Gizartearen ikuspegi kritikoa: "hay motivo" filma

Barkatu, gaizki bidali dut. Hau da esan nahi nuena:



Ikusi ditut film labur batzuk eta gehienak gustatu zaizkit, batzuk oso gogorrak diren arren.



Ikusi duzue Iciar Bollain-ena, erditzeari buruzkoa? Zer iruditu zaizue? Jendearen iritzia entzun nahi nuke, bai emakumezkoena eta bai gizonezkoena. Ulertu duzue zer salatzen den?



Koxka

Ba bai, ulertu dut zer esan nahi izan duen. Lankideekin ikusi nuen. Haien artean ni neska bakarra izanik, ez nintzen bakarra izan ulertzen, hala ere, gehienek ez dute ulertu.

Zer esan nahi zuen? Argi dago! Haurdunaldia eta erditzea geurea dela, haurdunaldia ez da gaisotasun bat, mirari bat baizik.

Horren adibide garbia da "erditzen ari den gizonezkoak" zutitu eta makurtuz hobe izan daitekela medikuari esaten dionean, grabitatearen indarrak berea egin dezan. Ez, ez,...horrela ez dut ezer ikusiko!! -dio medikuak. Horrela da, etzandak erditu behar izatearen arrazoi bakarra medikuaren erosotasunagatik da.

Gizonezkoei mezu bat bidaltzen ziela iruditu zait: guk erabakitzen dugu, haurdunaldia gurea da!

Gaur gauean ETB2 kateak emango du Hay motivo filma. Aurretik Musulmanes en Euskadi erreportajea eskainiko du, 21:55ean.

Pozten naiz ulertu duzulako, jende gehienak ez du ulertzen eta. Erditze "on" bat besterik ez dute ikusten, ez dira konturatzen erditzea oztopatzen eta zailtzen duten zenbat gauza "antinatural" egiten dizkiguten: erizain zakarrak, orratzak nonahi, poltsa haustea, arrotzez inguratuta egotea, bikotea kanpora bidaltzea, hankarte guztia airean eta atea zabalik, handik igarotzen den edonork ikus dezan, edozeinek sartzen dizu besoa ukalondora arte, haurra jaio eta amarengandik bereiztea, vagina sistematikoki ebakitzea (episiotomia), etzanda erditzera behartzea (ondorioz, forzeps eta zesarea gehiago egiten dira)... Azken finean, operazio kirurgiko bat bezala da beraientzat, zu gaixo bat zara, ezer jakiteko eta erabakitzeko eskubiderik ez duzuna... OMSen gomendioei ez diete kasurik ere egiten, beraiek dute boterea eta ez dute hori aldatu nahi...



Baina uste dut Bollain-ek "light"egia egin duela bideoa. Beste helbide honetan dagoen bideoan, "Cállate y puja" izenekoan, askoz ere hobeto jasotzen da errealitate hori:



http://americatv.uol.com.ar/informecentral/galeria_videos



Gogorra da, baina horixe da gure umeei (eta guri) egiten dietena, inongo justifikaziorik gabe...



Koxka

Bai horixe, eta ikaragarri identifikatu ere bai.



Erditzean hemen emakumea mediku eta erizainen aginduetara dagoen txotxongilo bat besterik ez da.



Beragatik erabakitzen dute (postura, episiotomia, aitari sartzen uztea ala ez...), berataz hitz egiten dute euren artean hirugarren pertsonan, emakumea bertan ez balego bezala ("zulo estua dauka, bai, ebaki, ebaki gehiago, beheraino, bai"); komentario zakar eta hotzak egiten dizkiote (nire ahizpa erditzera joan zenean, beldurtuta eta minez akabatuta, bistakoa ei zen denbora dezentea geratzen zitzaiola artean dilatatzeko. Hau izan zen harrera egin zionaren erantzun hotz eta ironikoa: "bai, bai, neska, etorri azkar, umea hanka artetik eskileretan behera galdu gabe" ).



Orain dela gutxi, nire lagun bati erditzen "laguntzeko" indar guztiaz sakatu zioten eskuez sabelean eta hiru saihets apurtu. Nire lagunak itzelezko mina zeukan, eta gelara eraman zutenean kexatu egiten zen, baina esaten zioten esfortzuarena izango zela, eta kexatia ez izateko. Ez zioten ezertxo ere begiratu, eta handik hamabost egunera etxetik arrastaka joan zen urgentzietara, minaren minez ezin mugiturik. Orduan begiratu zioten lehen aldiz, eta saihets apurtuak ikusi.



