Manifestazio deia, larunbaterako Donostian

Manifara deitzea ondo ikusten dut, Euskal Herrian bizi garen guztiok erantzun beharra dugulako halako astakeria baten kontra. Hala ere, oraingoan aukeratu den leloa markatuegia iruditzen zait, batez ere lehen partea: Gora Euskal Herria Euskalduna. Ematen du alderdi abertzale baten leloa, zeren euskaraz gain, lurraldetasuna ukitzen baitu, eta herri baten ikuskera.

Zer pentsatuko dute euskara ez jakin arren seme-alabak D eta B ereduetara bidaltzen dituzten askok eta askok? Irudi luke, horrela esanda, Euskal Herri Euskalduna kontrajartzen zaiola Euskal Herri Erdaldunari, eta horrek arazoak ekar liezazkioke zenbait jenderi, bestela prest egongo litzatekeena manifara joateko.

Horrelako kasuetan onena izaten da aukeratzea lelo zabalak eta bat ere markarik ez dutenak. Bai Euskarari!, adibidez, oso egokia ikusten dut. Euskaldunek zein erdaldunek egin dezakete horren alde, denon kultura hondareari dagokiolako. Egunkaria Aurrera! ere egokia zen, euskalgintzan zentratzen zelako, erasoa jaso zuen erakundean, alde batera utzita bestelako konotazioak.

ez dago zertan asmakeriatan ibili, Euskal Herria (euskararen lurralde osoa) euskalduna aldarrikatzen baita. Eskubide oso dugu horrekin bat egiten dugunok lelo hori aldarrikatzeko; Euskara eta Euskal Herria erasotzeko beren buruei beste batzuek zilegitasun osoa aitortzen dieten moduan.

Ni ere bat nator aurrekoarekin. Zein da manifestazioaren helburua: erakustea gure herria "Euskal Herri euskaldun" bezala ikusten dutenek (abertzaleen arteko zenbaitek), sekulako ahalmena dutela Madrilen erasoari erantzuteko; ala ahalik eta erantzun zabalena lortzea, eta beraz hor ere sar daitezela Euskal Herri elebiduna eta eleaniztuna nahi dutenak?



Nire ustez, bigarrena beharko litzateke horrelako kasuetan, euskara ez baita abertzaleon monopolioa.

Mesedez, "Gora Euskal Herri euskalduna" izan dadila, kontu serioa da eta.

Izugarria iruditzen zait egoera honetan baten batek halakorik idaztea Sustatun, leloa markatuegia dela-eta. Bada garaia Euskal Herri euskalduna aldarrikatzeko, euskaraz bizitzeko eskubidea dugula aldarrikatzeko, euskarazko egunkariak, kultur-azpiegiturak, enpresak.... sortzeko eskubidea dugula, herria euskaraz sortzeko eskubidea dugula, herri euskalduna sortzeko eskubidea dugula. Izugarria iruditzen zait gaur, zortzi atxilotu ditugunean, Joanmari Larrarte eta Joxe Mari Sors... Guardia ZIbilaren eskuetan daudenean, baten batek halakorik aldarrikatzea. Gora Euskal Herria euskalduna! p.d.: Guardia Zibila justu "herri baten ikuskera" bat jotzen ari da. Zergatik ote? Bihar eta etzi, denak kalera!!!!

> Izugarria iruditzen zait egoera honetan baten batek halakorik idaztea Sustatun



Bada ez du zertan izan izugarria: Sustatu plaza irekia da eta hemen askatasuna dago iritziak plazaratzeko.



> Bada garaia Euskal Herri euskalduna aldarrikatzeko



Hori izan liteke alderdi politiko baten aldarria, eskubide osoz gainera. Baina kasu honetan nik ere ikusten dut Kontseiluak ez duela asmatu leloarekin, Kontseiluak alderdien gainetik egon behar duelako.



> Bihar eta etzi, denak kalera!!!!



Ni ere kalean izango naiz, izugarrikeria hau salatzeko eta atxilotuen askatasuna eskatzeko.

Eta manifestazioaren ondoren zer? Hurrengoaren zain geratuko gara?

Zer egingo dugu gure protesta ez dadin soilki sinbolikoa izan?

Ezer eraginkorrik?

> Eta manifestazioaren ondoren zer? Hurrengoaren zain geratuko gara?

