Oroitzen dut 17 urte nituela ezagutu nuela antsietatea lehenengo aldiz. Izan ere, atzetik Orfidal bat emango zidan medikuaren esanetan, arnasa eragozten zidana ez zelako antsietate atake bat besterik. Eta ordutik, ezagutu behar izan dugu zer den antsietatea, nola bizi den gure gorputzetan, nola azaltzen den gutxien espero duzunean.
Artikulu batzuk momentu klabeetan datoz eta zeharo markatzen gaituzte. Horietako bat @MKattalin -en hau izan zitzaidan: berria.eus/paperekoa/1922…
@Eva__96 @MKattalin Eta agian, bakarrik agian, gutako (GU sentitzen garen batzuen) beste irakurketa xumea behar du! ❤️
Artikulu perfektua @MKattalin-en hau. berria.eus/paperekoa/1922…
«Baina hementxe diotsuet, ardurak gainetik kentzeko asmorik gabe, antsietateak, asko, izugarri duela politikotik, egituratik, kapitalismo heteropatriarkaletik, eta horren aurrean, arnasten hasteko ardura kolektiboa ezinbestekoa dugula, beraz.» berria.eus/paperekoa/1922…
"Zaintzaz hainbeste teorizatzen dugun artean, denok goazela terapiara, eta jatorria hainbeste indibidualizatuz, antsietatea gauza pertsonala dela sinistu dugula." Arnasten hasteko ardura dugu; ardura kolektiboa: berria.eus/paperekoa/1922… @MKattalin ????
Bost urte eta gero, txiolandian berriz topatu dut @MKattalin zutabea. Ohartu naiz aldatu den gauza bakarrenetakoa terapiara are lagun (bereziki, militantekide) gehiago goazela da. Itolarri normalizanteei kolektibotik eman behar diegu arnasa.
Antsietateaz berria.eus/paperekoa/1922… Honen bidez: @berria "antsietateak, asko, izugarri duela politikotik, egituratik, kapitalismo heteropatriarkaletik" arrazoi osoa, @MKattalin
Erantzun
Sartu