GAinera, ama berriak ikargarrizko presioa eta mesprezua jaso behar ditu titi bedeinkatuaren ordez edoskitze artifiziala hautatzen badu (nori axola zaio ama birrinduta eta lur jota badago, fisikoki eta psikologikoki? Ama sakrifiziorako jaio da, eta sakrifizioak ez dauka ez ordurik ez mugarik. "El pecho no tiene horario" dio sudurren aurrean jartzen dizuten kartel batek. (Gainera, nori axola zaio aitak umearen elikatzean parte hartu nahi izatea? Nori axola zaio aita?). Izugarrizko ama txarra bihurtzen zara, ze orain antza Osakidetzan naturistak bihurtu dira, baina bularraren kontu horretarako bakarrik, dirudienez; gero umetxoei era guztietako txertoak eta botikak gorputzean sartzeko ez dira batere kikiltzen...





Nire haurdunaldiko lehen bost hilabeteetan atzerrian egon nintzen, eta kontrasteak are nabariago egin zidan hemengo osasun sistemaren zakarkeria eta agintekeria. Esaterako, han nire ginekologoak galdetu zidan zein posturatan erditu nahiko nukeen (zutunik ala jesarrita, baineran...) ea nor nahi nuen une horretan nirekin egotea (hemen, gogoz kontra eta marmarrean, gizonezko bat onartzen dute gehienez ere erditze gelan, eta, ojo, forzepsik erabiliz gero kanpora bidaltzen dute inongo begiramenturik gabe). Bestela esanda, nire lagun bat, edo auzoa, nire aita edo amuma bera ere eraman nezake erditze gelara, gura izanez gero. Gainera, nahi bazuen, pertsona horrek moztuko zuen zilbor kordela. Galdetu zidaten ea zein musika nahiko nuen entzun une horretan, eta diskoa aurretik eramateko esan zidaten...



Gero hona itzuli nintzen, eta, jesus, zelako kontraste bortitza. Liburu bat idazteko adina esperientzia txar dauzkat nik bilduta.



Sinestarazi nahi digute hala behar dela, erditzea ebakuntza bat dela eta guk ez daukagula zer esanik, baina gezur galanta da, botere kontua besterik ez da.



Eskerrik asko Iciar Bollaini, bene-benetan.

> Sinestarazi nahi digute hala behar dela, erditzea ebakuntza bat dela eta guk ez daukagula zer esanik, baina gezur galanta da, botere kontua besterik ez da.

>

Arrazoi osoa daukazu, erabat ados nago esaten duzunarekin, gauza batean izan ezik: ados nago emakumeak duela umea nola elikatu aukeratzeko eskubidea, eta hori informazio osoarekin baina inolako presiorik gabe egin beharko lukeela. Baina aitak umea elikatzeko duen eskubidearen gainetik dago umeak bularra hartzeko duen eskubidea, bere osasunarentzat onena delako. Aitak mila gauza egin ditzake umearekin harreman estua izateko: pixoihalak aldatu, umea bainatu, berarekin jolastu, etab., etab. Hau da, bularra ematea ez den beste guztia. Ez dugu ahaztu behar ugaztunak garela, bai erditzeko garaian eta bai umeak elikatzeko garaian.



Nire kasuan, bortxaz beteriko erditze medikalizatu eta instrumentalizatu baten ondoren, hain nengoen gaizki, bularra emateak salbatu ninduen depresio gogor batetik. Neketsua izan daiteke, gauez batez ere, baina ez dago ama fisikoki eta emozionalki suspertzeko era hoberik. Baina esan bezala, ados nago inork ez liokeela ama bati gaizki sentiarazi beharko bularra ez emateagatik, baina ezta emateagatik ere (niri azken hau gertatzen zait, nire alabak ia 3 urte dituelako eta nahi adina bular hartzen duelako).



Erditzearen harira itzuliz, emakumeok izugarrizko aurrerapausuak eman ditugu gure eskubideak arlo guztietan errespeta daitezen, erditzearen inguruan izan ezik. Noiz hasiko gara emakumeok erditzean geure eskubideak bete daitezela eskatzen?