> Zer egingo dugu gure protesta ez dadin soilki sinbolikoa izan?

> Ezer eraginkorrik?

>

> Manifara deitzea ondo ikusten dut, Euskal Herrian bizi garen guztiok erantzun beharra dugulako halako astakeria baten kontra. Hala ere, oraingoan aukeratu den leloa markatuegia iruditzen zait, batez ere lehen partea: Gora Euskal Herria Euskalduna. Ematen du alderdi abertzale baten leloa, zeren euskaraz gain, lurraldetasuna ukitzen baitu, eta herri baten ikuskera.
>

Honetan ados samar nago; markatuegia edota triunfalista samarra. Gainera, iruditzen zait afera termino horietan jarrita, geronek pizten dugula burbuila, handitzen dugula gertatutakoaren eragina, sakontzen dugula eta ematen diogula etsaiek nahi duten neurria.
Beharbada ezintasunak eramaten gaitu horrelako jarreretara.

>
> Horrelako kasuetan onena izaten da aukeratzea lelo zabalak eta bat ere markarik ez dutenak. Bai Euskarari!, adibidez, oso egokia ikusten dut. Euskaldunek zein erdaldunek egin dezakete horren alde, denon kultura hondareari dagokiolako.

Niri berriz, iruditzen zait "Bai Euskarari" guztiz pasatako leloa dela, iraganeko zerbait, eta Kontseiluak oso gaizki egin zuela kanpaina famatu hari lelo hori eratxekiz. Oraindik ere horrelako hitzak geure buruari erantzun beharrean egotea penagarri zait. Ezer gutxi aurreratu dugu Euskaltzaindiak sustatu zuen lehen kanpaina hartatik, formulazioa ere bere horretan dago-eta.

> Horrelako kasuetan onena izaten da aukeratzea lelo zabalak eta bat ere markarik ez dutenak.

Ados nago, eta adibide bat ekarriko dut hona: gogoratzen duzue Irakeko gerra, bigarrena, hasi zenean nolako manifestazioak egin ziren munduan zehar? Manifestazio haietako gehienetan, lelo nagusia izan zen Not In My Name!, Ez Nire Izenean!.

Lelo irekia zen oso, ez zuen bestelako konotaziorik eta munduan zehar milioika lagunek ez zuten oztoporik izan lelo horren pean joateko.

> Hori izan liteke alderdi politiko baten aldarria, eskubide osoz gainera. Baina kasu honetan nik ere ikusten dut Kontseiluak ez duela asmatu leloarekin, Kontseiluak alderdien gainetik egon behar duelako.



Euskal Herria egitate historiko frogatua da. Historikoki euskaraz bizi izan den herria dugu. Hizkuntza komunitate hori bortxaz txikitua izan da.

Herri honek bere hizkuntza osoki berreskuratzea ESKUBIDEA da, nazioarteko legeek onetsita dagoen ESKUBIDEA.

"Gora EH euskalduna"k Euskaldunon hizkuntza komunitatea etorkizunerantz lelo egoki batez proiektatzen du, etorkizuna moztu nahi digutenen aurrean.

Astindu konplexuak!

Kontseiluak gaurko deitu dituen elkarretaratzeak debekatu egin ditu Nafarroan Gobernu ordezkaritzak. Bi arrazoi eman ditu horretarako:

• Hamar eguneko aurrerapenarekin jakinarazi behar zaiola bilkura egiteko asmoa.


• Guardia Zibilaren eta Espainiako Poliziaren aurkako adierazpena dela.

Horren aurrean, Gizarte Erakundeen Kontseiluak helegitea aurkeztuko du bilkurak egitearen debekuaren aurka, Iñaki Lasa Kontseiluko ordezkariak baieztatu duenez.

Kontseiluaren helegiteari erantzun eman beharko dio Nafarroako Justizia Auzitegi Nagusiak gaur iluntzeko 20:00ak baino lehen.

hi haiz hi! sardinzaharrak nahikoa ez eta hi ere egindakoa goitik behera botatzeko prest. Ohar hadi zenbat termino ezkor erabili dituan hire testu "gogoangarrian". Zeharo positiboa! Ez duk/n hitz erdirik idatzi beste aukera bat proposatuz.



