Kamerariak traban Ruper Ordorikaren kontzertuan

Arrazoi guztia Ibon!

Horixe bera sufritzen egon nintzen ni ere kontzertu osoan, aurre-aurrean nengoen eta!

Nik ere horixe komentatu dut Facebook-en, nolako enbarazu egin zuten hainbeste kameralarik kontzertu oso-osoan!

Gero dvd bat nahiko duzue, edo filmea...edo telebistan ikusi.



Atzo argazki kamarekin Ruper grabatzen ari zirenak ETB3-rako ORAIN: egiten dutenak ziren.



5 minutuko lana egiteaz gain, lan luzeago bat ere egin asmo dutenak....



beraz, lasaiago lagunok. Nik uste, emaitza ere kontzertua bezala paregabea izango dela.



Horrebesterako al da ba?

Gaur egun reflex digitalekin egin daiteke aspaldi Ikegami-tzarrekin egiten zena, baina kamerak txikitu arren kameralariak ezin izan dituzte txikitu.

Ez dut esango tortura bat izan zenik, baina apur bat "inbaditzailea" bai iruditu zitzaidan batzuetan: morroi bat belauniko Ruperren ondoan kontrapikatu estremo bat lortzeko... ba ez dakit, agian gehiegi.

Argi dagoena da batzuei behintzat, nolabait esatearren, molestatu egin zigula eta tarteka begirada musikariengandik joan egiten zitzaigula inguruko kamera jabeengana. Hainbesterako? Denetariko iritziak egongo dira.

Musikarien iritzia ere... Ez dakit Hasier Oleagak berak ere, esaterako, nola sentituko zuen kameralariaren hurbiltasun nire ustez gehiegizkoa.

Nik kontzertuetan kamerak eskenatokiaren inguruko perimetroan nahiago.

Ba, bai, patxi

kontuak hemen idaztera ekarri banau, horrenbesterako delako izango da. Ni ta nire ingurukoen iritzia horixe da, goian idatzi duen Garirena ere, antza. Gure artean txantxetan komentatu genuen National Geographicekoak izango zirela. Orain: programa asko maite dut, baina horrek ez du justifikatzen ostiralekoa.

Ez dut dogmatiko izan nahi, baina kontzertuetan badira zenbait gauza sakratuak direnak, bueno, gauza bakarra, errespetua, artistarekikoa eta zure ondoan dauden entzuleekikoa. Horren barruan sartzen da agertokia, espazioa. Oin bat eszenatokian jartzen duzun momentuan ekintza bat ari zara gauzatzen, onerako edo txarrerako, eta errespetu horrekin jolasean hasten zara, onerako edo txarrerako. Adibide bat:

Bideo horretan ikusleak espektakuluaren parte aktibo bihurtzen dira eszenarioa zapaltzen dutenean, espazio hori inbaditzen dutenean, esango nuke horra igotzea ekintza politiko bat dela eta zerbait adierazten duela, espazio horretaz jabetzen dira, onerako ala txarrerako. Bitxia bada ere, kontzertu hori ere ari ziren grabatzen (agertoki barrutik ere), baina ez du ekintza oztopatzen, ez dira musikarien artean sartzen, errespetuz jokatzen dute, ez dira espazio bital horretan sartzen.

Inork ez zekien nortzuk ziren hara igo ziren lau pertsonak (dinot nik laurak ez zirela Orain:-ekoak izango), eta niri bost, egia esan, eta ez dakit Ruperren baimena zuten ala ez. Areago, hurrengoan, halakorik egin behar badute, mesedez, iragarri dezatela lehenago, kontzertua “Ruper, Mugalaris eta Kameralaris” izango dela, eta orduan erabakiko dut joan ala ez joan.

Nik DVD eta abar...gustuko ditut, baina ez edozein preziotan, DVD baten aitzakiaz ez dut onartuko kontzertu bat zapuztea. Ziur nago lan txukun bat ere egin daiteke espazio hori apurtu barik. Baina, jakina, bideoaren birtualtasuna baino, nik nahiago kontzertuaren errealitatea.

Ez naiz kontzertuetara joaten. Estreineko aldia Bilboko Kafee Antzokian izan nintela, Rickie Lee Jones-en emanaldian izan zen. Baina baiezta dezaket jendearen zurrumurruen kontu hori eta penagarria izan zen, errespetu falta nabarmena iruditu zitzaidan, kantariarekiko eta ikuslegoarekiko.



Eta beste kontu bat deigarria egin zaidana ere: kontzertua hasi baino lehen, antolaketako pertsona batek (hala uste dut izango zela) hartu zuen mikrofonoa, gaztelera hutsean jendeari ez erretzeko erregutuz, Rickie Lee Jones-ek hala eskatu zuela eztarriko arazoak zituelako.



Osterantzean, kontzertua oso ederra eta gustora eta eskerrak eman nahi dizkiet Kafe Antzokikoei horrelako aukerak eskeintzeagatik.

Atzo Luhuson egon nintzen. Ruperren emanaldian. Ez dut ezagutzen kamerarekin atzera eta aurrera zebilen gizasemea, baina atzokoan ere halako bat hantxe ibili zen, tartean bere seme alabak zitue kameralari bat. Egia esan ez dakit zertarako hartzen zituen irudiak, alegia, lanbidez edo bokazioz, ...nahiz nik bigarren honen itxura hartu nion gehiago. Oholtzan igota zegoela estropozo egin eta argiak ere mugitzera ailegatu zen

Off topic txiki bat. Ruper Ordorika bere kuttunena gaitzat hartuta, beste fake bat sortu du gure lagun Jozulinek. Lehendakariaren iritzi artikulua izan zen lehen, orain Euskaltzaindiaren arau berri bat (irudia handian hemen).

Bitxia benetan...



Neuk ere argazkilariez kokoteraino bukatu nuen eta Sustatun aipatzeko modukoa zela pentsatu nuen kontzertuan bertan...



Iñork ez die argazkilariei lana ukatu nahi, baina ostiralekoa jatetxe bateko platera euliz inguratuta jatearekin aldera daiteke.

Euli-dantzaz baino Vanessaren dantzaz adiago ibili nintzan neu, badakizue, ETB2koek "lapurtu" euskuen ETB1eko kazetari fin hori. Eta ziur aski arrazoia deukozue bestelako "kazetari" kamerari horien asuntoagaz, eta zurrumurruen errespetu faltaz. Baina neu beste kontu batzuetan nenbilan, bertso ttikietan.



Neuretzat lasaigarria izan oso Jaungoikoa ohiko jaka ilunagaz jantzita ikustea eta ez inolako txandalagaz. Ni neu tentaturik egon nintzan kontzertura txandala jantzita joateko, profetari jarraituz, baina presak eta umeek desbideratu eustien neure arreta azkeneko momentuan.



Bestela, kontzertua eta honen ostekoa apotesikoak izan ziran, asko gozatu neban.

Ados nago Ibonekin, askotan joaten naiz Kafe Antzokiko kontzertuetara eta batek edo besteak jo, beti dago etengabeko zurrumurru hori, ikusle askoren aldetik errespetu falta handia bai musikariekiko bai albokoekiko. Musika zaratatsua bada ez du asko molestatzen, baina lasaiagoa den momentuetan jasanezina gertatzen da. Behin, urte asko dira, Mikel Laboak isiltzea eskatu zuen eta, ez badut txarto gogoratzen, berdin egin zuen Jabier Muguruzak beste behin.