Erantzun politikoa erabaki unibertsitarioari

Arauak izenburuko komentario polita dakar gaur Mikel Elortzak Euskaldunon Egunkarian, Kornerra atalean.

Galdera txiki bat mezuaren igorleari. Esaten duzu "zure iritzia jakin gura dugu"... Nortzuk? Mezua ez dago sinatua eta, gainera, ez da adierazten zergatik eta zertarako nahi duzuen iritziak jaso. Bestalde, nekez esan daiteke auzi honetaz ematen duzuen informazioa neutrala denik. Itxura guztien arabera, aurrez erabakita dago zein motatako iritziak nahi dituzuen "bultzatu". Datu hutsak azaltzen dituzuela erantzungo didazu... Ez dakit. Baina auzi horretaz baino zure mezuaz emango dizut iritzia: arinkeriaz jokatu duzue. Eta, barkau atrebentzia, baita ere slogan bat: ez ditzagun komunikabide espainolak imitatu.

Hainbat biblioteketan eta datu basetan begiratu dut bion produkzio zientifikoa, bion, zera... Nik egin dudan gauza bere zuek ere egin dezakezue, kontsultatu ditudan gehienak doan begiratu daitezke-eta interneten. Hona emaitzok:

• Non --- Letamendia --- Uriarte


• EHU-UPV --- |9 --- 4 --- liburuak (=tituluak)


• REBIUN --- 17 --- 5 -- liburuak


• Sancho Sabio --- 17 --- 2 -- liburuak


• Bibliogr. N. Es. ---13 --- 3 -- liburuak


• Bibliote. N. Es ---15 --- |3 -- liburuak


• CSIC ---7 --- 10 -- artikuluak


• Sancho Sabio -- 13 --- 1 -- artikuluak

Bibliotekarioi bion produkzioaz galdetuko baligute erantzuna erraza izango litzateke, baina guri ez digute galdetzen, ezta maisuei irakaskuntzaz hitzegitean, horretara... horretara, zuek ikusi, entzun eta irakurri duzuenarekin zuen iritzi propioa izango duzue.

Ondo segi.

Ba Elorzaren Kornerarren azpian orri horretan bertan, jarraian, gai honekin zerikusia ez duen Iban Zalduaren zutabe bat: Conspiration.com. Sustatu.com aipatzen du!

Argitasun pixka bat Letamendia-Uriarte auziari buruz:

1. UPVko Departamentuek katedra kopuru mugatu bat dute. Kopurua agortzen denean, bide bakar bat dago katedra berri bat ateratzeko: Irakasle bati Espainiako Hezkuntza Ministerioak bi ikerkuntz seiurteko ematen badizkio, Unibertsitateak katedra bat sortzen du irakasle horrentzat.


2. Letamendiari Espainiako Ministerioak (bai Espainiakoak eta PP-koak, gainera) bigarren seiurtekoa eman zion 1999.urtean. Edurne Uriarte eta Letamendia urte berean, 1987an, sartu ziren Unibertsitatean. Baina Edurte Uriarte, hain azkarra izanda, seiurteko bakar bat dauka (agian, Espainiako Ministerioa ere pro-etarrez josita dago?)


3. Irakasle batek bi ikerkuntza-seiurteko ateratzen dituenean, Departamentu "normal" gehienetan katedra deialdia irakasleak ematen duen asignaturaren izenarekin egiten da. Hau ez zen gertatu Francisco Llerak zuzentzen duen Departamentuan katedraren perfila edo soslaia oso orokorra izan baitzen.


4. Edurne Uriarte bere lankideak lortutako katedra deialdira aurkeztu zen. Hain curriculum ona bazuen, zergaitik ez zuen espero izan, berak ere bigarren seiurtekoa eduki arte?


5. Katedra lehiaketa-oposaketan (behintzat LOUa onartu arte, orain gauzak aldatuko dira), Departamentuak bi epaimahi jartzen ditu (presidentea eta idazkaria) eta beste hirurak zozketatzen dira Espainiako katedradunen artean. Zozketa horretan, Letamendiak ez zuen suerta ona izan, Antonio Elorza eta Fernando Reynares irten baziren. Bi katedratiko hauen izkribuak segitu dituenak jakingo du euren jarrera euskal nazionalismoari buruz zein den.


6. Oposaketaren bezperan, Tribunaleko presidentea zen Francisco Llerak (Departamentuko zuzendariak) bere dimisioa aurkezten du. Bere ordez, bere lagunmina den Joaquin Molims ipintzen da.


