Udako irakurketak
Uda honetan dezente irakurri dut, jakinda, gainera, hemendik aurrera ez dudala astirik izango hainbeste irakurtzeko. Eta egia esan, gustura geratu naiz irakurritakoarekin.
Badoaz aurtengo oporrak, baina nirekin geratuko da sasoi honetan irakurritakoaren gozoa. Asko irakurri dut, eta atseginez. Hauxe.
Euskaraz
- Nire Aitaren Fusila. Hiner Saleem (Alberdania). Mutiko batek kontatzen du nola bizi izan zen Kurdistanen eta nola ihes egin behar izan zuen handik larrua salbatzearren. Kontatzeko modu sinple eta hunkigarria.
- Ezezaguna Helbide Honetan Kressman Taylor (Erein). Bi lagunen arteko eskutitzak, eta atzean nazismoaren amildegi gero eta sakonagoa. Laburra eta ona.
- Han Goitik Itsasoa Ikusten Da.; Julen Gabiria (Elkarlanean). Zer gustura irakurri dudan liburu hau! Mutil honek zerbait berezia du idazteko orduan, eta fabulatzeko ahalmen aparta.
- Gloria Mundi.; Fernando Morillo (Elkarlanean). Ezusteko atsegina hartu nuen thriller honekin, oso entretenigarria baita.
- Eguzki Beltzaren Sekretua. Airoso hasi nintzen berau irakurtzen, baina gehiago kostatu zitzaidan bukatzea.
- Euskarazko Tradizioa eta Molde Berriak. Gotzon Garate (Gero). Nik uste dut liburu hau dela egile beraren Erdarakadak (1988) haren bertsio eguneratua, eta hobeto antolatua. Eta, noski, argalagoa. Garatek aurrez aurre jartzen ditu idatzizko eta ahozko tradizioa eta gaur egun sortzen ari garen molde berriak, gehienetan gaztelaniaren eraginez sortuak. Ezinbesteko liburua euskaraz lan egiten dugunontzat.
Gaztelaniaz
- Nuestra incierta vida normal. Luis Rojas Marcos (Aguilar). Di-da batean irakurri nuen. Liburu honetan Rojas Marcosek hainbat baliabide erakusten dizkigu gainditzeko azken aldi honetan Mendebalean bizi dugun aztoramendu eta artegatasuna.
- Paula. Isabel Allende (Debolsillo). Aspaldikoa da, baina nik orain irakurri dut. Hunkigarria, benetan, eta oso ondo idatzia.
- La dama y el unicornio. Tracy Chevalier (Alfaguara). Liluratuta geratu nintzen zineman egile beraren Perladun Neska ikusi nuenean, filmaren plano bakoitza koadro bat baitzen. Liburu hau ere, gustura irakurri dut.
- En la distancia. Josefina Aldecoa (Alfaguara). Hau ere, egun batean irakurri nuen. Ignacio Aldecoa idazle gasteiztarraren alargunak autobiografia bat idatzi du oraingoan, jakingarria oso. Emakume argia eta interesgarria da. Bere garaiko lekuko distiratsua.
- La sombra del viento. Carlos Ruiz Zafon (Planeta). Lagunek gomendatuta irakurri dut. On Kixote irakurri nuenean bezala, barre mordoa egin dut liburu hau leitzen, nahiz eta ez den umorezko liburua, hori baino askoz ere gehiago baizik: thriller bikaina.
Erantzunak
Gaztelaniaz irakurtzeko liburuen artean, nik Patricia D. Cornwell idazlearen Kay Scarpetta pertsonaiaren inguruko liburuak gomendatuko nituzke.
Joan zen astean irakurri nuen horietako bat...
Oporren ostean, frigorifikoa betetzeko asmoz, hiperrean sartu nintzen arratsaldeko azken orduan. Eta modaz dagoen Codigo da Vinci liburu honetaz betetako estana topatu nuen parean. Dudatan baina, total, erosi nuen.
To, bada gau guztikoa eman nuen liburua amaitu arte. Arina, ehun baino gahiago kapitulu laburrak, intriga apur bat eta erreferentzia asko. Gomendagarria.
Azken boladan Internetek bultzakada handia ematen die liburuei. Pare bat web: The DaVinci Code. Uncover The Code Context edo espainolez El Código Da Vinci
Margaret Atwood-en zientzia-fikzio feministak engantxatu nau aurtengo abuztuan. Oryx and Crake irakurri dut gaztelaniaz (Oryx y Crake), eta orain The Handmaid's Tale daukat esku artean ingelesez ( El Cuento de la Criada hartuta zegoen liburutegian).
