MusikHerriaren agurra

2005eko martxoaren 25-27an erein genuen MusikHerria herri diskoetxea GazteMugi topaketetan eta, horren ostean, maiatzaren 14an Arrasaten, maiatzaren 28an Gasteizen, uztailaren 2an Bilbon eta irailaren 17an Donibane Lohitzunen ureztatutako proiektua urriaren 22an loratu zen. 2006ko urtarrilaren 3an, Burlatan, martxoaren 4rako jaiotza ospatzeko jaialdi erraldoia egitea erabaki genuen. Begi-bistan, Euskal Herri osoko proiektua, parte-hartzailea eta autogestionatua izango zen musika proiektua.

Musika gustuko genuen gazteak batu ginen eta “musika-mundua” deitzen genion hura iraultzeko tresna sortu genuen. Lehenengo aldiz, Euskal Herrian, musikariek haien musika hedatzeko, modu kolektibo eta antolatu batez. Honelako hitzak erabili genituen: diskoetxe herritarra, copyleft, autogestioa, asanblada...

Ez da bide erraza izan musikan eragitea, baina ziur gaude Euskal Herriko kultur eragile garrantzitsu bat izan garela. Izan ere, ideia sortu zenetik, pasa diren 7 urteetan, MusikHerriatik 74 talde zein bakarlari pasa gara eta 82 lan kaleratu ditugu modu fisikoan (CD, DVD, liburu).

Denak autogestionatuak, denak lizentzia libredunak eta beraz, denak herritarren eskura jarriak. Diskoetxeko partaideok musika borroka tresna bezala erabili dugu eta, horregatik, MusikHerria bera jendarte-eragile bat bihurtu dugu: kulturaren alde, proiektu txikitzaileen aurka, euskararen alde, zapalkuntzen aurka, gazte eta herri mugimenduaren alde... herriaren alde.

Baina, hasten diren gauza guztiei bezala, guri ere, agur esateko ordua heldu zaigu. Beti bezala, agur batek bere arrazoiak ditu eta gu ez gara salbuespena izango:

• Oso gazte hasi ginen eta oso indartsu, Euskal Herriko musikaren mundua iraultzeko ideiarekin, baina pertsona eta musikari bezala heltzen joan garen heinean, eta talde berriak gehituz joan diren heinean, ez ditugu ideiak eta diskurtsoak berritu edo, behintzat, ez dugu modu antolatu batean egin, eta argi dago elikatzen ez den proiektuak ezin duela aurrera egin.
• Gure agurrak ez dauka zerikusirik kapitalismoaren krisiarekin, baldin eta kultura merkantzia hutsa bihurtu ez badugu behintzat, ezinezkoa baita kultura krisian egotea.
• Zaila da kultur eredu merkantilista betikotu nahi dutenen aurrean kultur eredu berri bat sortzea, baina bide bakarra izan da.
• Zaila da jendarte berriaren alde egiten duten eragileen erreferentea izan ez arren aurrera jarraitzea, baina bide bakarra izan da.
• Baina zailagoa da inertzian erori den kolektibo bat berpiztea. Azken finean, 7 urte hauetan, MusikHerriako kideok hainbat ideia eta zenbait ikuspegi sortzen joan gara eta, askotan, kolektiboaren erritmo eta jarraikortasun faltagatik, ideia berri guztiak kaxoi batean geratu dira, hau da, kontzeptu berriak kaleratzeko oztopo nagusiena eragilea bera bihurtu da, MusikHerria bera esan nahi dugu.

Horregatik, ondo hasi zena ondo bukatzeko, MusikHerriako kideok, bide berriak lantzea pentsatu dugu. Argi dugu gaur egungo kulturaren egoerari erantzungo dioten ideia berriak behar direla eta MusikHerriak, kolektibo bezala, ez du gehiagorako ematen. Beraz, ikusiko dugu ze sorpresak dakarzkigun ideia berrien zabaltze honek! Hori bai, azkeneko 7 urteetan bezala, ideia bat berresten dugu: Euskal Herriak kultur eztabaida sakona behar du, etortzear dagoen beste jendarte mota berri batek sortuko eta ulertuko duen kultur eredua sortzeko, alegia. Eta, ziur gaude, bide horretan, MusikHerriak adreiluren bat jarri duela, baina argi dugu ere, kolektibo bezala, hustu egin dela.

Hortaz, 2012ko martxoaren 4an, jaiotze-jaialdia ospatu genuenetik 6 urte betetzen diren egunean, MusikHerria kolektiboak agur esan du behin betiko. Hala ere, MusikHerriako kideok musikan jarraituko dugu, ziur tresna eraginkorragoak sortuko ditugula eta, espero dezagun, MusikHerriaren esentzia denboran mantentzea, bestela, jai dugu!

Bukatzeko, adierazi nahi dugu MusikHerriako proiektuan erabili gabe dugun diru apurra, hurrengo egunetan Lodosako Ibaialde ikastolari ematea pentsatu dugula. Ez da diru asko izango, baina MusikHerriaren ibilbideak bukaera duina izateko modu onena iruditu zaigu.