Zer den 'Vibe coding' egitea, modako kontzeptu informatikoa
Vibe coding adimen artifiziala (AA) darabilen programazio modu bat da. Edo teknika, fenomeno edo joera bat, ingelesezko termino honekin Andrej Karpathyk bataiatua aurtengo otsailean. Karpathy aipatu genuen berriki Sustatun, eta orduko hausnarketan bezala kontu honetan ere ikuspegi optimista batez deskribatzen "bibrazioen araberako" kodetze edo programatzea. Beste batzuen iritziz, gauza teknologikoak garatzeko modu arriskutsua da ordea, eta lehengoan deskribatutako Tea aplikazioaren kakanahastea horrela programatu izanaren ondorioa izan daiteke (albiste honen arabera).
Zera da vibe coding egitea: Pertsona batek esaldi gutxi batzuetan arazo bat deskribatzen dio Hizkuntza Eredu Handi batean oinarritutako txat sustema bati, eta eredu edo AA horrek iturburu-kodea eskaintzen dizu. Adibide txoro baterako, goiko irudian adibide bat: euskaraz eskatu diogu Deepseek tresnari sortzeko Python programa bat musean jokarzeko. Irudian lehen lerroak erakusten ditugu, eta probatu ere ez dugu egin, baina hortxe dago koska, AA tresna batek beti erantzuten dizu zerbait, eta programatzeko eskatzen badiozu, zerbait programatuko dizu.
Vibe coding-aren aldekoek diotenez, programatzaile amateurrek ere softwarea sortzeko aukera ematen du, eta hauen artean optimisten terminoa 2025eko otsailean sortu zuena, Andrej Karpathy dago. Terminoaren zabalkundea arrakasta berehalakoa izan du: ingelesezko Merriam-Webster Hiztegian hurrengo hilabetean zerrendatu zuten jada, eta gaur gaurkoz, 26 orri daude sortuak Wikipediako hizkuntza desberdinetan.
Andrej Karpathyk elkarrizketa gisa deskribatu zuen bere ikuspegia Twitterren proposatu zuenean terminoa: ahots komandoak erabiliz AAk kode erreala sortzen duen bitartean. «Ez da benetan programazioa; gauzak ikusten ditut, gauzak esaten ditut, gauzak exekutatzen ditut, gauzak kopiatu eta itsasten ditut, eta orokorrean funtzionatzen du». Karpathyk bibrazioen programazioak mugak dituela onartu zuen, AA tresnek ezin baitituzte beti akatsak zuzendu edo ulertu, eta horrek arazoak konpondu arte erlazionatu gabeko aldaketekin esperimentatzera behartzen du bibrazioen kodetzailea. Teknika "asteburuetako proiektu inprobisatuetarako nahiko on" iruditzen zitzaiola ondorioztatu zuen, eta «nahiko dibertigarria» ere bai.[
Karpathyren ekarpena irakurri ondoren, terminoa zabaltzen ari zela igarrita, The New York Times egunkariko Kevin Roose kazetariak, programatzaile profesionala izan gabe, vibe coding-arekin esperimentatu zuen eskala txikian hainbat aplikazio sortzeko. «Norberarentzako software» gisa deskribatu zituen, AAk sortutako eta banakako behar espezifikoei aurre egiteko diseinatutako tresna pertsonalizatuak aipatuz, hala nola LunchBox Buddy izeneko aplikazio bat, bere hozkailuaren edukia aztertzen zuena eramateko hamaiketakorako artikuluak iradokitzeko. Roosek adierazi zuenez, vibe coding-ak programatzaileak ez direnei software funtzionala sortzeko aukera ematen badie ere, emaitzak mugatuak izaten dira eta akatsak egiteko joera izaten dute. Kasu batean, AAk sortutako kodeak merkataritza elektronikoko gune baterako erreseina faltsuak fabrikatu zituen. Iradoki zuen vibe coding-a egokiagoa dela denbora-pasako proiektuetarako, funtsezko zereginetarako baino.
Erantzun
Sartu