Medikuak esan dit minbizia dudala
Irailaren 11 egun tristea bihurtu da niretzat: 1973an, Txile; 2001ean, Dorre Bikiak; eta aurten, minbizia. Horixe aurkitu didate medikuek eta horregatik nago ospitalean. Berrogeita hamar urte beteko ditut laster eta nire bizitza errotik aldatu da bi egunean.
Joan den asteartean lanetik irten eta masaje bat hartzera joan nintzen. Esan nion Pablori nola hiru egun lehenago lasterka egin eta min hartu nuen eskuineko hankan. Baina hankan ezezik, barean ere min nuela, zilborretik ezker aldera. Sabel ingurua ukitu eta konturatu zen ezker aldea handituagoa nuela bestea baino. Zutik egonda ez zen hain ondo nabaritzen, baina etzanda bai. Gomendatu zidan medikuarengana jotzea.
Biharamonean, beraz, irailaren 11n, Elorrioko anbulatoriora deitu eta medikuak ordua jarri zidan arratsaldeko 13:10erako. Esandako orduan, hantxe ginen Bego eta biok. Medikuaren erabakia: Galdakaora lehenbailehen, analisiak-eta egiteko.
Zer gerta ere, poltsatxo bat prestatu eta abiatu ginen. Autotik Fredi deitu nion, atzeratu egin beharko genuela 16:00etako bilera. Zorterik onena opatu zidan. 16:30erako gela berezi batean nengoen, ohean. Amantal urdin bat jantzi zidaten, ipurdia bistan uzten duten horietakoa. Odola atera zidaten, tenperatura hartu eta plakak egin. Halako batean bi mediku gaztek esan zidaten erabaki zutela ni ospitaleratzea.
Odol kontuak ote?
Ordurako, garbi zegoen zerbait banuela eta ez zela oso ona. Bego lasai zegoen eta lanpetuta, telefono deiak egiten eta erantzuten. Ni, berriz, gainbehera. Konturatzen nintzen mediku gazte haiek bazekitela zerbait eta sentitzen nuen erruki errainu bat euren begiradetan. Eta burua hasi zitzaidan bueltaka: Miren txikia ikusten nuen, osasunez betea eta jostari. Bego ere, bakarrik. Eta ni, gero eta urrunago eta elbarriturik.
Negar egin nuen gela hartan, negar behin eta berriro. Eta lotsatu egin nintzen hainbeste negar egiteaz. Lasai, laztana, egin negar, horrek lasaitu egingo zaitu eta. Bego nuen aldamenean, animoak ematen. Ez ahaztu elkarrekin goazela bidaia honetan. Beti zurekin izango nauzu. Maitasunaren hitz eztiak. Aitor eta Ana agertu ziren, eta nik berba egin ezinka. Jose Antoniok deitu zuen gero fakultatetik, animoak ematen.
Halako batean, zazpigarren solairura igo ninduten, hematologia sailera. Begoña agertu zen orduan, arreba zaharrena. Ordubete-edo egin genuen berbetan, huntaz eta hartaz, nahiko lasai. Gauean, berriz, itzuli egin ziren mamu guztiak. Oraindik ez genekien garbi zer nuen eta horrek disparatu egiten zidan irudimena. Ez zegoen burutazio sanorik, baina. Gaua bera amesgaizto bukaezina bihurtu zen eta ez nuen apenas lorik egin.
Medikuarekin berbetan
Ostegunean, hilak 12, Jesus Ojanguren agertu zen, zazpigarren solairuan egokitu zitzaidan medikua. Galdera asko egin eta ni ondo miatu ostean, esan zidan: Hasiera-hasieratik, garbi hitz egingo dugu. Zuk linfoma bat duzu. Eta linfoma da minbizi mota bat, linfa sisteman eragiten duena, gorputzaren defentsa-sisteman. Hala ere, oraindik falta zaigu jakitea gaitzaren abizena. Hori dakigunean, jarriko dizugu tratamendu berezi bat, sei-zortzi hilabete iraungo duena eta nahiko gogorra dena: ahul sentituko zara, goragaleak izango dituzu, infekzioak harrapa ditzakezu, ilea eroriko zaizu, etab., etab. Baina kontuan izan gaitz hori osatu egin daitekeela eta jende asko osatzen dela.
Pozik nago
Ordu erdiz edo, egon ginen hitz egiten. Eta medikua joan zenean, pozik geratu nintzen. Banuen motiborik horretarako:
- Behingoz, banekien zer nuen. Ez dago gauza txarragorik ezjakinean egotea baino.
