Asteon aldizkariak behin behineko etena egindo duela jakinarazi du

Tristea benetan albistea euskarazko prentsarentzat. Zerbait ez doa ondo. Halako proiektu bat, "estrategiko" jo zena, hiru hilabetean porrot eginda geratzen denean.... Zerbait ez doa ondo.

Animo!

Hizkuntza Politikaren irizpideak ez doaz ongi, hizkuntza normalkuntzan hedabideen papera estrategikoa dela erraten da, baina dirulaguntzak berandu, ikaragarri berandu iristen dira, eta azken urteotan ez dira aski. Hizkuntza Politika eraginkorragoak behar dira, laguntza handiagoz hornitutakoak. Bitartean, Asteon bezala, proiektuak dantzan eta kili-kolo.

Eta diru laguntzarik gabe ezin gara bizi?



Ez da kritika bat, galdera baizik....



Zenbat euskaltzale dago Euskal Herrian, denak gara pobre? Ez al dago horrelako aldizkarietan iragarkiak jarriko duenik?



Zorionak Asteon egiten zenutenoi, oso produktu ona baitzen. Ona, ez duina. Nik ez ditut produktu duinak konstumitu nahi. produktu onak bilatzen ditut.

> Eta diru laguntzarik gabe ezin gara bizi?

>

> Ez da kritika bat, galdera baizik....

>

> Zenbat euskaltzale dago Euskal Herrian, denak gara pobre? Ez al dago horrelako aldizkarietan iragarkiak jarriko duenik?





Ez dut horrelakorik irakurri artiku honetan, baina bai Sustatukoek ematen duten loturan, Txema Ramirezen loturan. Ramirez de la Piscinak dioenez artikulu horretan:



iragarleek kontsumo gaitasun handiko eta oraindik esplotatu gabeko merkatu berri batean murgiltzeko aukera izango dute. Publizitatea bera izango da diru iturri nagusia (%50-55 erdiestea aurreikusten dute). Gainerakoa diru laguntza publikoen bidez jasotzeko itxaropena dute.

Hau bezalako produktu kontsumistei gertatu dakieke gertatu zaiena, guztia kontrlatzen duen JEFEak iturri moztea eta ala! denok etxera.

Izan ere atzean dirua baino ez dagoenean......



Hori da hori euskaldunon borrokatzeko grina!!



Chek esaten zuenez....de derrota en derrota hasta la victoria! horixe baietz!

Oraingoan Asteon da. Mimo handiz egindako produktu txukuna izan da, euskarazko ezer irakurtzen ez duen jende askok irakurri izan duena.

Baina zenbat dira hilzorian egon diren produktuak? Zenbat urtea amaitzeko benetan txarto ibili direnak? eta dabiltzanak?

Euskaltzaleok sekulakoak egiten ditugu komunikazioaren gizartean euskarak presentzia izateko. Eta ez gara konturatzen, EAJ erderazko komunikazioaren munduak harrapatuta bizi dela.

Instituzioen erabat menpeko diren proiektu komunikatiboak ez dira inolaz ere bere buruaren jabe.

Zama handia da hori.

Autogestio eredu berriak sortu behar dira komunikabideetan eta euskal proiektuetan orohar.



Independentzia behar du proiektu batek, eragile politiko edo erlijiosoetatik bezala, baita instituzioetatik ere.



Horregatik, lezio handia da Asteon honekin gertatu dena.



Eta nago, prentsa lokalean ere, handiegia dela instituzioekiko dagoen amarrua. Eztabaida hori gutxitan plazaratzen da Topagunearen inguruko aferetan... baina adibide polita da hau. Tristea bezain gogorra. Baina adibide izaten jarraitzen du.



Egunkariak urteak egin zituen merezi zuen ganorazko laguntza barik. Iraun zuen, medio propioak eskuratuta. Orain eguneroko euskal prentsari inork ezingo dio hain erraz ukatu, denboraren podasuz lortu duena.



Oraindik badago subentziorik gabeko prentsarik ere gurean, eta adibide dira. Bere apalean.



Indenpendentziarena beti izan da eztabaida interesantea gurean. Ekin diezaiogun bada!

Hitz politak, gaur eguneko ereduan gauzatzen zailak direnak.

