Duintasunezko oroitzapenaren bila

Argentinako Armadaren historia, berak nahiko lukeen aintza eta handitasunaren alderantzia da, izatez: kanpoko potentziak ez baizik eta bere herrikideak izendatu ditu aberriaren etsaiak, eta haien hiltze, bahitze eta desagerraraztean espezializatu. Diktadura militarraren garaian, kontrako presioa arindu eta herria kausa nazionalaren alde biltzeko, britainiarren jabetzako uhartedi hura inbaditu zuten, 1982an, baina emaitza desastre hutsa izan zen, alderdi gizatiar, militar eta politikotik.

Film hau 2001ean hasten da, piketeroen eta corralitoaren krisi garaian. Vargas soldadu ohia suizidatzen saiatu da, eta haren andreak Esteban Leguizamon-i deituko dio, Malvinasko abentura hartako lagunari. Horren haritik, hogei urte atzera egingo du Estebanek, eta gerra hura berreraikiko.

Stanley Kubrick-en Paths of Glory gogorarazten du film honek tarteka, epikaren kontrakoa bilatzen baitu: gerraren krudela, zentzugabekeria eta miseria erakutsi, eta militar profesionalen jarrera salatu: ofizialen erretorika aberkoi ustela, haien agintekeria harro merkea.

Alde horretatik oso ondo lortua dago Bauer-en filma, baita lubaki-kideen laguntasuna erakusten digunean ere, baina hala ere inpresioa sortzen du Historia lotsagarrizko bat iruditan jasotzera jo dela, benetako istorio bat kontatzera baino gehiago. Helburu jatorra da duintasunezko lekukotasun bat uztea, baina luzera aberatsago eta efektiboagoak izaten dira sorkari artistikoak.