- Linfoma hau ez da erasokorra eta astiro doa garatzen.
- Printzipioz behintzat, ez didate organorik kenduko.
- Nik dudan linfoma senda liteke.
- Galdakaon omen dago Euskal Herriko mediku-talderik onena hematologia kontuetan. Hau jakin izan dut beste batzuen bidez.
Beraz, badakit zer dudan eta gertu nago zezen hau toreatzeko. Badakit urtebete gogorra dudala aurrean, baina ni fondoko lasterkaria naiz, distantzia luzeetan ohitua, eta prest borroka egiteko. Jende asko izango dut alboan: Bego eta Miren, familia, lagunak eta lankideak. Ezin naiz kexatu.
Astebururako baimena eman didate etxera etortzeko. Gustura ikusi ditut berriro Anboto eta Udalatx. Besarkatu egin ditut neureak eta gozatzen nabil eguraldi ederraz. Esteiñibar baserriko mahastiak ikusi ditut atzera, eta a zer nolako sentimenduz abestu diodan Mireni Loa, loa !.
Astelehen goizean ospitalera joango naiz berriro, oraindik ere hainbat proba egin behar didate eta. Eta hurrengo astelehenean, irailaren 23an, hasiko da tratamendua: kimioterapia, etab.
Abisu bat dut, ordea, minbiziarentzat: ilea motz-motz eramango dut.
Erantzunak
Kaixo lasterkari!
Bizitzak jarritako lasterketa berri honi aurre egiteko indar-beterik ikusten zaitut, Joxe; oso jende gutxi da gai momentu gogorretan zuk erakutsitako indarra azaltzeko. Gaixotasuna gainditzeko adina indar.
Besarkada bero bat Sustatu-koen partez!
Gontzal.
Aupa Joxe:
Lehenik eta behin, Arrasate Pressko lantalde guztiaren partetik besarkada handi bat. Badakigu, beste erronka askori bezala, honi ere aurre egingo diozula.
Ziur epe motzean euskararen eta euskal komunikabideen inguruko beste erronka berri batekin burubelarri ikusiko zaitugula. Badakizu, horretarako ere alboan izango gaituzula.
Eutsi gogor!!
Lasai Joxe, bost urte ditxuk neuri ere eztarrian alien bat aurkitxu zidatela eta buruan hik orain aipatzen ditxuan mamuak erabili nituala. Nirea ez zuan linfomia, nirea kartzinomia zuan, beste izen beldurgarri horietako bat. Apellidua ere, gaitza: Versicolor.
Bizpahiru ebakuntza eta gero, hemen nabik salto eta brinko, asmoa ere bai halaxe segitzeko. Egixa nahi badok, esango dixat egun hartatik aurrera bizitzak beste neurri bat daukala eta denboraren iragaiteak beste balio bat. Ez jakixat zelan esan, baina orain "biziago" nagok. Akaso ez da ondo egongo honakoa esatea, edo akaso zaila izango dok ulertzeko, baina gauza ederra dok gaitza ere, minik ez bada, bizitza azpimarratzeko balio baijok.
Ikusiko dok zelan aldatzen diren gauzen eta parajeen koloreak ederraren aldera (hasi haiz, ez dok?), zaratak musikaren menera, gogoetak zelan agertzen diren sekula baino argiago, sekula baino gozoago. Astirik ez dok edukiko aspertzeko, astirik ez alferrekorako. Dana izango dok urre aurrerantzean, dana zoragarri eta dana gozagarri. Karramarroa maitatuko dok, barearen ibilia entzungo, txuntxumela urrutitik usainduko. Euria denean euri delako eta lehor denean lehor delako, beti izango dok eguraldi on. Ikusiko dok.
Barkatuko didak agerian nire izena ezkutatzen bajuat. Heuretzat eta hireentzat, baina, agerian nagok: Santa Susannako H. nok.
Ez harritu, beraz, eta alimo eta besarkada bat.
Joe Joxe!. Benetan hunkituta utzi naute hire aitorpen honen garraztasunak eta egiatasunak. Bizitzari era honetan aurre egiteko kemena duenak, ez du zergatik etorkizunaren beldur egon.
Lan asko egindakoa haiz eta asko emandakoa debalde. Jasotzeko ere behar duan denbora guztiak izango duk.
Goienako lagun guztiak hirekin gaude.
Aurrera!
Eutsi gogor Joxe!!
Goiena Telebistako lantaldeak zurekin egingo du lasterketa hau. Talde buruek beti behar dute talde sendoa gertu, eta honetan ere gertu izango gaituzu. Oso animatuta zaudela ikusita lasaiago gaude gu ere.
