Askapen Gay-lesbikorako Euskal Mugimenduaren 30. urteurrena
Aurtengo ekainaren 28an Askapen Gay-lesbikorako Euskal Mugimenduak bere 30. urteurrena ospatzen du. Mmilaka pertsona mundu osoan kalera irteten jarraitzen dugu sexu askatasunaren alde borrokatzeko.
* EKAINAREN 28KO MANIFESTUA
* GLBTQ Taldeak, 2007-06-28
Gaur, ekainaren 28a, milaka pertsona mundu osoan kalera irteten jarraitzen dugu sexu askatasunaren alde borrokatzeko.
Gure hirietan mobilizazioei eustea nahi dugu. Dagokigun lekuan gaude: bizi garen herri edo hiriko kaleetan, presente eta ikusgai egon nahi dugun lekuetan.
Harrotasunaren merkantilizaziotik, euro arrosatik, gay publizitatetik, multinazionalek babestutako desfile komertzialetatik, eta ezarri nahi dizkiguten eredu burges eta klasistetatik bereiztu nahi dugu. Europriden gisako elkarretaratzeak baztertzen ditugu, ideologiarik gabeko eta oso jarrera komodoetatik gezurrezko giza integrazioa saltzen digutelako; horren truke gure obedientzia eta gure kontsumoa eskuratzeko.
Zoriondu nahi ditugu EHGAMeko gure lagunak euskal sexu askapen mugimenduaren 30. urteurrenean, gaur bezalako 1977ko egun baten.
Gure buruak ikustarazi eta erakutsi nahi ditugu emakume lesbianak bezala, eta ez bakarrik gay gizonak bezala, gure ahotsek gure aniztasuna islatu dezaten; eta gure borroka ez dadin gizonezko ereduari bakarrik mugatu. Ez diezaiogun aukera bakarra eman matxismoari, ez indarkeria sexistari ezta heteropatriarkadoari.
Gure buruak ikustarazi eta erakutsi nahi ditugu pertsona transexualak bezala, gure gorputzen patologizazioa baztertuz. Hala ere, ezin dugu ahaztu gizarte heteropatriarkal baten bizi garela, eta horrek ezarritako eredu sexualetik irteten diren pertsona guztiak baztertzen dituela. Hala, gizarteak behartzen gaitu bere sistema dikotomiko eta binarioaren araberakoak izatera: gizon-emakume, emakumezko-gizonezko, heterosexual-homosexual.
Alde bakarreko banaketa horren ezarpenak du erantzunkizuna Aimarri gertatutako ezbeharrean. 21 urte besterik ez zituen hernaniar horrek denbora luzeegia zeraman bera ulertu nahi ez eta normaltzat hartzen ez zuen gizarte bati aurre egiten.
Eta gogoan ditugu, gaur inoiz baino gehiago, transfobia sufritzen dutenak, berorrek, fobia horrek, bizitzak akabatzen dituelako; eta norberaren generoa askatasunez aukeratzen dutenak umiliatu egiten dituelako.
Indar handiz salatu nahi dugu prostituzioan lan egiten duten pertsona transexual, trabesti eta transgeneroek bizi duten estigmazioa eta erasokortasun egoera larria.
Gogoratu nahi ditugu norberaren sexualitate disidentearengatik mundu osoan intransijentziaren, errepresioaren, eliza katolikoaren integrismoaren edota edozein beste erlijioren fundamentalismoaren, diktaduren eta askatasunarekiko gorrotoaren biktimak diren lagun guztiak.
Azkenik, ekainaren 28ari eutsi nahi diogu, gaur, aldarrikapen eta ospakizun egun handi gisa, hori delako eta ez beste bat gure egunaren data zehatza. Urte osoan gure eskubideak aldarrikatzen eta gure askatasuna garatzen jarraituko dugula argi erakutsi nahi dugu gaurko egunean.
Gure etxean eta munduan, 2007ko ekainaren 28an.
Sinatzaileak: Bloque Alternativo de Madrid, Towanda, Comissió 28 Juny de Barcelona, Collectiu Gai de Barcelona, Guerrilla Travolaka, FAGC, JAG, InfoGai, Ecogais, H20, Col.lectiu LGTB Camp de Tarragona, EHGAM , Medeak, Queer Ekintza, BiziGay, Bost Axola, Gaytasuna, Tragasables, Maribolheras Precàrias, Panteras Rosa
DEIALDIAK
Bilbo. Moiua plaza, 20:00etan.
Donostia. Bulebarra, 19:30ean.
Gasteiz. Ama Zuriaren plaza, 20:00etan.
