Lekeitioko kale antzerkia 2008: balorapena
Igaro da Lekeitioko kale antzerki jaialdia 2008, tramankulu harrigarrien laborategia. Sekula baino ikuskizun gehiago, sekula baino talde gehiago gure mugetatik at etorri direnak, sekula baino ikusle gehiago. Horrela da 19. edizio honen balantzea. Sekula baino aniztasun gehiago.
Errusiako MR PEJOS WANDERING DOLLS taldeak zirku dekadentearen duintasuna berreskuratu zuen.
Alemaniako BANGDITOS taldeak suhiltzaileen ura erabili zuen aurreneko gaua emozio zipriztinaz bustitzeko. Algara eta ikara artean hiru aktoreak sua ezin amata dabiltza ikuskizunean.
Sua ere HANNA BI talde frantziarrak ekarri zuen. Herensuge ikaragarriaren arma zen. Animazio kalejira erraldoiak Lekeitioko herria hankaz gora jarri zuen tximino txilio artean.
Hala ere, txikia ere miresten dugu. Quebecetik etorri ziren LES SAGES FOUS itsas ondoko animaliak panpinen bidez erakusteko. Hau edertasuna! Hau magia! Quebeceko aktore hauek panpinagintzaren maisuak baitira. Bi urpekarien eskutik kalean irudi poetikoek ere indarra dutela jakin genuen.
Beste aldetik, Portugalen genuen abangoardiaren hitzordua. TEATRO DO MAR taldeak ikus-entzunezko bitarteen eta aktoreen mugimenduen bidez lan minimalista oso ikusgarria plazaratu zuen. Joera berritzaileak Lekeitioko plaza hartu zuen, denon harridurarako.
Eta une batean ezinezkoa posiblea dela erakutsi nahi izan zuen EFS talde kataluniarrak. Lau lurperatzailek zerraldo eta guzti, bidaia kaotiko bat prestatu zuten irlara abiatzeko itsas uretatik zehar. Ez zuten lortu. Absurdoa zen. Baina absurdoan oinarritzen dira sormen lana hauek. Horietako aktore batek La Fura dels Baus taldean ondo aztertu omen zuen antzerki absurdoaren bidea. Nahiko absurdoa ere bada herrialde aberatsok hegoaldeko jendeari jarri diogun hesia.
Horren gaineko salaketa zuzena CAL Y CANTO Castillako taldeak kaleratu zuen. Talde gazte honen estreinaldiak jaialdia itxi eta hausnarketari leihoa zabaldu zion.
Argazkiak.org | Lekeitio, kale antzerki jaialdia 2008 © cc-by-sa: kutlurxut
Estrasburgotik heldu zen Ulik (argazkian). Europako clown garaikideen familiakoa. Furgonetan hainbat tramankulu harrigarri ekarri eta aho bete hortz utzi gintuen. ULIK giza-kohetea zen eta Lekeitioko errepidean zehar ibili zen hegazkinen motorren zarata ateratzen zuen tramankulu harrigarri baten laguntzaz. Umoretik haratago Ulik-ek erakutsi zuen kale-artearen askatasuna noraino hel daitekeen. Bere etxeko tramankulu harrigarrien laborategian irudimena sortarazten du. 19 edizio plazaratu dugun arren harritzeko aukera eta bidea berritzen da urtero.
Euskal Herrikoak
Gure antzerkigintzan MARKELIÑE nabarmendu zen. Bikote baten arazo sexualei buruzko ikuskizuna zeruraino heldu zen. Estetika landua eta irudi sormen ikaragarria. Horrelakoa da nazioarteko mailan ibiltzen den talde honen lan eredua.
Zuberoako AMAREN ALABEN bozek eta mugimenduek atea zabaldu zuten aurtengo eremu miresgarrian.
TRAPU ZAHARRA taldearen giza kritikak urtero du jomuga berria. Oraingoan funtzionarioak ziren antzezlanaren dardoen xedea.
GANSOK, berriz, zirkuaren mundura eraman gintuen berriro ere. Pertsonaia nola defendatzen den erakusten duen aktorea da.
Eta aktore bakarrekoa ere IÑAKI MATAREN lan xumea. Zuzen zuzenean nola aritu ikuslearekin erakutsi zigun tramankulu harrigarri baten bidez. Zein zen aktorea, zein panpina? Duda eta kezka horretan datza kale arteen misterioetako bat.
Mirakulua gertatu zen. Euriak ez du zapuztu inolako emanaldirik. Den dena plazaratu da duintasun osoz eta esan bezala sekula baino ikusle kopuru handia antzeman dugu. 35.000 ikuslek hartu dute parte 22 emanaldietan.
Niri gehien gustatu zitzaidana Markeliñeren "Terapia" izan zen. Alde batetik, taldeak erakutsi zuen irudimena, antzezlanerako erabili zituzten tramankulu, tresnen eta espazioaren erabilera originalagatik; eta, bestetik, eszenatokitzat erabili zen guneagatik. Plazan egin zen, baina ez dut kokagune zehatz hori erabili duen beste antzezlanik gogoratzen: orain arte beti erabili izan da udaletxea atzealdean duela, baina oraingoan eliza zen toki hori betetzen zuena; eta honetan ere, nire ustez, bete-betean asmatu zuten.
Portugaleko taldeak sentsazio kontrajarriak piztu zizkidan. Alde batetik, ezin ukatu originaltasuna, hartutako arriskua eta gaiaren sakontasuna. Baina taularatzea errepikakorregia izan zen, zaratatsuegia; momentu batzuetan astuntasun-sentsazioa sortu zidan. Eta bukaera, oso ezkorra, itxaropenari inolako aterik irekitzen ez ziona.