Anasagasti, moda aditu
Anasagasti jaunak ez du inolako aurkezpenik behar, ezta? Egun hauetan (beste) apunte bitxi bat idatzi du bere blogean. En ETB podían usar txapela.
¿Alguien se imagina al director de Turismo de Edimburgo saliendo en la televisión con una txapela puesta? Pues no. ¿Alguien se imagina un enviado de Escocia o de Qatar con un sombrero mexicano puesto? Pues no. Exagero pero es que a la debilitada txapela, una seña de identidad de lo vasco, no se le ve en ETB ni cuando proyectan la película de Bonny and Clyde. Y es una pena.
Ondoren, bi kasu zehatz aipatzen ditu. Roberto Pérez kazetariarena, bata; Manu Narváez, Donostiako Turismo zuzendariarena, bestea.
Eta jarraitzen du aholkuak ematen:
Ahora, que hace frío y hay que proteger la cabeza y la calva, es buena la fecha para que periodistas y gente referencia y las chicas guapas que aparecen en nuestro medio usen una prenda que siempre nos ha identificado y que está en trance agónico.
Roberto Perez-ek erantzuna bidali omen dio eta Anasagastik publikatu.
Egun hauetan ere, Barrence Whitfield musikari estatubatuarra Petti euskaldunarekin eta bertako beste musikari batzuekin emanaldi batzuk eskaintzen ari da Euskal Herrian barna. Ondoren itsatsiko dut Fotero del Panico argazkilariak igorritako erretratua. Donostiako Lugaritzen atera zuen ostiralean. Bertan ikus daiteke Anasagastik eskola sortu duela kanpoko musikarien artean.
Argazkiak.org | Barrence Whitfield, txapeldun © cc-by-sa: iturri
Are gehiago, bertan ez da ikusten, baina "I love mamia" lelodun elastikoa zeraman soinean.
Eta aurreko batean beste batek zioen bezala, Munilla bera ere txapela soinean zuela agertu zen komunikabide batzuetan kargua hartu ondoren eskainitako zenbait elkarrizketatan.
Beste xehetasun ttiki bat, garrantzirik ez duena: apezpikua euskalduna da; Anasagasti, ez.
Erantzunak
TxaBai ekimena sortu dute gasteiztar batzuek, txapelaren alde. Noticias de Álavaren <http://ttiki.com/10985> bidez izan nuen haien berri duela egun batzuk. Hona ekimenaren webgunea: <http://www.txabai.eu>
Oro har bat egiten dut Amonamantangorrik dioenarekin. Gogora ekartzen dit betitik buruan darabildan gogoetatxoa. Iruditzen zait askok euskaraz hitz egin ez (euskalduna izanda ere), baina erdaraz ari direnean euskarazko hitzak (edo esaldi laburren bat edo beste) txertatzen dituztela euskaldun izaera aldarrikatu nahian edo. Uste dut euskaldun ["praktikante"] batek ez duela halako premiarik gaztelaniaz ari denean euskarazko hitzik besterik gabe tartekatzeko...
bada neri arreta eman dit nola atera zaion barruan duen matxista; azken paragrafoa irakurri besterik ez da egin behar: emakumeak, beti heldugabeak ("chicas") eta ederrak ("guapas") honelako buruetan sartu ahal izateko, eta apaingarri gisa noski, ez gara sartzen ez "periodista" hitzaren barruan eta are gutxiago "gente de referencia" hortan: "es buena la fecha para que periodistas y gente de referencia y las chicas guapas que aparecen en nuestro medio usen una prenda que siempre nos ha identificado".Beste guztia, ergelkeria besterik ez.
/cache/Udako-Ola-2024_1_small_content.jpeg)
Euskaldunak bere nortasuna eta hizkuntza modu naturalean bizi dituenean, burua bero edukitzeko janzten du txapela, eta ez munduaren aurrean euskaldunago agertzeko.
Beharbada Anasagasti senatari jaun txit bikaina bezalako jendea da horrelako gauzei erreparatzen diona. Euskaraz jakin ez eta, zerbaiti heldu behar euskotar sentitzeko. Txapela, deiturak, igandero bazkaritako marmitakoa jartzeko ohitura...