Sagardoa, euskal edari nazionala

Sagardoak mende askotako historia du Euskal Herrian, baita txakolinak ere. Garai zaharretan, pare samarrean zebiltzan biak Gipuzkoan, Bizkaian txakolina zen nagusi.



Azken hamarkadetan, txakolinak jauzi handia egin du ardo onen artean kokatzeko, baina sagardoari kostatzen ari zaio maila hartzea. Frogarik argiena: botila txakolina 5-10 eurotan saltzen den bitartean, sagardoak apenas igotzen duen euro batetik.



Nik ere estimua diot sagardo onari, aurkitzen dudanean. Baina seguruenik edari nazionala bihurtzea baino areago komeni zaio kalitate parametroak igotzea, bertako sagarrari gehiago tiratzea, eta sagardotegi denboraldiko errazkeria apur bat alboratzea.

Ados, Mikel: gure sagardoaren kultura indarberritzeko, lan asko egin beharra dago, baina lehen-lehenengo gauza, garrantzitsuena, sagardorik onenak bermatzea da.

Horretarako, jakin badakidanez, azken urteotan sagardogile batzuk inbertsio handiak egin dituzte instalazioetan, sagastiak hobetzeko neurriak hartu dituzte, merkatu- eta upategi- ikerketak egin dituzte... Eta hasiak dira ikerketa, garapena eta berrikuntza sagardogintzan aplikatzen.

Horrez gainera, --eta nik gertutik ezagutzen dudana aipatzearren-- Sagardo Mahaiko sagardogileek, kalitate goreneko sagardoa lortzeko, sagastietatik hasi eta sagardoa botilaratu arteko lanketa prozesu osoa kontuan hartzen duen araudi bat sortu eta ezarri dute. Araudia eskuragarri dago osorik irakurri nahi duenarentzat.

Eta hona hemen hura labur-labur azaltzen duen bideoa.

Sagardozaleei sagardorik onena bermatzea da helburua, eta sagardoaren sektorea indartzea. Bi horiek lortu gabe ezinezkoa izango baita gure sagardoaren kultura biziberritzea.

Lehengoan Gorenak marka horrekin egindako publizitatea ikusi nuen, Sagardoaren euskal selekzioarena, eta nahi barik, neure buruak halako mozketa egin zuen irudian eta leman:

Argazkiak.org | Gorenak sagardoaren euskal selekzioa... © cc-by-sa: Luistxo.F

Eta pentsatu nuen, esaldi hori osatzekotan... Gorenak sagardoaren euskal selekzioa... legez kanporatuko du!

Barkatu, baina horixe da egia, bururatu zitzaidan lehenengo gauza.

Niri iragarkia gustatu zait. Ideia ona iruditzen zait (txapel beltza, izenak horrela ematea...), baina taldearen izenak ez dit batere graziarik egin; beharbada Luistxok aipatutakoagatik izango da, auzitegiarekin lotzen dugulako; beharbada "harrokeria" transmititzen didalako (gu gara onenak, ez dakit zer proba gainditu duten bakarrak...). Izenak ikusita, irudipena daukat aberatsenak gehi beste batzuk elkartu direla mahai horretan, eta sagardoa %100 etxeko sagarrarekin egin nahi dutenak (Bizkaikoak, txikiagoak...) Kalitatearen labelarekin hasi direla lanean. Aldea badagoela uste dut: GORENAK horretan SAGARDOTEGI batzuk famatzen dira; bestean sagardotegi batzuek BOTILA BATZUK aterako dituzte labelarekin, eta beste batzuk labelik gabe. Niri bigarren talde horren apustua iruditzen zait ausartagoa, eta bat nator Jakoba Errokondok Argian dioenarekin

Pozten naiz iragarkia gustatu zaizulako, Gorri, baina "Euskal Herriko SAGARDO GORENAK" izenaren kontrako zure "arrazoiak"... ez dakit ba ez ote diren zure fobia pertsonalen fruitu. Nik behintzat ez dut hor inon "harrokeririk" ikusten. (Bide batez esanda, sagardogile aberatsik ere ez dut ezagutzen Euskal Herrian). Eta, bestalde, Espainiako Auzitegi bati utzi behar al diogu geure-geurea den adjektibo baten erabileraren monopolioa?... Juxtu kontrakoa pentsatzen dut nik, berreskuratu egin behar dugula hitz hori (beste batzuk bezala).



Ez dakit zenbat izango diren zehatz-mehatz "sagardoa %100 etxeko sagarrarekin egin nahi dutenak", baina susmoa dut sorpresa handia hartuko genukeela guztiok ere bertako sagar gehien nortzuk erosi eta erabiltzen duten jakingo bagenu.



Edozein kasutan, espero dut nirekin bat etorriko zarela, esaten badut gaizki egingo genukeela, alor honetan ere, Agirretarrak eta Arregitarrak asmatzen -eta, are okerrago, haiek elkarren aurka jartzen- arituko bagina, guztien alde egiten ahalegindu beharrean.

Aupa Iñigo!

