Teknologia berrien oinarrian dagoen softwarea euskaraz erabili nahi baldin badugu, zein estrategia erabiliko dugun aztertu behar dugu. Gauza bat, behintzat, argi izan behar dugu: ezer egitekotan, geure indar propioez egin beharko dugu...
UEUk antolatutako Soft Librearen II. Euskal Mintegian aurkeztutako komunikazioetako bat duzue hau, Sustaturako egokitua.
[Oharra: Pantaila handirako aurkezpen batetik ateratako testuarekin osatu da artikulu hau. Irudiz eta ahotsezlagunduta azaldu zena, modu eskematikoan dago hemen beraz. Dokumentu originala, Mintegiaren gunean ]
Software librea?
Euskaldunak gutxi dira: eguneroko zereginetan eta bizitza afektiboan euskara darabiltenen hizkuntza komunitatea ez da handia. Ez behintzat Interneten merkatu gisa erakargarri izateko behar hainbat handia.
Ez behintzat Interneten merkatu gisa erakargarri izateko behar hainbat handia.
Ez produktu edo zerbitzuen kontsumitzaile gisa, ez bitarteko teknologikoen erabiltzaile gisa.
Euskarazko edukiak oso geldo ari dira sareratzen, eta euskal gizarteak oro har aro digitalari buruz dituen eragozpen eta oztopo guztiak pairatzen ditu.
Geldotasun horren erakusle izan daitezke, besteak beste, herri aldizkari eta hedabideak (euskararen erabileraren alde lanean ari diren sektore guztietan sortzaileena).
Gure herriko erakunde akademikoak, batez ere unibertsitateak, ere bai.
Euskaldun gazteen heziketa eta kultur maila nabarmena da, beraz oso litekeena da teknologia berrien erabiltzaile izatea. Ondorioz, euskaldunok softwarearen eta, oro har, teknologia berrien erabiltzaile garen neurrian, bi muga hauen barruan gaude:
Merkatuari begira bizi den gehiengo teknologikoarentzat, alferrik da halako hizkuntza txiki bat esparru horretan erabiltzeko ahaleginik batere egitea.
Teknologia berrien oinarrian dagoen softwarea euskaraz erabili nahi baldin badugu, zein estrategia erabiliko dugun aztertu behar dugu.
Gauza bat, behintzat, argi izan behar dugu: ezer egitekotan, geure indar propioez egin beharko dugu.
Adibide zehatzetan esateko: zerk egiten gaitu indartsuago, Windosw95 euskaraz izateak, ala Mozilla 1.1 euskaraz (erdizka bada ere) izateak?
Windows95 bideak badakigu zer emaitza duen: software produktu komertzialak hain bizkor sortu, garatu eta hiltzen dira, ezen hizkuntza komunitate txikiok nekez egon gaitezkeen egunean.
Ahalegin handiz eta diru mordo bat gastatuta egindako produktuak zaharkiturik gelditzen dira gure artean hedatzen hasi baino lehenago.
Egunean egoteko giza ahalegina bideragarria izanik ere, ongi aztertu behar dugu zer eman behar izan dugun eta izango dugun ordainetan.
Software librea, zertarako?
Guretzat hautabide bideragarria izan daiteke kode irekia. Adibidez: Unescok kode irekiko programak sustatu eta zabaltzeko antolatu duen programa, diru bide handirik ez duten pertsona eta herrialdeek informazio gizartean parte hartzerik izan dezaten, eredu bat izan daiteke guretzat.
Kode irekiko softwareak Interneten garaiotan hartu duen indarraren lekuko bat: OpenOffice.org.
Egunean egoteko giza ahalegina bideragarria izanik ere, ongi aztertu behar dugu zer eman behar izan dugun eta izango dugun ordainetan.
Kode irekiko software librea bide bakarra izan daiteke, gure gisako hizkuntza txiki batek independentzia teknologikoa lortzeko.