7. Katedra oposaketa batean bi ariketa daude. Lehen frogan lehiakideen curriculuma eta bere eskola proiektua baloratzen da, batez ere ikerkuntza arloan egindako gauzak (hau da, publikatu dutena). Ez dut hemen errepikatuko Letamendia eta Uriartek argitaratutako liburu kopurua, Imanol honetaz nahiko garbi izan baita. Bigarren frogan ikerkuntz egitasmo bat aurkezten da. Normalean, bi frogak burutu ondoren, Tribunalak erabakitzen du nori emango dion katedra.


8. Kasu honetan, epaimahiak, Molims, Reynares eta Elorzaren bozkekin, Letamendia kanporatzen du lehen frogan. Hau da, erabakitzen dutenez, Letamendiaren curriculuma hutsaren hurrengoa zela Uriarterenaren alboan (ez ahaztu, katedra konbokatu zela Letamendiaren merituei esker). Epaimahaiak Edurne Uriarteri ematen dio katedra.


9. Kazetaritza Fakultateko irakasle talde batek gertatutakoa salatzen du hainbat komunikabidetan. Francisco Lleraren gutun bana jasotzen dugu Tribunaletara eramango gaituztela esanez. Letamendiak helegite bat aurkezten du.


10. Unibertsitateko Erreklamazio Batzordeak Letamendiaren helegitea onartzen du eta bertan behera geratzen da Katedra epaimahaiaren erabakia. Edurne Uriarte katedra barik geratzen da, baina baita Letamendia ere. Katedra berriro konbokatu beharko da eta prozesua hasieratik hasi beharko da.


11. Brunete mediatikoa berriro bere kuarteleetatik irteten da: denok gara proetarrak eta Edurne Uriarte nazionalismoaren biktima berri bat da. Edurne Uriartek ABC-en esaten duenez, hemen "Limpieza étnica a plazos" gertatzen ari da, eta honen froga berari gertatu zaiona.

Hau da dena, bakoitzak bere ondorioak atera ditzala.

Bai, niri ere eztabaida planteatzeko modua erabat makurra iruditu zait. Gainera ez dut uste foro honetan eztabaidarik pizteko aukera handirik dagoenik, ABCko orrietan sortuko ez den bezala. Protagonista bakoitza aurkezteko modua bera La Razon-en egin zezaketeenaren estilokoa iruditu zait. Komunikabide espainolestei kritikatzen zaiena errepikatu da hemen. Haizeak alde jotzen duenean erraz egiten da hegan.

Lehenengo eta behin aurkeztu nadin: Iban Arantzabal naiz, sustatu.com-eko editorea. Esan nezake beste hainbat datu, baina ez dut uste asko lagunduko dutenik. Egia da gaur goizeko 9:26an sartutako berrian Iban bakarrik agertzen zela, horregatik barkamenak. Nik ez daukat nire burua ezkutatzeko inongo asmorik.



Bigarrenez, esango dut zergatik jakin gura dudan edozein euskaldun profesionalen iritzia edo Pruden Gartzia moduko pertsona batena. Horren erantzuna weblog baten izaerak ematen du. Weblog-etan berri baten "pista"-edo ematen da sarritan, eta gero berri hori garatzen joaten da. Esaterako, Jose Ignacio Armentiak egindako iritziak, niri behintzat asko lagundu dit. Imanolek emandako datuek ere bai eta horrela, Prudenenak ere lagun nazakete. Zuen erantzun guztiekin zer gura da? Ba jende ezberdinen artean berri bat osatzea. Gero, irakurleak jakingo du zer den berarentzako ona edo txarra edo arina edo... baina berri hori aberastea da galdera honekin lortu gura nuena.



Foro honetan, beraz (Agus-i erantzunez), eztabaida sortzerik badago. Dena den, kasu honetan berria aberastea zen helburua. Gaia berez da eztabaidatzeko modukoa eta edozela idatzita egon arren ere, seguruenik sortuko luke eztabaida. Niri horrela irten zait, baina ez intentzio ezkutu bat edo beste nuelako.



Eztabaida lortzea errazagoa da, weblogetan jendearen parte hartzea automatikoa da-eta. Zuk pantailan irakurtzen duzu notizia eta klik batekin bestearen pareko (edo guztiz kontrako) artikulu bat publikatzen zaizu. Oso erraza, bizkorra, eta beraz, efektiboa.