Nik uste dut Atwooden liburuak gustatu zaizkiola Scarpetta doktorearekin dabilen goiko beste irakurle fin horri.
Atwoodek liburu gehiago idatzi ditu. Baina ez nonbait zientzia-fikziokoak. Susmoa dut beste horiek ez zaizkidala hainbeste gustatuko. Aurreiritzi bat, bistan da. Akaso probatu beharko dut. Eskerrak liburutegi guztietan ez didaten oraindik kultura doan kontsumitzeko aukera debekatu.
> - Han Goitik Itsasoa Ikusten Da.; Julen Gabiria (Elkarlanean). Zer gustura irakurri dudan liburu hau! Mutil honek zerbait berezia du idazteko orduan, eta fabulatzeko ahalmen aparta.
Euskeraz aspaldi irakurri dudan libururik onena. Duda barik. Idazteko modu aparta dauka Gabiriak. Erraz irakurtzen dena, bai, baina ez errazegi idatzitakoa: landua, zaindua, ederra... eta irakurketan murgiltzen zaituena. Muxikako mutiko gazte bat Gino Bartaliren bila, Toscanako herri txiki batean. Liburuak dena dauka polita, baina onena Gabiriak sortu dituen edo berreskuratu (filmetatik eta bizitza errealetik) dituen pertsonaiak, bakoitza mundu zoragarri bat. Denen artean unibertso maitagarria osatzen dute, eta zu zeu ere unibertso horren zurrunbilloan barneratzen zara, nahi barik, barruraino. Ez baduzue irakurri, zeren zain zaudete? Ez dakizue han goitik itsasoa ikusten dela?
Beste pare bat liburu ere irakurri ditut udan, eta ezin naiz larregi kejatu aukeraketarekin. Hementxe, laburpena, Joxeren zerrendaren jarraipen-edo:
La nave de Baco (Sánchez-Ostiz)
3-4 lekutatik izan nuen liburu honen berri, eta dena kritika onak. Eta ez dakit ba. Zer nahi duzue esatea, neri ez zait hain ona pentsatu. Sanchez-ostizen idazkera gustau zait, liburua oso ondo dokumentatuta dago, ondo girotuta... baina 3-4 ideia hartzen ditu idazleak, eta behin eta berriz agertzen dira nobelan, aspertu arte. Higuindu arte ia. Bigarren zatia hobea da, baina hasierako 150 orriak oso errepikakorrak: "en Pamplona no se puede vivir porque te ahogas, a partir de los 50 no se puede cambiar tu vida, si eres escritor tienes que vivir en Madrid"... Zenbat aldiz esango ote du "que en Pamplona sólo hay curas, monjas y derechones"? 40 aldiz ez bada gehiago. Liburu guztia berdina esaten. Hala ere, erraz eta nahiko gustura irakurri dut.
Chantaje mortal (Elmore Leonard)
Xabier Mendigurenek bere blogean Leonard aipatu, eta biharamonean bere liburu bat heldu zitzaidan eskuartera. Kasualidadea. Ez dakit idazlearen libururik onena izango ote den. Nobela beltza, poliziakoa. Gangsterrak, txantaiak, prostituzioa, lapurretak... Nobela beltza eta Humphrey gustatzen bazaizkizue, hau ere gustatuko zaizue. Holako liburu bati eskatzen diogun guztia dauka. Hobeak irakurri izan ditut, baina hau ere txarra ez.
El Judas de Leonardo (Leo Perutz)
Milan, 1498, eta Leonardo da Vinci Judasen aurpegia margotzeko modelo bila. Ondo girotuta eta trama interesgarria. Niretzat guztiz ezezaguna zen Perutz, baina liburu hau irakurri ondoren ahalegindu behar naiz bere beste libururen bat irakurtzen. Idazkera ederra, umore garratza, fantasia puntu egokia, eta irakorleak espero ez dituen egoerak. Gomendagarria.
Kaixo, Joxe
Hori da hori irakurzaletasuna, gaizki pentsatzekoa ere, irakurtzea gustoko duzula ez dakitenentzat. Lotsatuta geratzen naiz zure zerrenda ikusita, ez baitut liburu bakar bat irakurri. Hori bai, azken urteetan legez, benetan gustora irakurri ditut Pako Aristi idazleak Berrian idatzitako hausnarketak. Bikainak guztiak ere. Txipi Ormaetxea aramaioarrak zihoen bezala, Aristiren lumak harrapatuta nauka.