Gertatutakoa aipatu ez eta leloa epaitzeari ekin diok/n, beste batzuren soka jarraituz. Hori duk/n arreta desbideratu nahi izatea! Nik ere nahi diat/nat barniz demokratiko-oro jakitun hori izan. Non eros zezakeat?

Hortxe dago koxka.



Manifak egitearen alde nago. Ezin geldirik egon. Baina behin norbaitek hona ekarri zuen "manilandia"ren ezintasuna ezin gainetik kendu.



Biharamunean beste "karizia" batzu egitera datozkigunean ikusiko dugu kaleko mobilizazioek ez dutela mehatxurik eragozten.



Palestinarrek Arafaten "Mukata" inguratzen duten moduan Andoaingo kultur parkea babesteko gogoa ematen du.





Bestalde, leloaren inguruko eztabaida...



penagarria benetan, gure herriak bizi duen egoeraren karikatura guztiz fina.



Ez daukagu horretarako astirik, de dio!



Gaur gauean ordu txikietan espraiekin pankartak egiten jardun duenak leloaren aurka esan dezakeen gauza bakarra: luzea dela, demonio!!



:-))



Baina leloaren edukia, premia, bihotzean sentitzen dugu, gaur inoiz baino gehio.





Esango dizuet zer nolako lelo-probokazioa dagoen operazio hauen atzean:



"Viva el Pais Vasco que habla español".



(Abajo la Comunidad hostil).

Kritikak entzun ditut larunbateko manifestazioko leloaz. 'Gora Euskal Herri euskalduna!" da leloa, eta baztertzailea eta ezegokia iruditzen zaio batzuei. Noiz hasiko mamiari benetan heldu beharrean lelo bat kritikatzen eta euskalgintzak (euskalgintza publiko, ezagun eta irekiak; esan beharra ere...) berriz ere egundoko egurra jaso duenean, oraindik Egunkaria itxita dagoenean eta Egunkariako hiru lagunek zortzi hilabete daramatzatenean preso ezer egin gabe. Uneak eta uneak daude, eta hau tinko azaltzeko unea da. Eta burua, hotz; eta horrelako lelo bat jartzeak ez du esan nahi burua galtzen denik eta bihotzarekin jokatzen denik. Hori pentsatzea, errespeturik ez izatea da, mespretxatzea antolatzaileak. Euskalgintza horrekiko gorrotoa-edo duela antzematen zaio jende horri. Eta elkarren artean ez badira ondo konpontzen, beti dago aukera kritika egiteko, batzuk goxo-goxo bizi direnean eta besteak kartzelara joateko mehatxupean bizi direnean, baina une hauetan!... Eta, gainera, une hauetan antolatzaileen lelo bati heltzea ere!... Kritika hor zentratzea ere!.... Zer pentsatzen dugu ba, lelo bigunagoa jarrita euskararen aldeko borrokak (bai, borrokak) asko irabaziko duela?; barkatu, zeozer irabaziko duela? Barkatu, baina lelo bigunagoarekin manifara joango litzatekeen jende horrek hurrengo egunean dauka ahaztua gai hau (eta horietako asko abertzaleak lirateke), eta horretaz ez ohartzea inuxentea izatea da. Eta esan ohi da inuxenteek jasotzen dituztela kolpeak gaur egungo bizimodu honetan. Gezurra. Hemen tinko dabiltzanek jasotzen dute egurra. Eta tinko jarduteak ez du derrigorrean esan nahi jokabide biolentoa izatea; edo euskalgintzakoen eta kulturgintzakoen jokabidea zalantzan jartzen hasi behar ote du baten batek?

Lagunok, zapatuan, Donostiara. Gora Euskal Herri euskalduna; eta askatua!

Norbaitek jakingo balu zu zue zarela kaltetuetako bat (langile zaren aldetik) ez luke sinistuko!

GORA EUSKAL HERRIA EUSKALDUNA!

EUSKALGINTZA AURRERA!!

> Euskal Herria (…) historikoki euskaraz bizi izan den herria dugu.



Baita latinez, gaztelaniaz eta frantsesez ere.



> Hizkuntza komunitate hori bortxaz txikitua izan da.



Ez beti. Gernikako juntetan bizkaitarrek (alegia, euskaldunok) debekatu zuten euskaraz egitea, ez inongo kanpotarrek.



