Teknologia albisteak

Malkoak eta txaloak

Xabier Mendiguren

2014-09-25 : 15:13

Iritsi da azkenean "Lasa eta Zabala" ikusteko eguna, Zinemaldian askok espero zutena. Eta zorionez esan dezakegu Joanes Urkixo gidoilariaren eta Pablo Malo zuzendariaren lana bikaina izan dela, talde osoarekin batera, film beldurgarri eta hunkigarria gauzatu dutelako, ikusleak istorioan eta historian sartzea lortzen duena; lekukotasun beharrezkoa, oroimenerako tresna ezinbestekoa eta, aldi berean, artelan ederra.

Berreraikuntza historiko fidela egiten du pelikulak zati askotan: errefuxiatuen giroa 1983an Baionan, bi gazte tolosarren atxilotze eta gatibualdia, epaiketa... Beste pasarte batzuk fikzionatuagoak daude, batik bat Iñigo Iruin abokatuari dagozkionak, ez errealitatea faltsutzeko baizik eta gidoiaren egitura dramatikoari laguntzearren. Baina batzuek nahiz besteek sinesgarritasuna lortzen dute (egia hutsak automatikoki ziurtatzen ez duena).

Film hau, gurean behintzat, zaila da produktu kultural huts gisa epaitzea, inplikazio emozional eta politiko handiak dituelako. Tortura-irudi lazgarriak ikusten ari zarela, Joxi eta Joxanek egiazki sufritu zituztenak datozkizu gogora. Pelikulak gertaerekin zintzo jokatzen duela esango nuke, pertsonaien atzeko pertsonak desitxuratu gabe. Mezuari dagokionez, berriz, bi azpimarratzen ditu: halakorik berriz ez gertatzeko nahia, gorrotorik gabeko bake asmo batekin (Pili Zabalaren hitzak erabiliz), eta helburuetan ez ezik bitartekoetan ere prestutasunez jokatzea (Iñigo eta Fede abokatu lagunen istorio fikzionatuaren bidez).