Izan ere, horrelako proiektu bat beti izango da menpeko, baldin eta ez bagara bueltatzen Egunkaria garaiko egoeretara. Dirulaguntzarik gabe irauteko, langilerik ez duen eta militantez jositako proiektuak beharko genituzke. Eta nire ustez, profesionaltasuna euskal prentsan sartzea apustu ona izan da. Baina egoera bat lortu behar da, non Jaurlaritza, Udalak eta abarrak derrigorra izango duten dirulaguntza ematea. Herriak behar duen produktu bat, derrigor lagundu beharko dutelako. Eta nire ustez, ASTEONek ez du hori lortu. Agian ez delako herriak behar duen produktu bat, ez lehentasunez behintzat.

Zerbait entzuten zen hor zehar, Asteonek diru-arazoak zituela eta abar. Gauzatu egin da etena.

Proiektua landua izan da, arrisku batzuk bere egin dituena, gauza batzuk gaizki egingo ziren (seguru), beste hainbat ongi (duda barik), baina porrota etorri da.

Udaldia begien aurrean dugu, patxadaz analizatu beharko dira gertatu direnak, eta gertatu gabe geratu direnak.

Udazkenean ongi-etorri mezu berria emateko ametsarekin joan nahi dut oporretara.

ANIMO ?

Josi

Ados, Hizkuntza Politika ez doa ondo. Horretan erabat ados. Baina beste zerbait ere ez doa ondo. Jaurlaritzak zenbat emango, ia-ia horren menpe soilik badaude gure produktuak, gure proiektuak... Zerbait ez doa ondo. Hizkuntza Politika eraginkorrik ez dut espero nik EAJrengandik, baina hala ere proiektuak aurrera eraman behar ditugu, erakundeekiko dependentzia ahalik eta gehien murriztuz. Eta erakundeak salatuz. Hori faltan botatzen dut nik kasu askotan...
> Hizkuntza Politikaren irizpideak ez doaz ongi, hizkuntza normalkuntzan hedabideen papera estrategikoa dela erraten da, baina dirulaguntzak berandu, ikaragarri berandu iristen dira, eta azken urteotan ez dira aski. Hizkuntza Politika eraginkorragoak behar dira, laguntza handiagoz hornitutakoak. Bitartean, Asteon bezala, proiektuak dantzan eta kili-kolo.

Pena hartu dut irakurri dudanean Asteon desagertzera doala. Eta pena handiagoa, ikusita nola aldizkariko arduradunek HPSri leporatu dioten errua.

Gaur egun, paperezko hedabide batek hiru zutabe izan behar ditu, sendo, aurrera egingo badu: produktua bera ona izan behar; banaketa egokia; eta diru kontu osasuntsua. Nik uste dut Asteonek sendo izan dituela lehen biak. Hirugarrenak, aldiz, kale egin du. Baina ez HPSren diru laguntzak atzeratu direlako (horrek, egitekotan, bizkortu egingo zuen aldizkariaren heriotza), baizik eta oso publizitate gutxi eskuratu duelako, oso-oso gutxi. Begiratzea besterik ez dago orain arte jasotako aleetan.

Hain justu, kaleratu zenean batek baino gehiagok aipatu zuen aldizkariak tirada izugarria izango zuela, eta tirada horri esker publizitatea eskuratuko zuela barra-barra. Zoritxarrez, ez da horrela gertatu. Eta Topaguneak horixe azaldu beharko luke: zergatik hain publizitate gutxi, eta agertzen zen apurra zergatik truke itxurakoa.

Errua HPSri leporatu nahi izatea ahalegin ustela izan da, egia estaltzeko. Eta prezedente eskasa.

> Gaur egun, paperezko hedabide batek hiru zutabe izan behar ditu, sendo, aurrera egingo badu: produktua bera ona izan behar; banaketa egokia; eta diru kontu osasuntsua. Nik uste dut Asteonek sendo izan dituela lehen biak.





Astekari nazional bat izan nahi, eta zein hiriburutan egon da ba Asteon irakurgai?



Ez dut ikusi banatzaileen artean, ez Bilbo, ez Gasteiz, ez Iruñea, ez Donostia ez Baionako agerkaririk.



Hiriburuetara iritsi ezinda... zaila du publikazio batek nazionala izatea. Euskal Herri osoa banatzeko, hiriburuak ez aintzat hartzea, akats estrategikoa iruditzen zait. Eta gero errua publizista, marka eta bestoi egoztea....



Ezdakitba!

Eta zehar kalteak ere egon dira, nik uste. Nik dakidala, Topaguneko euskara elkarte bazkideak arduratzen ziren beren herriko banaketaz, eta horretarako diru laguntzak eskatu dituzte askok bere udaletxeetan.