Iruñea. Autobus geltokia, 20:00etan.
Erantzunak
Erabat ados zurekin.
Lotsagarria eta penagarria da gai honen inguruan gizartean dagoen zurikeria. Eta komunikabide, pertsona eta talde liberalen eta aurrerakoien artean zurikeria hori ikustea, are lotsagarriagoa eta penagarriagoa da guretzat.
Lotsagarria eta penagarria esan dut, baina batez ere zera da: mingarria.
Gaur egun eta hemen, gure Euskal Herri maitean, esate baterako, TRANSFOBIAK HILTZEN DU, transfobiak hiltzen gaitu.
Eta hori lazgarria da
Gayok eta maritxuok, lesbianok eta lamiok, bisexualok, transexualok, transgenerook oraindik horrela gabiltza. Beste asko bezala, bakarrik agertzen gara saltsetan eta lapikoetan ekainaren 28an.
Orain oso guaya da urtean behin, ekainaren 28an, gutako batzuekin gogoratzea, eta aipatzea: oro har, gayok eta lesbianok aipatzea, eta, zehazki, gayok baizik ez aipatzea. Besteok oraindik ez gara existitzen.
Oraindik ezin dugu esan, beste batzuk esan zuten moduan, Denok gara Malcom X, ezin esan Denok gara Pepe Rey, edo Denok gara....
Oraindik ez. Goizegi da oraindik.
Ba, ez, kopon
DENOK GARA AIMAR
Bi hilabete pasatxo dira Aimar Elosegi Ansa gazte hernaniarra hil zela eta, hori gogoan, hauxe da atzo, gure egunean eta gure kalean, Bilboko mobilizazioan irakurri genuen manifestu bat:
TRANSFOBIAREN AURKA!
Pertsona transexualek hainbat urte daramatzagu borrokan gizarteak gure eskubideak onar ditzan. Borroka horren ondorioz, aurten azkenean onartu da pertsonen sexuari buruz erregistroan dagoen aipamena zuzentzeko modua arautzen duen legea. Lege horren arabera, ez da derrigorrezkoa genitalak operatzea NANean agertzen diren izena eta sexua aldatzeko. Oraindik lan asko dago egiteke, baina lorpen hori oso garrantzitsua da, batez ere transexualak lan munduan sartzeko eta gizarteratzeko. Gaur egun, transfobiak indar handia du gizartearen arlo gehienetan: sendagileek eta psikologoek ez digute guri, transexualoi, tratamendurik eman nahi, eta ahal dela saihestu egiten dute hori edota gaixotzat hartzen gaituzte zuzenean. Era berean, guretzat oso zaila da lan duina lortzea, zeren-eta oso jende gutxik kontratatzen baititu pertsona transexualak. Horrez gain, gure gurasoei transexualak garela esaten diegunean, haien erreakzioa oso txarra izaten da, eta abar. Oro har, gure borroka oso astiro doa aurrera eta oztopoz beterik dago. Izan ere, erakundeek ez digute jaramonik egiten edo ezikusiarena egiten dute. Honek ezin du horrela jarraitu, zeren-eta gauza horiek guztiek sufrimendua baino ez baitiete eragiten pertsona transexualei. Hala, beraz, guztion betebeharra da egoera hau aldatzea.
Hortaz, egun berezi honetan, gogora ekarri nahi dugu Aimar Elosegi Ansa gaztea, bi hilabete baizik ez baitira igaro hil zenetik. Hernaniko mutil transexuala zen Aimar, eta bere inguruko egoera txarra zenez, ezin izan zuen aurrera jarraitu eta gizartearen presioa gainditu, eta, azkenean, bere buruaz beste egitea erabaki zuen. Aimarrek 21 urte baino ez zituen. Pentsa, artean bizitza osoa zeukan aurretik. Beharbada Aimarrek ez zukeen horrelakorik egingo bere egoera hobea izan balitz, ingurukoek gehiago babestu izan balute, edota egungo gizarte hau hain krudela ez balitz. Beti eramango zaitugu bihotzean, Aimar, zure borroka gurea ere bada. Ez zaitugu inoiz ahaztuko.
GUZTIOK GARA AIMAR!
Gora Gay, Lesbiana, Transexual, Bisexual eta Transgenerikoen Askapen Mugimendua, gizarte osoaren askapenaren aldeko mugimendua delako!
Ulertzen ez dudana da zergatik Berriak kanpoan utzi dituen bisexualak eta transgenerikoak gaurko ospakizunaren berri ematean. Ez ditu horiek onartzen ala?