Teknologia kontuetan, independentziaren berme bakarra interdependentzia guztizkoa da: denak denen mende, guztiak guztien zerbitzuan.
Kode irekiak esan nahi du gauzak ez direla ikuspegi komertzial hutsez egiten, beraz herri erakundeen partaidetza eta babesa erraz uler daiteke, kode irekiko programek gure gizartean bete dezaketen zerbitzu publikoaren ikuspegiaren barruan.
Kode irekiko softwarean, gure komunitatean dugun kemen guztia erabil genezake elkarrengandik ikasteko eta elkarren mesederako.
Lan egiteko era publikoa hautatu behar dugu: baliabide publikoak zentzuz erabili, onura publikoa sortu, eskumen publikoan jardun.
Zer egin behar ez den, adibide bat: Xuxen ortografia zuzentzailea.
Xuxen ortografia zuzentzailea Ixa Taldeak garatua da, EHUko Donostiako Informatika Fakultatean, Euskadi-Akitania hitzarmenaren laguntzaz, teknologiaz Inxight enpresak sortutako oinarriaren gainean. Orain arte, doan banatu izan du, besteak beste, Eusko Jaurlaritzaren zerbitzariak. Orain, ordea, Ixa Taldeak aditzera eman du Xuxen-en bertsio berriak ordainpekoak izango direla hemendik aurrera.
Arazoa, itxuraz, Ixa Taldearena da, baina itxuraz bakarrik: benetako arazoa da Xuxen proiektuan diru publikoa jarri dutenen jokabide narrasa, inbertsio publikoaz sortutako ondasunak bide komertzial (beraz, pribatuetara) ihes egiten uzten dutelako.
Software librea, nola?
Herri erakundeen zeregina da Internetek, jakintza komunitate den heinean, sor dezakeen ahalmen eta gaitasun teknologikoa gure hizkuntzaren eta kulturaren alde erabilia izan dadin.
Bide horretan, zoriontzekoa da Euskadi Informazioaren Gizartean Planak hitzez hitz eta berariaz aipatzea (64. or.) kode irekiko softwarea lagundu eta garatu behar dela.
Jakina, programa batean asmo zintzoan azaltzea gauza bat da; bestelako kontua da asmo zintzo hori zorrotz ezartzea herri erakundeen jardun egunerokoan.
Bide negatiboan software librearen erabaki faktiko asko hartzen dituzte herri erakundeek: zerbitzu, prozedura, sistema, arau edo estandar baten atzean dagoen softwarea sortzerakoan (gehienetan, erosterakoan) ez bakarrik hautatzen dira sistema propietarioak, baizik ezartzen dira gerorako ´nahigabekoª debekuak, kode irekiko programen aurka.
Bide positiboan software librearen alde ustez hartzen diren erabakiak kamutsak eta eragin gabeak dira oraindik.
Adibidez: Linux sistema eragilearen oinarrizko moduluak euskaratzeko lana ordaindu du Eusko Jaurlaritzak.
Baina, herri erakundeen mende direnetatik, zenbat ikastetxe, lantoki edo bulegotan hasiko dira sistema eragile hori erabiltzen? Oso gutxitan, ziur asko. Izan ere, software komertziala euskaratu zuen garaietako filosofia berarekin ari da jokatzen Jaurlaritza: guk softwarea euskaratzen dugu, gero erabiltzaileen ardura da hori erabiltzea. Kito.
Gauzak ez dira, ordea, horren errazak. Ez ziren, inondik ere, horren errazak izan Microsoft-en programak euskaraturik merkaturatu zirenean: ez zituen ia inork erabili, batetik, merkaturatze politika katastrofiko bat egin zelako, eta bestetik erabiltzeko aukera hedatu orduko, produktuok zaharkiturik utzi zituelako Microsoft-en ordezko software berriak.
Hori horrela izan baldin bazen software komertzialaren kasuan, askoz ere okerragoa izan daiteke software libreari gagozkiola.