Elkarte batzuek -errurik gabe- "sinesgarritasuna" galdu dute, eta okerrena dena proiektu berri batekin joatean ea nola saltzen duten orain.

> tristea benetan , baino poztu egin nitzen hau gertatu zela ikustean.... ea beingoz hau eta hau bezalakoak gertatuta haten garen beingoz denon ahotan ibiltzen den euskal esparru komunikatibo ongi artikulatzen.... .

>

>

>Ezin dugu gaur arte bezala segi, gutxi gara, irakurleak baditugu baino ez izugarri eta diru laguntzak ongi etorriko dira baino ezin dugu segi dirulaguntzen araberako proiektuak diseinatu eta kudeatzen .

>

>

>Bestalde ezin dugu segi taifa erreinuz josita dagoen EEK batean.



>

>

>Aldaketarako garaia.

>

>Badira ia 15 urte lehen aldizkaria azaldu zirenetik herrietan berauek garai bat amrkatu dute eta EEK an mugarri zian diren proiektuak dira, baino agian gaur da eguna sektore hau berdiseinatu behar dena, ortxe dugu Hitzen esperientzia gero eta ahndiagoa gero eta eskualde gehiagotan.... herri telebista eta abar.

>

> Ikusesentzunetakoan ere interesgarria dira dauden auekrak eta agian horretara salto egin beharko genuke baino noski horretarako idatzizko esparruak ezin du horrela segi.

>

>

>Topagunea.

>Topaguenean lekzio bat atera beharko luke kontu honetatik eta bide batez beingoz Hitzek orin arte bere taifa erreinuan dauden aldizkarien gan duen inzidentzia eta bere bere asmoa aztertu beharko lituzke eta ez orain arte bezala ibili....

>

>

NOLA KONPONDUKO DUGU HERRI HONEK DUEN ARAZO POLITIKORIK LEHENIK EZ BAGARA KAPAZ GURE ARTEAN MINA EGIN GABE IBILTZEN.....





Asunarketa eta bermoldaketa garaia da EEK ene uste apalean....



Diru laguntza publikoeki jarrra aldatuz hasi beharko genuke....

"Asteon" aldizkariari buruzko balorazioan sartu gabe, eztabaida gaiari buruz dudan iritzia plazaratu nahi nuke.



Arazo latza dugu euskaldunok. Ni ados nago EAJren hizkuntz politikaren iruzurra kritikatzen duen iritziarekin. Hedabideei dagokienez (eta beste ataletan ez naiz sartuko iritzi honek luze, oso luze joko bailuke), gaur daraman politika guztiz baztertzailea da euskararekiko. Zergatik jasotzen dituzte erdarazkoek diru laguntzak adibidez? Ez ote zaie euskararen erabilera exijitu behar? Eta erabilera hori bermatuko ez balute zergatik ez diru laguntzak ukatu? Beste leku batzuetan horrelako neurri politikoak hartu izan dira. Hemen ez. Hemen hobe da espainiarrei men egitea eta erdara sustatzea baliabide guztiekin. Euskararentzat ez dago diru nahikorik eta dauden hedabideen artean banatu behar. Zergatik ez erdal hedabideei kendu eta euskarazkoei eman?



Bestalde, hau kontuan izanda ere, garrantzitsua iruditzen zait militantziaren aldeko mezua. Ados nago profesionaltasunak bere lekua izan behar duenaren ideiarekin. Baina kontuz! Guztia horren gainean eraikitzen badugu, jai dugu! Oreka bat lortu behar dugu. Herri proiektuak behar ditugu. Herritarren parte hartzea ahalbidetuko dutenak, herritarren gogoa eta izerdiak gorpuztuko dituenak eta ez soilik dozena bat langilek teknikoki eginak. Bestela ez dira herri proiektuak eta erori egiten dira. Hedabideak bezalaxe, ideia hori euskararen normalizazio prozesu osoarentzat garrantzitsua da: helduen euskalduntzea, haurrena, normalizazio egitasmoak... Guzti horietan herritarren parte hartze eta lan bolondresarekin kontatzen ez badugu, herritarrei ateak zabaltzen ez badizkiegu, gutxi batzuek plan ponpoxoak egingo dituzte, baina gainontzekook ez gara parte izango, ez ditugu ezagutu ere egingo eta bilatzen dugun aldaketa soziala hutsean geratuko da.



Beraz, mugak jartzen dizkigunari kritika eta salaketa sendoa egin behar zaio, herri proiektuak herrian oinarritu behar dira eta kontzientzia astintzeko egitasmo orokorrak ezinbestekotzat iruditzen zaizkit.