Bestalde, Prudenek zalantza du azaltzen diren datuena. Datu horiek guztiak atzoko prentsan agertutakoak dira, ez dut bat ere asmatu. Denak, hitz guztiak medio hauetan agertu ziren: El DiarioVasco, Gara, Deia eta Euskaldunon Egunkaria. Denak izan dira irakurriak eta denekin osatu da pertsona bakoitzak esan duena.



Hortik aurrera, zuena da hitza. Nik gustora irakurriko nuke Pruden Gartziak gai honetaz dioena, edo Agusek dioena Irakaskuntza ukitzen duen gai honetaz (Sustaturen gaiak gogoratu: Kultura, Irakaskuntza, Internet, Informatika, Hizkuntza, Enpresa eta Bestelakoak direla).



Besterik ez, berriro ere animatu gai hau zein egunero-egunero agertzen diren gaiak erantzutera. Beti izango da aberasgarri zuen iritzia. Horregatik eskerrik asko.

Ba, mutilak, niri ez zait txarto iruditu gaia plazaratzeko modua. Eguazteneko egunkari askok egiten zuten gai honen gaineko aipamena (ez dakit ABCk edo La Razonek, baina bai Deiak, Garak, El Diario Vascok eta Egunkariak). Horietako egunkari batzuetan luzeago eta beste batzuetan laburrago. Eta egunkarietan ez ezik, beste hedabide batzuetan ere jaso dute. Hortaz, ondo ikusten dut sustatu.com-en ere gai honen inguruan jardutea. Beraz, dakienak idatz dezala eta eman dezala bere ikuspuntua eta ez dakienak irakur dezala, eta horrela jakingo du. Esaterako, ondo iruditu zait Jose Ignacio Armentiarena, hainbat datu eman dituelako. Beste norbaitek, datu gehiago eman baditzake eta Armentiak edo beste edozeinek emandakoak zalantzan jar baditzake, egin dezala eta horrela guztiak enteratu ahal izango gara gertatutakoaz. Eztabaida antzuak laga alde batera, ahaztu La Razon, ABC, Marca edo El Tercer grado, eta heldu gaiari. "Queremos saber más".

Niri egia esan berdin berdin zait nork irabazten duen katedra, Uriarte, Letamendia, Xabier Eguzkitze edo Aita Santua. Nahikoa garbi daukat EHU-k gaur egun betetzen duen papera eta mantentzen ari den jarrera, harengandik zeozer ona espero ahal izateko. Baina hori beste eztabaida bat da.



Inportatzen zaidana da, edo hobeto esanda izorratzen nauena da kontu akademiko baten aitzakiaz errenta politikoak atera nahi izatea.

Eta egun hauetan gertatukoari apur batez erreparatuz gero nabarmen geratzen da nortzuk ari diren gai hau gai politiko bihurtu dutenak.



Hain zuzen ere, betidanik argudio serioen aurrean betiko leloa antzu eta desitxuratuak darabiltenak(ikus, terrorismo, fascismo, NAZIonalismo excluyente, falta de libertad...).

Tamalez, euskaldunon kontra etengabean burutzen ari diren beste eraso zital bat baino ez.



Batzuetan nahikoa izaten da besteen jarrerak ikustea nork duen arrazoia jakiteko.

Beti dago zerbait ikasteko aukera, eta gutxien-gutxien espero duzun zulotik

aterako zaizu erbia. Adibidez, Uriarteren afera dela-eta, begiratu bat bota

diot andre horren tesiari (bere liburu bakarra omen dena: Edurne Uriarte

Bengoetxea: Los intelectuales vascos, Leioa, Euskal Herriko Unibertsitatea,

1995). Gainetik begiratzea besterik ez dut egin, baina paragrafo batek nire

arreta erakarri du, ezinbestean; kopiatu dizuet (barkatu luzeegia bada):



"...¿quiénes son los intelectuales vascos?. La pregunta presenta una doble

problemática ya que, además de los interrogantes a resolver en torno a la

definición del intelectual, se nos plantea paralelamente el debate en torno

al adjetivo de VASCO [jatorrizkoan kurtsibaz], una cuestión que es

importante resolver en una sociedad caracterizada por la inconclusión de los

debates en torno a la identidad. En este trabajo [hots, bere tesi doktorala]

se parte de un concepto amplio de vasco y SE CONSIDERA QUE SON VASCOS

AQUELLOS INTELECTUALES QUE: a) han nacido en EL PAIS VASCO O NAVARRA y viven

AQUÍ [hots, Pais Vasco + Navarra] en la actualidad, b) han nacido en EL PAIS

VASCO O NAVARRA pero viven en otras comunidades autónomas o en el

extranjero, c) han nacido fuera del PAIS VASCO O NAVARRA pero viven en este

área, y d) han nacido fuerea del PAIS VASCO O NAVARRA, pero pertenecen a

familias vascas y mantienen un contacto contínuo con el País Vasco, tanto en

el sentido físico como intelectual. No introducimos a los intelectuales del

País Vasco-francés debido a los problemas analíticos que ello introduciría

en nuestro trabajo..." (49. or., "¿Cómo buscar al intelectual vasco?"