> Herri honek bere hizkuntza osoki berreskuratzea ESKUBIDEA da



Nik ere horixe eskatzen dut, baina beste modu batean. Euskal Herri eleaniztuna nahi dut nik, eta hor euskara present egon dadila bizitzaren arlo guztietan.



> "Gora EH euskalduna"k Euskaldunon hizkuntza komunitatea etorkizunerantz lelo egoki batez proiektatzen du



Niri, berriz, ez zait iruditzen lelo egokia denik biharko manifestaziorako, zenbait jende baztertuta senti daitekeelako.



Hala ere, bihar Donostian izango naiz, bidegabekeria hau salatzeko.

Hona nire iritzi batzu: termino ezkorrak badarabiltzat, ez da nire asmoa hori delako, baizik eta ikusten ditudanek horretara naramatelako. Ez nago prest egin dena egin delako, eta soilik zerbait egin delako, amen esan eta onartzeko, eta gutxiago ontzat emateko, besterik gabe. Egindakoa goitik behera botatzeko prest egon behar du hura egin duenak, ez nik, baldin eta iristen bada gaizki egina dela pentsatzera. Nire aldetik, gaizki egindakoa botatzeko prest egon, baina bota ere bota izan dut; emandako denbora eta egin ahaleginak alferrikakoak izan direla ikusi dudanean.



Gertatutakoa ez da berria; guztiok horren aipatzen hasiko bagina, ez genuke asko aurreratuko. Inork halakorik berriro gertatzea espero ez bazuen, hura bai inozoa... Pepetarrak saiatuak dira, eta dituzten aukera guztiak baliatuko dituzte, dudarik gabe. Gu bitartean asaldatu eta Gora Euskal Herri euskalduna esaka (pepetarrak beren artean: “bai, bai, gora, oso gora, hurrengoan ikusiko duzue nora joaten diren gau batez zuen...” irratia, egunkari berria, argitaletxeren bat, ikastolaren bat, kirol elkarte, kultur elkarte edo nik dakita zer).



Pentsatzen dut Zabaltzenen lehen miaketa egin zutenean, akatsa izan zela Egunkarian “Zabaltzenen kontrako operazioa” titularra jartzea, ez zelako izan halakorik, eta guk geuk halakotzat jorik, etsaien asmoa bete-betean gauzatzen genuela. Guardia zibilak paper batzuren bila etorri eta sekulako zalaparta eta handikeriak egin zituzten; bilatzen dutena, ziur nago, jendea asaldatzea da, haserretzea, eta ETAn sartzea, hitz borobilak erabiliz. Probokazioa egiten dute behin eta berriz, eta gu ez gara ohartzen, eta betiko “erantzun tinkoa” (Otegik eskatu duena) ematen dugu: manifestazio erraldoia.



Oraingoan ere, asmatu dute delitu fiskala dagoela eta Lege Antiterrorista aplikatu; lapurtu dituzte ordenagailuak, gauez eta ikuskizun handia eginez; espektakulua prestatu dute, guri erakusteko zein kabroiak diren, guregan gorrotoa areagotzeko eta enfrentamendua ere areagotzeko, hala nola, diotenez, hauteskunde aurreko beste helburu batzuk prestatuz joateko.



Eta batzuk, ongi oharturik antza, esaten digute Euskalgintza Osoa dela erasotua, eta euskaltzaleok bildu behar dugula... zertarako, hurrengo erasoan Euskalgintza Osoa zanpa dezaten eta Euskal Herriko euskaltzale-ordenagailu guztiak prezintatu ditzaten? Guztiok jarri behar dugu jomugan, batasunaren izenean?



Nik, aldiz, uste dut ez dugula inola ere haiek egindakoa “goraipatu” behar, hau da, dena baino gehiago delako irudia zabaldu, alderantziz baizik.



Despistarazi diozu... uste dut nahiko despistaturik gabiltzala aspaldi. Uste dut “euskalgintza”, “euskaltzaleok” eta “Bai Euskarari” bezalako hitz, kontzeptu edo leloak oso despistaturik gaudelako seinale direla; hitz horiek janzkera bat ematen digutela, eta arropa horien azpian ongi asko ezkutatu ohi dugula, esate baterako, Gasteizko Legebiltzarrean abertzalerik abertzaleenak gaztelaniaz lasai ari izatea. Uste dut janzkera baino mozorro bat badugula soinean, eta horretan estaltzen ditugula erakutsi nahi ez ditugun gabeziak eta ezintasunak.