Adibidez, DBHko ikastetxe batean: Windows-eko inguruan programa bat instalatzeko gauza den irakasle edo ikaslerik aurkitzea, hori litekeena da. Baina, gaur-gaurkoz Linux sistema eragilea ordenagailu batean era egokian ezartzeko inor nekez aurkituko dugu.
Software librearen aldeko estrategia batek herri erakundeen erabaki sendoak behar ditu:
Karlosek:
Kontrakarrekotik, ez da ahaztu behar Administrazioak herritarron datuak ondo gordean izan behar dituela. Eta produktu libre horietako batzuek datuak edonork eskuratzeko bidea erraztu dezakete.
Kieto! hori ez da egia. Justu kontrakoa.
Software libre eta kode irekiak ez du esan nahi segurtasunik ez. Alderantziz,
software librea erabiltzean denok azter dezakegu zer egiten den gure
datuekin, programen "tripak" bistaratu bait daitezke. Kontrakoa
bai dela arriskutsua, enpresa pribatu baten eskutan sistemaren kontrola uztea. Ba al dakizu
Windows XP sistemak 10 bide baino gehiago dituela gure informazioa Microsoftera bidaltzeko, guk jakin gabe?
Datu bat: kriptografia programa indartsuenak software librearekin eginda daude.
Hemen gaiari buruzko informazio gehiago. PDF bat da.
Azpimarratzeko:
Esanak esan, hau da, produktu monopolistiko batzuen ostean izan daitezkeen asmo ezkutu eta beltzak, (guztiz sinestuta nago halaxe dena!), ez genituzke ahaztu beharko zientzia eta teknologia kontuan bene-benetan betetzen ei diren lege bakarrak:
a) Sistema guztiek kaoserako jo ohi dutela.
b) Murfyren legeak, alegia, gizakion esku utzitako gauza guztiak akastun izango direla nahitaez.
Eta, jakina, soft askea da erabiltzaile xume naizen honen iritziz denok askeago izateko bidexka bakarra. Baina Itaka segur aski ez da uhartea bera, horranzko bidea baino. Eskerrik asko, Gari, eta barkatu ezjakin honen atrebentzia.
Hortan arrazoia ematen dizut Karlos, baina bi arazo
horiei (desordena eta Murphy-ren legea) aurre egiteko
bide txukunena software librea dela iruditzen zait.
Ezagutzen ditut etxea bista batetan oso ongi ordenatuta izaten dutenak,
hori bai, kajoi eta armairuetan nahaste ederra!
Horregatik autoa izorratzen zaidanean txapa azpian begiratzea
gustatzen zait. Mekanikaz ideia haundirik ez daukat,
baina badakit Opeleko mekanikoarekin konpontzen ez
banaiz, etxe alboko garajean konpondu ahal izango dudala.
Software librea hori da, autoaren kapota irekitzeko aukera
izatea. Zuk erosiko al zenuke auto bat, zeinen kapota Opelen
teknikariek bakarrik ireki dezaketen?
Erakunde publikoetako informatika zerbitzuetan beharrean eginten duten informatikari batzuk kode irekizko produktuen beldur handiago dira arkumetxoak otxorarena baino. Eta ez dira munta txikiko oztopoa, botere faktiko diren aldetik. Alegia, "zer ez ote dute egingo erabiltzaile saltseroek aplikazio informatikoetan eskua sartzeko aukera eta eskua edukita?".
Osasunarekin bezala, ez ote da garaia erabiltzaile bakoitzak bere osasunaren zati baten ardura hartzeko, den-dena mediku-azti-informatiko orojakileen esku utzi barik? Jokabide horrek, halere, erakunde publiko eta horien arduradun politikoen itsukeriarekin topo egitera eroan gintzake. Kontrakarrekotik, ez da ahaztu behar Administrazioak herritarron datuak ondo gordean izan behar dituela. Eta produktu libre horietako batzuek datuak edonork eskuratzeko bidea erraztu dezakete.