"Erdaraz, mesedez"

Hori esaten duenak dagoeneko hautu bat egin du: euskarari (euskaldunoi) keinu bat egiten dio, aldeko jarrera minimo erakusten du. Segituan agerian uzten duena ezagutza eza da. Euskaraz ez da gai eta, zoritxarrez (batzuetan, berak ere aitortuta)  gaztelaniaz egin dezazun eskatzen dizu. Gaztelaniaz burutzen dugu eta agurrean berriro euskaraz hutsezko elkarrizketa izan ohi da.

Beraz, behin “aldekotasun” hori erakutsita, bigarren gogoeta egiteko garaia da: “Noiz arte “erdaraz, mesedez” egon behar duzue? Jarrera hori betiko al da? euskaldunok guztiz etsi arte? jokaera aldatzeko asmorik, bai? Hala bada, horrek planifikazioa behar du eta berandu baino lehen, abian jarri behar da. Noiz eta nola emanen diogu bukaera “erdaraz, mesedez” egoerari?

Animo!

http://euskaratikaktibismora.wordpress.com/2012/11/