Berri onak: tratamendua aldatu didate

Joan den asteko astelehenean esan zidan medikuak: “Joxe, orain arte ez genekien zein linfoma mota zenuen, Manttle linfoma ala linfoma folikularra. Guk uste genuen lehenengoa izango zenuela, eta horren arabera hasi ginen tratamenduarekin, behin betiko emaitzak iritsi bitartean, berak eskatzen baitu tratamendurik gogorrena. Baina azkenean iritsi da diagnosi zehatza eta honek dio linfoma folikularra duzula. Horrek esan nahi du, printzipioz, behar izango duzula tratamendu bigunagoa. Beraz, zorioneko zaude”.

Begori eta bioi piztu egin zitzaigun aurpegia. Berrogeita zazpi egun igaroak ziren irailaren 11n iritsi ginenetik Galdakaoko Ospitalera eta azkenean bagenekien zer nuen. Antza denez, nire kasuan, dezente kostatu zaie diagnosi zehatzera iristea, ez delako erabat linfoma garbia alde batera edo bestera: linfoma folikularra da, baina baditu Manttle linfomaren ezaugarri dezente.

“Honek esan nahi du —jarraitu zuen Ojanguren doktoreak— modu enpirikoan jarraitu behar dugula zure tratamendua. Printzipioz linfoma folikularrari dagokiona emango dizugu, baina baliteke aurrerago, zure gorputzak nola erantzuten duen, osatu behar izatea. Bilatu behar dugu alternatibarik eraginkorrena eta toxikotasun txikiena duena zuretzat”.

Ondorioak tratamenduan

Aurkikuntza honek ondorio dezente izan lezake nire tratamenduan. Hona hemen zenbait:

• Lau barik, sei ziklo egin beharko ditut, printzipioz, kimioterapia hartzeko. Honek esan nahi du tratamendua bi hilabete-edo luza daitekeela.
• Kimioterapia hartzeko egunak gutxiago izango dira ziklo bakoitzean: bost egun barik, hiru.
• Aurrerantzean ospitalean hartuko dut kimioterapia, baina ospitaleratu beharrik gabe, Galdakaon horretarako propio daukaten anbulatorioan.
• Lehen bi modutan buka nezakeen tratamendua: nire hezur-muinaren autotrasplantea eginez edo, hau gaizki irtenez gero, nire anai-arreba baten hezur-muina jasoz trasplantean. Orain, berriz, badago beste aukera bat: dena ondo joanez gero aurretik, baliteke autotrasplanterik ere behar ez izatea. Beraz, hor ere izan nezake zer irabazirik, diagnosi berriari esker.

Bukatu dut bigarren zikloa kimioterapian

Bi astebete atzeratu da bigarren zikloa kimioterapia hartzeko, bietan leukozito gutxi nuelako, hau da, defentsak baxu nituelako. Hasieran harrituta geratu ginen, baina harrezkero jakin izan dugu askotan gertatzen dela gaixoa etxera joan behar izatea kimioa hartu barik, harik eta leukozito kopuru nahikoa hartzen duen arte.

Bigarren ziklo hau bigunagoa izan da: egun gutxiago alde batetik, eta sendagaiak ere eramangarriagoak.

• Aldatu egin dizkidate sendagaiak: orain ematen didate Fludaravina (hauxe izango da botikarik inportantearena hemendik aurrera) eta Mitoxantroni, anil koloreko sendagaia.
• Askoz ere suero eta likido gutxiago sartzen didate, sendagai hauek ez direlako hain toxikoak. Beraz, ez dut dut likidorik atxiki eta hankak ez zaizkit hazi, aurrekoan bezala.
• Kimioarekin batera, hainbat sendagai ematen dizkidate, saihesteko hark eragiten dituen hainbat ondorio txar: botagura, zorabioak, kalentura, etab. Egia esan, oraindik ezin naiz kexatu, ez dut-eta bat ere ondorio txarrik sentitu, ahulezia orokorra izan ezik.
• Lehen bi egunetan ospitaleratu egin ninduten kimioa emateko, baina hirugarrena etxetik egin nuen. Bego emazteak eraman ninduen beribilean, ordu pare bat egin kimioa hartzen, eta etxera. Horretarako leku berezi bat dute Galdakaoko Ospitalean, anbulatorio berezi bat, oso ondo hornituta eta sekulako profesional onekin.

Nahi baduzu irakurri nire minbiziaren inguruan Sustatun argitaratu ditudan aurreko artikuluak, hementxe dituzu. Klik egin testuaren gainean eta irakurri.

1. Medikuak esan dit minbizia dudala.
2. Eskerrik asko denoi ospitaletik!
3. Hasi naiz kimioterapian.
4. Nola esan zure alabatxoari minbizia duzula?
5. Burusoil baten memoriak