atalaren barruan) (letra larriak neuk jarritakoak dira)



Ez dakit zer pentsatuko duzuen zuek goikoa irakurrita, baina niri oso

positiboa iruditzen zait. Alegia, Edurne Uriarte bezalako militante

antiabertzale batek ere, euskal gizarteari buruzko lan zientifiko bat egin

behar duenean (ona edo txarra, hori besterik da), horrelako "ultra" batek

ere, diot, euskal gizartea definitu behar duenean ezinbestean PAIS VASCO +

NAVARRA hartzen du abiapuntutzat, eta, ezinbestan ere, Iparraldea aipatu

behar du (desenkusatzeko ez bada ere).



Tira, badirudi Euskal Herriaren batasun historiko, kultural eta soziala

ezinbesteko datu bat dela edonorentzat, ez soilik abertzaleontzat, baita

espainolistarik militanteenentzat ere. Ez dakit zer pentsatuko duten PP edo

UPNko burukideek Uriarteren baieztapen "zientifiko" horietaz (liburuan

"zientzia"-ri buruzko apelazio bat baino gehiago aurki daitezke); agian,

Villar inefablearen ildotik, euskal nazionalismoaren faltsukeria

esentzialaren adibide argitzat joko dute, eta, beraz, terrorista berriak

sortzea baino beste helbururik ez duen hezkuntza sistema adoktrinatzaile eta

perbertso baten baitan kokatuko dute... Edurne Uriarte, bere katedratik,

terrorismoa sustatzen... Aiene! Hamaika ikusteko jaio ginen!



Baina posta-zerrenda honetako kideontzat kontutxo honek beste interes

berezi bat du, alegia, eta aurreko batean esaten nuenaren ildotik: Euskal

Biblioteka Nazionalaren esparrua (historikoa, kulturala, soziala) Euskal

Herri osoa da, eta baieztapen horretan gaurregungo borroka politikoak ez du

zerikusirik, Edurne Uriarteren tesiak ederki frogatzen digun bezala.



Pruden

(mezu hau Joana Albret Bibliotekonomia Mintegiaren posta-zerrendatik kopiatua da)

Jose I. Armentiak beherago esandako guztia, oro har, nik aldez aurretik neukan informazio eta susmoarekin bat dator.

Hala ere, nere ulertezinak hauetxek dira:



1. Kontua horren garbia baldin bada edo balitz, ez luke eztabaidarik egon behar Unibertsitate-barruan. Hau da, iritzi eta aurriritzi politiko guztiak ulergarri dirateke, baina datu zehatz horiekin garbi egon beharko luke zein den irizpide nagusia Unibertsitatearen baitan eta zein den edo izan beharko lukeen Erretoretzaren jarrera ofiziala. Ala ez?



2. Horren garbi egon arren, ulergarri litzateke Madrilgo brunete mediatikoaren zalaparta, baina ez da horren ulerterraza Correo Taldearen jarrera, zer gerta ere bere irakurleak Unibertsitate hurbilean bertan baitaude.



3. Alderdi Sozialistak eztabaida hau Eusko Legebiltzarrera eraman nahi baldin badu, auzia Letamendiaren alde argituko delakoan al dago? Edo, Uriarteren mesedetan aterako bada, zeintzuk izan daitezke bere alde erabili beharko dituzten arrazoiak?



Amatiño

Letamendia-Uriarte bikoteari buruzko afera dela eta, Rajoy Barne Ministroak sekulakoak esan zituen Montero erretorearen konta. Monterok, ordea, ministroari deitu zion, dena azaldu eta, ondoren, entzundakoak etzun ondoren, ministroak barkamena eskatu zion Monterori eta baita iritzi-aldaketa horren berri jendaurrean kontatzeko baimena eman ere.



Monterok hau guztia Radio Euskadin esan du, baina egunkariek ez dute jaso.



Amatiño