Uste dut aipatu ditudan hiru hitz horiek erabat baztertu behar ditugula gure diskurtsotik, erabat eta betiko, ustelak direlako eta dezentraturik egoten jarraituko dugulako bestela. Uste dut “euskalgintza” deiturikoak “iharduera zehatz bat, baina aukerakoa edo” irudikarazten digula, “euskaltzaleok” kontzeptuak ere zaletasun bat aukerakoa, edo batzuk kasualitatez dutena edo, adierazten duela. Eta uste dut “Bai Euskarari” esatea geure burua engainatzeko leloa erabiltzea dela.



Berez doalako baietz hori, baldin eta euskaldunak bagara. Ez da euskaldunik hitz horiek bere eginen ez lituzkeenik, baina planteatu ere bere buruari planteatuko lizkiokeenik ere, ez da; berez, euskalduna delako, bera delako hizkuntza, ezin bereizturik, eta “Bai neure buruari” esatea bezala litzatekeelako. Uste dut lelo horretan, eta darabilgun beste askotan ere, geure asmo, desio, utopiaren proiekzioa egiten dugula, eta Euskara hainbestetan aipaturik (Sustatun hain erraz konproba daitekeena) gutaz kanpoko zerbait bailitzan tratatzen dugula, eta horra Euskara eta “bere” zirkunstantziak. Uste dut Euskararekiko errukiturik bizi garela, ez garelako ausartzen geure buruaz gehiago arduratzen, eta ez garelako ausartzen gainean ditugun mozorroak eranzten. Euskararen egoeraren larria aipatzen dugula, geure egoeraren larriarekin edo eskasiarekin bizitzen ikasi nahi ez dugulako.



Eta honen bilduma, bestetara gabe, hilaren 15ean Berrian: “Euskalgintzako eragileei kezka sortu die Euskararen egoerak” zioen titular nagusiak. Zer, bada, egon al liteke Euskara egoera onean gu txarrean egonik, ala alderantziz? Gure egoera ez da euskaldun guztiontzat berdin kezkagarria, eta ez soilik Euskalgintzakoentzat? Nafarroan oraindik bizi den euskaldun elebakar hori, estatistikakoa, artzai edo menditar uzkur hori, euskalgintzakoa da, ala zer da?



Hauek eta beste gauza asko ere uste ditut.



Ez dakit Kontseiluak erabakitako manifestazioko leloak eta nire lanak, oraingoz hain oztopaturik ikusten ez dudana, zerikusirik dutenetz. Espero dut proiektu horretan lanean segitu ahal izatea, eta arituko naiz, baldin eta pepetarrek eta guardia zibilak hain goxo aurkitu izan eta aurkitzen duten aitzakia ezin borobilago hori, denok dakigun hori eta “Euskalgintza Osoa” kolokan jartzera iritsi dena, desagertzen bada, edo hurrengo operazioan gurea ixtera etortzen ez badira.

Kaixo Mikel:



Gauza asko esaten duzu, zure filipka honetan, baina finean azkenean, arrazoia ematen diezu gure zapaltzailei, zuk esaten duzun "aitzakia" hori baliatu gabe ez zutela eginen Euskal Herriaren aurka, eta honen arima , arnasa, bihotza eta motorra den, euskara eta euskal kulturaren aurka?



Nik esanen dizut zein den, nere ustez, egoera honi aurre egin eta aurrerapausuak emateko gakoa, taldekeriak utzi eta , orain dela 8 hilabete Pello Zubiriak eta gaurko Berrian Torrealday-ek esaten duen bezala: "estrategia bateratu bat pentsatu beharra dago denon artean berandu baino lehen", "bestela jango gaituzte patatekin".

Zoritxarrez, hauteskundeak ailegatzen direnean bakoitzak ahazten da "gertatzen ari denaren larritazunaz" eta beren tarta zatiaren bila joaten da.





Agurrak, eta zorionak egun gutxi barru etxera etorriko zaizuenagatik.

> Ezer eraginkorrik?

>

1- PREZINTOAK kendu. Horrela jarraituz gero, gure etxeak prezintatu arte itxaron behar dugu, edo?

Xabier Mendigurenek has dadida EGUNKARIAko egoitzarekin, Otegi HBko egoitzekin,...

