Emakumeen aurkako indarkeriaren kontrako nazioarteko Eguna
Emakumeek sufritzen dituzten sexu-erasoak salatzeko nazioarteko eguna da. Gaurko hainbat deialdi egin dituzte instituzio, elkarte eta alderdi politikoek; elkarretaratzeak, manifestazioak, informazio banaketa dena da zilegi egoera latz honi aurre egiteko.
Eraso gehiago
Komunikabideek etengabe ematen dute genero biolentziaren berri. Gaur eraso horien aurkako adierazpenak eta salaketak egingo dira. Erasoek mehatxuak, jipoiak, sexu-abusuak dakartzate eta ondorioak oso larriak dira. Emakumeen aurkako erasoak ugariak dira gaur egungo gizartean.
Hainbat erakundeek egoeraren aurrean, beren ondoeza erakutsi dute: Arabako Emakumeen Asanbladak, Bilgune Feministak eta ELA, ESK, STEE-EILAS eta CC.OO sindikatuetako emakumeek eta Gipuzkoako Emakume Feministen Kordinadorak, besteak beste.
Datuen arabera, tratu txarren ondorioz hildako emakume kopuruak gora egin du espainiar estatuan. Komunikabideetan ez dira kasu guztiak ageri, azken finean, kasu larriak direnean bakarrik izaten dira albiste emakumeen aurkako erasoak.
Emakumeen Aurkako Indarkeria Desagerrarazteko Nazioarteko Eguna dela eta iragan astean "Emakumeen aurkako erasoen aurrean, zer?" izenburupean hitzaldia egin zuen Arrasateko Emakume Txokoan Madrilgo Emakumeen Fundazioko kide Maria Angeles Alvarezek.
Zer dela eta tratu txarrak jasaten dituzten emakumeek hainbeste denbora ematen dute sufritzen salaketa egin aurretik?
Arrazoiak asko dira , baina nagusiena beldurra da. Emakumeok mehatxupean bizi dira, eta mehatxu horiek gehienetan bete egiten dituzte erasotzaileek. Emakumeek hori badakite, beraz, ez dituzte salatzen. Bizirauteko mehatxu horietara egokitzen ikasi dute. Hau da, erasotzaileak jarritako baldintzak edo arauak onartuz gero, heriotza arriskutik kanpo geratzen dira, eta hori erabiltzen du askok estrategia modura.
Tratu txarren irtenbidea erasotzaileak zigortzea al da?
Arazo honi aurre egiteko bideak oso konplexuak dira, esparru ezberdinen esku hartzea eskatzen dutenak. Epaileek, neurri penalek eta sozialek esklusiboki ez dute arazoa konponduko. Arlo ezberdinetatik, neurri bateratuak ipini behar dira abian, baita gizartera mezu argiak zabaldu ere. Orain dela gutxira arte emakumeen aurkako biolentzia ez zen delitutzat hartzen eta hori gizartean islatzen da. Esaterako, eskoletan ikusi dugu nola nerabeek, minimizatu egiten duten emakumeen aurkako biolentzia.
Emakumeen aurkako erasoak gehitu egin dira ala gehiago salatzen dira?
Salaketa gehiago dago batetik. Bestetik, zenbait gizonezko erasokor jartzen ari dira emakumeok zenbait esparru gureganatu edo berreskuratu ditugulako. Izan ere, emakumeok berdintasunean elkar bizi nahi dugu, ez arlo publikoan bakarrik baizik eta gure harreman pribatuetan ere.
Zenbat jipoi jaso behar ditu emakume batek salaketa ipini aurretik?
Orain arte hiru eraso izan behar ziren, elkarrekiko denbora tarte laburrean gertatuak gainera. Pixkanaka, lege aldetik, gauzak zuzentzen ari diren arren, oraindik asko dago egiteko. Gizarteari jakinarazi behar zaio emakumeei eraso egitea ez dela delitu txikia. Zenbat eta gai honen inguruko kontzientziazio lan handiagoa egin, orduan eta gehiago inplikatu beharko lirateke arlo administratibo eta politikotik, apustu politiko serioagoak eginez, eta propaganda hutsezkoak albo batera utziz. Ia ezinezkoa da tratu txarrak jasan dituen emakume bat arazo horretatik bakarrik ateratzea.
Eraso sexualen kasuan maiz entzuten da: "Emakume horrek egingo zuen zerbait".
Ez dago ezer delitua justifikatzen duenik, are gutxiago giza eskubideen urrapena justifikatzen duenik. Hala ere, bada gizonezkoen artean sektore bat pentsatzen duena emakume batek ez badu kulturalki inposatu zaion papera betetzen, probokatzen ari dela. Madrilgo udaletxean, esaterako, duela hiru urte, jaso ziren hainbat salaketa tratu tzarrak ematen zituzten hainbat gizonezkok jarriak. Beraien emazte edo bikoteak salatu zituzten ohea ez egiteagatik, janaririk ez prestatzeagatik edo beraiekin oheratu nahi ez zutelako.
Zer egin behar luke tratu txarrak jasan dituen emakume batek?
Argi izan behar du egoera horretatik bakarrik ateratzea oso zaila dela, beraz, laguntza bila jo behar du. Bestalde kontziente izan behar da arrisku baten aurrean ipintzen duela bere burua. Estatistikek garbi azaltzen dute erasotzaileek hiltzen dituzten tratu txarrak direla eta banaketa eta dibortzio tramiteak hasten dituztenak eta bizitza berri bati ekin nahi diotenak direla. Emakume hauek animatuko nituzke programa bereziak dituzten emakume taldeekin harremanetan jartzera. Era berean, administrazio publikoei esango nieke arazoa sakonetik ezagutzen duten erakundeei diru laguntzak emateko, erakunde erlijiosoei eman beharrean. Hauek emakumeak biolentziaren biktima izatera bideratzen dituzten baloreak bultzatzen dituztelako.
Legeek nahikoa babes ematen al diete tratu txarrak jasaten dituzten emakumeei?
Ez, ez da nahikoa. Horregatik sare feminista urtetan eskatzen ari da biolentziaren aurkako lege oso bat. Izan ere, arazoaren kontrako neurrien artean ez dago koordinaziorik. Beraz, alperrik da biktimen babes agindu bat ematea, gero emakumeak babesteko nahikoa poliziarik ez badago; edo laguntza ekonomikoak emango dituztela esatea, laguntza horiek benetan urriak direnean. Honela bada, lege eta legegileen aldetik eraginkortasun gehiago eta propaganda gutxiago baino ez dugu eskatzen.