Emakumeen edo emakumezko genitalak dituen genero ez bitar bateko pertsonen %38-64k sexu-zailtasunak dituzte bizitzako uneren batean, eta 40 urtetik gora probabilitatea handitzen da. Arazo hauek pertsonaren bizi-kalitatea murrizteko eta atsekabea eragiteko adinako eragina badute, disfuntzio sexual gisa sailka daitezke. Hau da, interes edo desio falta, kitzikatzeko edo klimaxera iristeko zailtasuna, mina, baginaren muskuluen nahi gabeko presioa, zurruntasun genital iraunkorra edo nahi gabeko eszitazioa, besteak beste.
Hala ere, bereizketa horiek ez dira beti baliagarriak, eta dena bere testuinguruan aztertu behar dugu. Ia emakume edo sexu-disfuntzioa duten pertsona guztiek partekatzen dute arazo espezifiko bat; Adibidez, kitzikatzeko zailtasunak dituztenek sexuaz gutxiago goza dezakete, eta horrek, sarritan, sexu-interesa eta sexu-nahia galtzera eramaten ditu. Era berean, zehaztu behar dugu sexologian ez dela "disfuntzioekin" lan egiten, baizik eta subjektuen, bikoteen edo taldeen berezitasunekin. Disfuntzioa tratatzeko, lehenik eta behin zehaztu behar da zer den funtzio sexual estandarizatua edo desiragarria bakoitzarentzat.
Irakurri artikulua osorik kaixomaitia.eus-en blogean.
Erantzun
Sartu