Glamourra eta zartailua
Gauza jakina da eta sarritan aipatua, Donostiako Zinemaldiak bi helburu bete nahi izaten dituela, bi publiko motari atsegin eman: batetik, aurpegi ezagunen distira ekarri; bestetik, zinefiloen gustuko gutiziak eskaini. Estreinaldiko egunak biak asetzeko modua eman digu. Batetik, "Arbitrage" (Iruzurra) film hollywoodtarra ikusi dugu goizean, sail ofiziala inauguratuz, eta protagonista izan diren izar biak etorri dira gainera: Richard Gere eta Susan Sarandon; bestetik, zinemazaleen artean aspaldian irrika handiena pizten zuen pelikula bota dute Zabaltegiko Perlak sailean: "Amour", Michael Hanekerena.
Arbitrage epaitzeko orduan, bi modutara eman genezake ideia bertsua: ondo egina dago, baina film konbentzional eta aurreikusgarria da; edo: kutsu komertzial hori guztia du, baina gustura ikusten da. "Baina" horren ezker-eskuinak, norberak erabaki ditzala. Nolanahi dela, konta dezagun zerbait argumentuaz-eta: Robert Miller (Richard Gere) finantzetako handi-mandi bat da, familia zoragarria dauka (Susan Sarandon emaztea), eta baita maitale polit eta interesgarri bat ere (Laetitia Casta). Triunfadore bat, beraz, bere negozioa beste inbertsio-funts bati saldu behar diona.
Hala ere, galerak ezkutatzeko egindako iruzurrak hor daude, alfonbratik agerira ateratzeko mehatxua eginez, eta, horrez gainera, ezusteko batek birarazi egingo du istorioa, thriller baten kutsua emanez: Tim Roth Columbo inspektorearena egiten hasiko da, eta Millerrek bere abilezia guztia erabili beharko du zuloan ez erortzeko. Filmak dituen hari ugariak ongi txirikordatu ditu gidoiak, eta errealizazio aldetik Nicholas Jareckiren lehen lan honek ez dauka aitzakiarik. Hortik aurrera, norberaren gustuak.
Gorputzaren endekatzea
Haneke austriarrak ondo irabazia du kontzientzia zurien aztoratzaile fama; oroitu besterik ez haren azken lanak: Funny Games, Caché, Piano-jotzailea, Das Weisse Band... Ikustean barrenak inarrosi, eta ondoren ere buruan jirabiraka luzaroan geratzen zaizkizunak.
Horregatik, eta Canneseko Urrezko Palma irabaztetik datorrelako, horixe ikusteko gogoa aipatzen zen gaur gehienbat kritikarien artean. "Amour", sinopsietan abisatua zigutenez, bikote zahar bati buruzko filma da: Jean-Louis Trintignant eta Emmanuelle Riva bikainek jokatutako rolak; horiez gain, Isabelle Huppert alaba azaltzen da, eta paper txikiak dituzten beste hiruzpalau, tartean Ramon Agirre donostiarra.
Zahartzaroaren gordina ez da zineman agertu ohi. Guztiz errealitate hurbil eta egunerokoa dugun arren, itsusia da nonbait zeluloiderako (bizitzarako orobat?) eta txiri egiten diogu. Alde horretatik, ezin ukatu Hanekeren ausardia. Filmeko bikotean, bata gainbehera hasiko da, eta besteak hartuko du hura zaintzeko ardura. Hondatze fisikoari hondaratze psikologikoak jarraituko dio, poetikotik ezer gutxi duen prozesuan. Kanta erromantikorik gabe, zailtasunez eta gristasunez beteriko zaintze etsitu bat kontatzen zaigu, beraz, txarretik okerragora joate atzerabueltarik gabekoa.
Egia esanda, eta aurrekariak ezagututa, film gogorragoa espero nuen nik, eta baita zerbait biribilagoa edo harrigarriagoa ere. Gehiegizko espektatibak izango nituen, beharbada.
"Code inconnu" (Kode ezezaguna) da ikusita daukadan Hannekeren film bakarra, eta izugarri gustatu zitzaidan. Beste batzuk ikusi beharreko filmen zerrenda horretan apuntatuta ditut! Eta hau ere ikusteko irrikitan nago, ea zer moduzkoa den! Zure iritzia irakurrita espektatibak pixka bat beherago ditut, baina tira! Ziur gustura ikusiko dudala.