Atutxak agian laister prezintoa ikusiko du bere Gasteizko Legebiltzarrean, baina hala ere ez dute espabilatuko.



2- Botere mediatikoei BOIKOTA: El correo, Diario Vasco, Tele 5,... gure burmuinak gaixotzen dituztenei txakur txiki bat ere ez.



3-Jarraitu LANEAN, nahi eta jakin langile finei torturaren mehatxua gainean dagoala.



4-ITXARON, gure herriak gitxienez 6000 urte ditu, eta Aznarren sasoia udaberrian bukatuko zaio. Egin dituen triskantza hauek, bere buelta edukiko dute. Bere lagun Busheri bezala.

"(...) gutaz kanpoko zerbait bailitzan tratatzen dugula."



Inkisidoreek ez dabe "euskara eta euskal kultura"ren aurka egiten (bakarrik). Nire lagun batek esaten dauan bezala, euskarak (hizkuntzak) ez dau kalterik jasaten: gramatikak beti bezala izaten segitzen dau, hiztegiak ez ditu berbarik galtzen... Euskaldunok, euskaradunok, geuk pertsonok pairatzen dogu hau guztia. Hasi atxilotuengandik, segi senideekin eta amaitu geu euskal produktuen kontsumitzaileokin eta euskal hiztunekin.



Beharbada "A veces" ministroak (batzuetan, ministroa; beste batzuetan, inkisidorea) arrazoia edukiko dau azkenean "euskararen aurka" ezer ez zala esaten ebanean. Hori duk eta, "A veces" jauna! (batzuetan jauna, beste batzuetan basapiztia). Hori baino askoz okerragoa da. Erasoa euskaldunon aurkakoa da, herritarron aurkakoa, pertsonon aurkakoa. Erasoa eurentzako hain bildurgarria dan euskal komunitatearen aurkakoa da.

> Kaixo Mikel:

>

> Gauza asko esaten duzu, zure filipka honetan, baina finean azkenean, arrazoia ematen diezu gure zapaltzailei, zuk esaten duzun "aitzakia" hori baliatu gabe ez zutela eginen Euskal Herriaren aurka, eta honen arima , arnasa, bihotza eta motorra den, euskara eta euskal kulturaren aurka?

>

> Nik esanen dizut zein den, nere ustez, egoera honi aurre egin eta aurrerapausuak emateko gakoa, taldekeriak utzi eta , orain dela 8 hilabete Pello Zubiriak eta gaurko Berrian Torrealday-ek esaten duen bezala: "estrategia bateratu bat pentsatu beharra dago denon artean berandu baino lehen", "bestela jango gaituzte patatekin".

> Zoritxarrez, hauteskundeak ailegatzen direnean bakoitzak ahazten da "gertatzen ari denaren larritazunaz" eta beren tarta zatiaren bila joaten da.

>

>

> Agurrak, eta zorionak egun gutxi barru etxera etorriko zaizuenagatik.



Juanja estimatua,



Zure galderari erantzunez: Ez, nik ez dut horrelakorik esaten; badakit pepetarrak ahal dituzten era guztiak baliatuko dituztela Euskal Herria herri eta proiektu gisa desagerrarazteko, badakit etnozida hutsak direla. Esaten dudana, zera da, bidea zaildu beharrean, askotan erraztu egiten diegula, eta aitzakirik gabe gauzak egitea ez dela aitzakia gozatuz bezain erraza.



Ongi dago estrategia bateratuarena; baina kasu, gauza bat baita estrategia bateratua, guztion artean bateratua, garenon artean erabakitakoa, eta beste gauza bat estrategia baten eta oso jakin baten atzean guztiok jartzea. Eta gogoratu ez dela partida jokatu behar gustukoen den pilotaz, baizik eta arerioarentzat txarrena den hartaz.



Eskerrik asko; pilotari izena jarriko diogu.

> Ados nago, eta adibide bat ekarriko dut hona: gogoratzen duzue Irakeko gerra, bigarrena, hasi zenean nolako manifestazioak egin ziren munduan zehar? Manifestazio haietako gehienetan, lelo nagusia izan zen *Not In My Name!,* *Ez Nire Izenean!.*



Lelo horrek ere beste irakurketa batzuk izan zitzakeen: ez nire izenean, beste batenean bada ordea hor konpon!