Ametsak, desirak, fantasiak
Bihar emango den "The Brothers Bloom" Rian Johnson iparramerikarrarena falta bada ere, eta gaur gauean Meryl Streep andereari emango dioten Donostia sariaren zain, amaitu dira sail ofizialean sarien lehian dabiltzan filmak, goiz honetan eskaini diren azken biekin: "El nido vac�o" (Habia hustua) Daniel Burman argentinarrarena, eta "Bi mong" (Amets) Kim Ki-duk hegokorearrarena.
Zuzendari biek egin dituzte gauza onak lehendik ere, eta kalitatearen gorakada batekin amaitzeko esperantza genuen ikusleok; alabaina, amets eta desiren inguruan eraikitako bi pelikula hauek erdibidean gelditu ote diren sentipena daukat nik behintzat.
Allen porteño bat?
Hiru seme-alabak ikastera kanpora doazenean, hutsik gelditzen da Leonardo eta Martaren etxea; Martak gaztetan utzitako ikasketei heltzen die berriro, eta bizitza sozial oparo samarra du; Leonardo idazlea, berriz, bere baitan bildu eta desira nahasien erdian bizi da: seme-alabekiko kontaktuari eutsi nahi lioke, emaztearen interesa berreskuratu, maitasun berri bat esploratu...
Adin ertainari omen dagokion krisi hainbeste aldiz aztertua daukagu, batetik, eta sorkuntza-krisia, bestetik. Indartsu hasten da filma, pertsonaien eretratuak trebeki marraztuz eta ironia dexente erabiliz, Buenos Airesera aldatutako Woody Allen bat ari balitz bezala. Aurrera egin ahala, ostera, norabidea galdu egiten du zuzendariak, eta Israelera egindako bidaiak, Itsaso Hileko irudi eta metafora eder bat oparitu arren, ez ditu gauzak nahastu besterik egiten. Nahi, baina ez.
Ametsik ez lorik gabe
Kim Ki-duk film guztiz ikusgarrien egilea da, non estetizismoa eta biolentzia besarkatzen diren irudi txundigarrietan ("Uhartea", "Arkua", "3-Iron", "Time", "Udaberria, uda, udazkena, negua... eta udaberria"). Oraingo honetan, bere ezaugarri horiei eusten die, baina emaitza besteetan baino kaxkarragoa dela esango nuke.
Planteamendu harrigarria du, ohi bezala: gizonezko gazte batek (Jin), ametsetan, kotxe bat jotzen du bere autoaz; izerditan esnatzen da, ametseko lekura doa, eta istripua zinez gertatu dela ikusten du; poliziaren ikerketak Ran izeneko neska gazte bat egiten du erruduna, eta aurki ohartuko gara gizonak amestutakoa andre sonanbuluak gauzatzen duela, oharkabean.
Elkar hartzen dute Jin eta Ran-ek zoritxar gehiago gerta ez dadin, baina gauzak konplikatu egingo dira, eta zaila da zinez logurari eustea.
Abiapuntuko egoera muturreraino eramango du zuzendariak, fantasiazko labirinto bihurri batean bezala, autosuntsipenezko zorabio batean amaitu arte. Irudi ederrek justifikatzen ez duten sadismo-ariketa, nire irudiko.
Erantzunak
> > Elkar hartzen dute Jin eta Ran-ek zoritxar gehiago gerta ez dadin, baina gauzak konplikatu egingo dira, eta zaila da zinez logurari eustea.
> >
>
> Nik ez nuen lorik hartu. Harrituegia nengoen horretarako.
Esan duzun guztiarekin ados. Baina logurarena ez dut ondo azaldu, nonbait: ez nuen esan nahi ikusleok logurari eutsi ezinik genbiltzanik, protagonistek logurari eutsi nahi eta ezinean zebiltzala baizik.
Kim Ki durena ikusi nuen nik. Niretzat arazoa da batez ere argumentua aurrera eramateko sortzen dituen egoerak zentzugabeak direla. hain zaila ahal da txandaka lo egitea? Ezin al du pertsona gazte batek gaupasa egin? Eta horrela, drama bat izan behar duenak barregarri bilakatzen da. Ez nere atzekoek egin zuten bezala, klaro. Haiek pelikula erdia barrez lehertzen egon ziren. Batzuei badirudi itxura "txinatarra" duen guztiak barre eragiten diela.
> Elkar hartzen dute Jin eta Ran-ek zoritxar gehiago gerta ez dadin, baina gauzak konplikatu egingo dira, eta zaila da zinez logurari eustea.
>
Nik ez nuen lorik hartu. Harrituegia nengoen horretarako. Neure buruari nolabait erantzun behar nion galdera honi. Zergatik 3-Iron egin zuen tipoak egiten du honelako txorakeria? Eta ez dut esan nahi pelikula osoa txorakeria denik, baino momentu garrantzitsu batzuetan ba da.
> Irudi ederrek justifikatzen ez duten sadismo-ariketa, nire irudiko.
Ados. Ohikoa da Koreako pelikulatan sadismoa aurkitzea? Iaz Koreako beste pelikula bat bota zuten eta orduan ere begiak itxi behar izan nituen momentu askotan.
Beste komentario mota bat: tipo protagonista oso goapoa. Musika oso polita. Korean etxeetako ateak klabea aparatu elektroniko batean sartuta irekitzen dira? Giltzak erabiltzeari utzi diote? Eta zergatik jendeak ez ditu beren segapotoak itzaltzen pelikula hasi aurretik?