amerikar kritikoak
Petras, Chomsky, Sontag... Amerikako Estatu Batuetan irailak 11.a dela eta "patriot" tamainako pilula propagandistikoak irensteko gertu ez daudenak ere esistitzen dira.
Ahoa zabaltzen duten bakoitzean sekulako zalaparta sortzen da. Baina bizkorrenek zentsuratu egiten dituzte. MaCarthy senatorearen hatsa lepoan sentitu arren, irakasleok ez dira kokiltzen. Bejondeiela.
Irakurri nahi baduzue, hona lotura batzu: Noam Chomsky eta Susan Sontag berriki plazaratutako iritziak dira.
Euskal Herrian jende asko dagoeneko inmunizatuta gaude gurean pairatzen dugun setio mediatikoa dela eta. Ez da erraza edozein muntai sinistea. Baina halere ematen du Arranoak, Sam Osabak gure komunikabideetako filtro "anti.Aznariano"ak apurtu dituela.
Hain da boteretsua... Beraz gaur Manhattango liturgia katodiko guztiekin (ooh... ze gogorra izan zen.. snifff..) nazka-nazka eginda zaudetenoi hau eskeini nahi dizuet. Testu kritikoak, inperio sarraskigile handienaren bihotzetik.
Goian beude Manhattan, Pelsinvannia eta Washington-eko biktimak... Noski, ni ere sarraski haren aurka nago. Baina zer uste dute, tontoak gaudela? Mesedez. Amerikarren biktimak, hildakoak eta bizirik hilda egotera kondenatuak, milioika dira eta tamalez izango dira, karajo!
Erantzunak
Ea oraingoan, aurrekoa akatsa konponduz Susan sontag ongi harrapatzen duzuen. Bestela, Barcelonako indymedian (www.barcelona.indymedia.org) bilatu "sontag" hitz klabearekin.
Arras zorrotz zure aburuak, betiko moduan, on Luistxo ... Ea noiz argitaratzen duzun Tetris II.
Baina bitartean, arren, ez piztirik inbokatu. Gogoratu Cecil B. Demille... eta gidoigilearen premisa garrantzitsua: Dorre bikien ondoren World War Three tokatzen da, beraz, atera kontuak.
Nik uste dut, ez dakit zergatik... usnatzen nabil... Iraketik datozen katarsiak bortitzenak izanen direla, Amerikarrek eta israeldarrek ezin dutelako liztor-habia infinitorarte astindu... Beraz urruti izanagatik ez ditugula ondorioak batere onuragarri izanen euskaldunok (lurtar globalizatu orok), nolatan ez dugun jiu-jitsuz datorkigun oldarraren norabidea gure alde profitatzen.
Horretan bat datoz Egibar eta Otegi... Aznar-Errolanen Orreaga iragartzen. Ea ba, gizonak, adiskidetu piskatxo bat gehiago... jode, berreskuratu konfidantza, xirri batzu bederen, deseatzen zaudete eta... Uncle Karlomagno konbentzituko dute Idahotik.
Dena dela, gero eta amorru handiagoa diet data seinalatu eta beroien gomuta sistematikoari.... orobat efemerideen sukarrari, eta zer esanik ez deusetarako ez diren nazioarteko egunei.
Non dira garai bateko 25, 50 eta 100 urteurren dotoreak? Egungo bizimodu mendeBaldar bertijinoso honek hilabeteurrenak ospatzera garamatzate (segun zer tokatzen den, hilabeterik hilabete are gehiago ahaztera... klaro, aixkire... galdetu Rwandakoei... Canneseko festibalarekin konzidituz holokaustoa montatzea otu zitzaien eta klaro... takillaje kaxkarra ordainetan).
A ze kanpaijotze mentala... Elkarri mokoka hastear dauden literatur aldizkari hiper-heterodoxo hoietako batek argitaratuko dit zorte piskatekin.
>
> Euskal Herrian jende asko dagoeneko inmunizatuta gaude gurean pairatzen dugun setio mediatikoa dela eta. Ez da erraza edozein muntai sinistea. Baina halere ematen du Arranoak, Sam Osabak gure komunikabideetako filtro "anti.Aznariano"ak apurtu dituela.
Konexio interesgarri bat atera duzu hemen, pakenutzi laguna: Aznar eta Sam Osaba. Nik bi fetxen arteko lotura ikusten dut: irailak 11 eta maiatzak 13.
Irailaren 11ko honetan, iaz gertatukoei begiratzen diegu eta beharbada ikusten dugu iaz beste egunik ez zirela izan, iazko urteak ez zituela 364 izan, baizik eta egun bi: maiatzaren 13a eta irailaren 11.
Haren bueltan ibili ginen urte osoan, eta aurtengoan ere bai. Bereziki, uste dut Aznarrek maiatzaren 13an galdu zuen batalla irailaren 11n berriro irabazten hasi zela, nazioarteko giro berriak terrorismoaren kontra edozer egiteko eman dion bermearekin, iniziatiba guztiz hartu eta besteei kentzeko.
Beste shock bat beharko dugu. Beste egun katartiko bat. Iritsiko ahal da, eta iristen bada, onerako izango ahal da egun hori...