Nire eta ingurukoen ekintzak aztertzen hasi naiz “zain” nagoen bitartean, eta ausartzen naiz esatera hutsarteak ez direla existitzen honezkero. Internet mugikorretara iritsi denetik bizitzako errutina txikienetan ere presente dago mugikorra: autobus geltokian zain gaudela, hipermerkatuko hilaran gaudela, norbaiten esperoan… oinez ere aritzen gara txateatzen. Baina, zer egiten genuen lehen, teknologiak gure bizitzako tarte guztiak bete aurretik? Ezer egiteko ez genituen tartetxo horiek desagertu dira, eta horiekin batera pentsatzeko, imaginatzeko eta amets egiteko geneuzkan momentutxoak. Akaso hori bada gutxien aztertu den alderdi ezkor bat teknologiarena: besteengandik hurbilago bizi garela, baina gugandik urrutiago.
@amaiapavon-en artikulu interesgarria #Atabala-n: hutsarteak desagertzen ari gure bizitzetatik? mukom.mondragon.edu/atabala/2014/1…
Hemen esteka: "Hutsarteak desagertu dira" - mukom.mondragon.edu/atabala/2014/1…
@amaiapavon artikulua idatzi du Atabalan jorratzeko telefonoek sortu duten egoera: hutsarterik ez gure bizitzan. bit.ly/Zfw1ax #mu
@goioarana @amaiapavon Interesgarria, besteok be hausnartzeko.
Hutsarteak desagertu dira via @AZuberogoitia | mukom.mondragon.edu/atabala/2014/1… | sustatu.eus/1413016671833
.@amaiapavon: "teknologiaren alderdi ezkor bat: besteengandik hurbilago bizi garela, baina gugandik urrutiago" mukom.mondragon.edu/atabala/2014/1…
Arrazoi duzu Fultxo, baina musika, irratia eta liburuak ekintza bakartiak dira, zuk diozun moduan, zure barruan pizten diren bazter miresgarriak ikusten laguntzen digutenak, hain zuzen. Barneko mundu hori deskubritzen eta elikatzen laguntzen digute ekintza horiek; whatsappak, baina?
Asmoa ez da whatsappa satanizatzea (istorioak asko du-eta lehenengo pertsonatik), baina tira, hausnarketatxo (eta autokritikatxo) baten konstantzia utzi nahi nuen, besterik ez.
Ez dut uste kontu berri-berria denik. Musika, irratia edo liburuak beti berarekin eramaten zituztenak ezagutzen genituen. Egia esan orain, haur, gazte eta helduen artean zabaldu den ohitura da. Ez da erabat txarra izan behar baina egia esan behar baditugu "deskontektatzeko" uneak, atsedena hartu behar dugu eta Artzeren poeman bezala hasi izkutukoa, geure barruan pizten diren bazter miresgarriak ikusten.