Produktu bat erraustean lortzen dena baino energia gehiago behar da produktu hori berriz ekoizteko. Hau da, lehen gaiak erauzi, garraiatu, eraldatu eta produktua bera ekoizteko behar den energia ez da inondik inora ere lortzen produktua erraustuta. Produktuak errausterakoan, planta ustiatzen duen enpresak lortzen energia du, energia hori saltzerakoan diru etekinak ere bai, baina oro har hartuta, sortu den energia beharra handiagoa da eskuratu dena baino. Garbi esanda, errauste planta ustiatzen duenak ekonomia orokorrari energia behar handiagoa sortzearen kontura, energia apur bat lortzen du. Gezurra da hondakinen errausketa energia lortzeko bide bat denik.
Produktu bat birziklatzeko energia kontsumitu beharra dagoela begi bistakoa da. Hondakina bildu, garraiatu eta tratatu beharra dago, gerora material birziklatuarekin produktua berregiteko. Hoietako urrats bakoitzak energia gastua dakar. Baina errausketarekin ez bezala, inork ez du esaten birziklapena energia lortzeko bidea denik.
Hori garbi utzita onderengoa esan beharra dago. Produktuak birziklatzeko produktuak errausteko eta berriz ekoizteko baino dexentez energia gutxiago behar da. Alegia, birziklatzearen energia balantzea askoz hobea dela erraustearena baino. Horretan ere, Zero Zabor eredu zirkularrak abantailak besterik ez ditu eskaintzen errausketan oinarritutako eredu linealaren aldean.
Aurreko paragrafoan aipatutakoa argi eta garbi ikus daiteke 2005 urtean ICF aholkularitzak bataren eta bestearen energia beharrak konparatzeko prestatutako taula honetan. Hiru zutabetan ondorengoak konparatzen ditu:
Erantzun
Sartu