Pozten naiz benetan sagardo-egileek sagardoaren kalitateari erreparatzen hasteko hautua egin badute baina esan dituzun gauza batzuk kakotx artean jartzeko eskatuko nizuke. Ni urte guztiko sagardozalea nauzu eta ez tenporadakoa bakarrik baina horrek ez nau hobea egiten eta nazkatua nago sagardotegi "ofizialetara" joan eta 30 euro ordaindu ostean ezagutzen ez bazaituzte upelik txarrenak nola zabaltzen dizkizuten ikusteaz. Gazteenei barre nola egin izan zaien ez kontatzearren.

Sagardozale aberatsik ez duzula ezagutzen? Aberatsa izatea oraingoz ez da delitua, beraz lasai! Baina nire herriko sagardogile famatu batek (eta ez dut izenik ematen hasi nahi) auto batean ia 25 milioi nola gastatu zituen entzuteaz nazkatua nago (bere ahotik). Eta bai, sagardogile aberatsak egon badaude.

Ala ere, gogorarazi nahiko, kalitate prozesu hauek hori bakarrik direla, kalitate prozesuak. Ez dute sagardoa hobea edo txarragoa denik bermatzen, prozesu bat jarraitu dutela baizik. Ongi etorria bedi sagardoaren kalitatea hobetzen badu!

Pena handiz baina urteak dira sagardogile txikiekin soilik tratuan nabilela. Baserrietako hainbeste kontrol gabeko sagardoak bakarrik merezi baitu IA gaur egun sagardoa izena. Luze joko luke baina iragarki horretan dauden izen dezente (eta ez dauden batzuk ere bai) baitira mozkinei begiratuz hau hondoratu dutenak ein handi batean.

Aupa, Iñigo! Fobiagatik izango da beharbada, baina atzerakoa eragiten dit GORENAK izenak, bai. Ez naiz ni Arregitarrak eta Agirretarrak sortu dituena, azken hilabeteoan lehia gogorrean dabiltza batzuk eta besteak egunkari eta gainerako komunikabideetan nola eta zenbat agertuko. Nik ere ezagutzen ditut azken 15 urteetan diru mordoa egin duten sagardogileak, atzerriko hornitzaileekin tratuak zituztelako hemengo sagarrari uko egin izan diotenak. Orain hori prozesu batekin saihestuko bada, oso ondo. Selekzioan egongo dira, baina ez dira onenak, aukeratzeko irizpidea ez delako kalitatea izan, parte hartzeko borondatea baizik (edo beste prozesuan parte hartu nahi ez izatea). Nik beste selekzioa nahiago, beharbada ez hain ona, ez gorena, baina bai gure-gurea, jatorrizkoa. Beharbada konparazio hau ez zaizu gustatuko, baina arrauneko taldeen filosofiarekin konparatuko nituzke nik: batzuk oso-oso onak dira (Kaiku, Urdaibai...), kanpotik ekartzen dituzte komeni diren arraunlariak, bertako batzuk ere sartzen dituzte halabeharrez (kexatu egiten dira baztuek, propioen gutxieneko kupoagatik); beste batzuk ere oso onak dira (Orio, Pasai Donibane...) eta nahiago dute bertakoarekin bakarrik lehiatu, beharbada horrek Kontxa ez irabaztea ekarriko dien arren.

Sagardoak lehiakide (arerio) oso indartsuak ditu (ardoa, garagardoa, frexkagarriak), eta haiei aurre egin baino, ematen du nahiago dugula Agirretarren eta Arregitarren arteko aldeak nabarmentzen aritu. Horren juxtu kontrakoa asmoa zuen artikuluak...



Sagardoaren kultura biziberritzea, horrek behar luke nire ustez guztion helburua. Eta batailatxoak alde batera utzita, gudari heltzea (zentzu marketiniano beteenean esanda).

Gaurko Garan ikusitako gutuna

MARKETIN BOTILA BAT, MESEDEZ

Azken egunotan sagardogileen eta zaleen ahotan dabil sagardo marka berri bat, sagardogile talde batek ateratakoa. GARAn ere publizitatea eta erreportaje zabala irakurri ditut. Beraiek diotenaren arabera, euskal sagardo gorena da, besteok egiten duguna baino hobea. Baina onena izateaz gain, Euskal Herrikoa omen da, eta horretarako, Euskal Futbol Selekzioarekin parekatzen dute. Dirua daukate eta erabili egiten dute publizitatea erosteko eta esateko onenak direla, bale. Baina ez da zilegi Euskal Herriko sagardoa dela esatea.

Nik dakidala, Euskal Futbol Selekzioa Euskal Herriko jokalariek osatzen dute, ez Normandiakoek, Bretainiakoek edo txekiarrek; eta, paralelismo hori eginez, Euskal Herriko sagardoa bertako sagarrekin bakarrik egindakoa izan beharko da.

Marketina erabiltzea ondo dago; baina ez sagarraren jatorria estaltzeko.

Aitor Intxaurraga Irulegi
Leartibai Sagardoa