Euskalgintza desmobilizatzeko FUD erasoen aurrean, Egunkaria Libre!

Kepa Aulestiaren artikuluak dio, oro har, Auzitegi Nazionalean Egunkariako akusatuek dituzten karguetan errugabeak direla, baina horrek ez dituela Euskalgintza izateko errutik askatzen. Gutxi gora-behera, horixe da.

Estas últimas semanas ha destacado un término que contiene una enorme carga de exclusivismo si se emplea de forma abusiva: euskalgintza.

Euskalgintza bera definitzeko Kepa Aulestiak artikuluan ematen duen definizioa ez dago hain desbideratua, neure iritzian.

Se trataría del conjunto de voluntades personales y proyectos que constituirían los esfuerzos no sólo «en», sino sobre todo «por el» euskera

Konforme. Baina gero dator pozoia.

Aunque a estas alturas dicho empeño [Euskalgintzaren ahalegina] no represente una actividad precisamente épica, sigue contando con la áurea del esfuerzo sobrehumano frente a correosos enemigos; entre los cuales podrían encontrarse quienes hoy no asistan a la manifestación de Bilbao.

Etsaitzat markatu Bilbora gaur ez doazenak? "Abusua" eta "esklusibismo karga", hemen, gaur, Kepa Aulestiaren hitzetan dagoena. Nik uste dut motibazio bat duela Aulestiarenak: desmobilizazioa. Marketing teknologikoan FUD esaten zaio honi: beldurra eta zalantza zabaltzea. Bereziki, uste dut prezeski euskalgintzarekin halako loturarik ez dutenengan zabaldu nahi duela zalantza (argi baitago Egunkariaren kasuarekin asaldatzeko ez dela zertan bat euskararen militante izan behar, hor dago Madrilgo elkartasun taldea, esate baterako), eta baita manifestazioarekin bat egin nahi dutenengan beldurra hedatu, sinestarazi euskaldunei politikoki oker kokatzen garela kalean manifestatzen garela, hobe dugula otzan eta isil, status quo honekin konformatu.

Uste dut gogora ekarri behar dela nor den Kepa Aulestia. Borroka armatuaren defendatzaile eta militante izan den gizon bat, beste asko bezala. Bide hori alde batera utzi izan zuen bere garaian, hausnartu zuelako edo aukera politikoak gauzagarriago bilakatuak somatu zituelako, edo auskalo zergatik, eta ondo iruditzen zait. Baina orain, non dabil, eta eboluzio politiko hori ukatu nahi dutenekin. Irakurtzekoa da duela ez hainbeste Batasunaren buruzagiak atxilotu zituzten azkenekoan atera zuen artikulua: eboluzio politikoaren eta elkarrizketaren aukera ukatzeko deiadar bat. Ederki erantzun zion Lokarriko Paul Riosek: Konbertsoak, ilarako azkenak, mesedez.

Edonola ere, ez da antzeko egoera batean euskalgintza kontzeptuak erasoa jasaten duena. Duela sei urte, 2003ko urrian, Egunkariaren kontrako bigarren operazioan (Martin Ugalde parkeko enpresa batzuen kontra, bereziki), beste manifestazio handi bat konbokatu zen Donostian. Ez zen 2003ko otsailekoa bezain handia izan, seguruenik, baina baten bati gehiegizkoa iruditu zitzaion. Hurrengo egunean editorial negargarria argitaratu zuen el Diario Vascok (gogoan dut Berrian hura ere zorrotz komentatu zuela bere garaian Josu Landak). Irain bat zen hura ere, ez gintezen ausart ahotsa altxatzera. 2003ko urriaren 19ko editorial hartako pasarte da hau:

El euskera representa, cultural y socialmente, un bien demasiado delicado como para que se extiendan sombras de sospecha sobre los ámbitos de su promoción. De ahí que sea deseable que el juez que ha suscrito las órdenes de detención explique a la menor tardanza y con la mayor claridad las razones que le han llevado a adoptar tan drástica medida. Pero lo que resulta verdaderamente pernicioso es que la situación sea aprovechada por quienes tratan de hacer del euskera un mero instrumento de sus aspiraciones o un simple tótem de su visión etnocéntrica de la sociedad vasca. La idea de que existe una forma moralmente elevada de conducta y compromiso cultural que adopta la desafortunada denominación activista de euskalgintza constituye una verdad incuestionable para demasiadas personas capaces de comunicarse y producir en euskera. Pero lo deplorables es que los evidentes riesgos de sectarización o, lo que es lo mismo, de cultivo de una estéril unanimidad respecto a determinadas concepciones y prácticas en torno a dicha lengua no cuente, precisamente cuando se habla de cultura, con la dosis suficiente de espíritu crítico dentro del denominado mundo del euskera.

Beltzezko azpimarrak neureak dira. Horretan gaude bat, gauden isil, gauden lasai. Izpiritu kritikoaren izenean isildu behar gainera!! Ba ez. "Egunkaria libre!" aldarri egiteko unea da, euskalgintzakoak eta euskalgintzakoak ez diren ahotsak justiziaren alde batzeko.

Tristea izan da gaur Aulestiarenarekin armosatu behar izana. Zorionez, beste piezaren bat ere irakurri dut prentsan, Pedro Ugartek El Pais-en idatzitakoak, zeinak, bide batez, errepaso edarra ematen dion Eusko Jaurlaritzak Egunkaria auziaz aste honetan egindako adierazpen funsgabeari.