Laster ikusiko dugu elkar, tartean, baina, animo eta aurrera. Goitb-ko lantalde guztia; Oihane, Iban, Miki, Andoni, Monika, Mikel, Maider, Julen, Txin, Haritz, Amagoia eta Gorka.
Besarkada handi bat!!
Ez dut zure berri izan aspaldian eta joan zan barikuan, hain justu, lankide batek, Mikel Basabek, aspaldi ez zaituela ikusi ere esan zidan. Eta hara non gaur goizean, zure berri izan dut. Baina ze berri!
Eskerrak, estutua ibiltzen zarenean, aurrera egiten dakizula. Eta oraingoan ere egingo duzula.
Zure lankide ohi baten partez, muxu handi bat eta Anboto astekariko lan talde guztiaren partez besarkada handi bat.
Marijo
Kaixo Joxe:
Bi hitz idazteko asmotan bai, baina, zureak irakurritakoan, blokeatuta gelditu gara. Gu geu ez gara idaztekoak hitzegitekoak baizik.
Eutsi kemenaz bizitzako etapa berri honi, laister geurean ikusiko garelakoan, hartu ezazu besarkada handi handi bat gure partetik.
Agurtzane, Arantzazu, Gotzon, Julen, Ane, Iratxe, Izaskun, Natali eta Imanol.
Joxe,
goizean lanera heldu orduko, Sustatu zabaldu eta zurekin egin dogu topo. Irakurleak harrapatzeko asmoz jarritako izenburu bat zela uste genuen (badakizu nolakoak garen kazetariak), baina albisteko lehen lerroak irakurri orduko konturatu gara errealitate gogor zein hunkigarri baten aurrean geundela. Zezenari adarretatik heldu diozu eta horrek asko pentsarazi digu.
Gure uhinetatik animo eta zorte on!
Arrasate Irratia
Berandu ailegatu naiz lanera, besteetan baino beranduago. Jaiak dira Bergaran, San Martinak, eta zapatuko parrandaren ondorioak jasaten nabil oraindik. Ailegatu naizenean eman didate berria eta, gero, Sustatun irakurri dut zure kontakizuna. Emozionatu egin naiz.
Berehala posta elektronikoz jasotako mezuak txekeatu ditut eta, nola ez, zure bat ere bazegoen. Roberto Olaberi elkarrizketa egin behar diogula-eta, haren jatorriari buruzko zehaztasunak jakin nahi nituenez, zeuregana jo nuen, beste askotan bezala eta, zela ez, gaur ordenadorean nuen erantzuna. Eskerrik asko.
Bueno, Joxe, segi lasterka, geratu barik eta, jakin, zurekin izango gaituzula, ondoan, GOIENKARIAkoak.
Kaixo lagun:
Hire ezbeharrak min eman zidak eta negar malkoak atara ere bai. Hala ere buelta eman eta osatuko haizen itxaropena ematen duk eta horretan hirekin pozten nauk.
Jendarteak behar hau. Esku artean daramatzagun egitasmoek hire aholkuen eta lanaren beharra ditek. Eta nik, orain arte bezala, hire aholku eta bultzada izateko aukera izaten jarraitu nahi diat.
Behar dukanerako nere laguntza eskaintzen diat. Eta elakarrekin aurrera egingo diagu.
Besarkada bat.
Joxemari.
Bejondeizula.
Lotsatuta idazten dizut, eta miresmenez... halako atakan, hain zeureak diren kontuak guztion aurrean biluztu dituzulako, tartean ezagutzen ez duzun jendea egonda. Eta jendeak maiz askotan hurkoaren zorigaitzari nobleziaz ez baina maltzurkeriaz erantzuten dio. Halere den-dena kontatu diguzu.
Nire aldetik arnasa eta ideia soil bat:
Sendatu ala ez, aipatzen duzun infernu beltza etorriko zaizu akaso, eta buruan jirabiraka izango duzu behin eta berriro. Baina zeure burutik uxatuko duzu azkenean, nik ere ikusi baitut infernu hori. Orain irribarrez begiratzen bait diet laino beltz hoiei.
Agian amore ematea, neure buruaz beste egitea zuten helburu laino hoiek.
Hortaz esan dezaket garaitu nituela, ingurukoen maitasunari esker, eta infernu hori neure buruan baino esistitzen ez zela ohartu nintzelako.
Joxe lagun:
Ez dugu elkar ezagutzen, baina badugu biok elkarren berri. Euskalgintzaren eta herri hedabideen arrastoan gurutzatu gara. Erreferentzi garrantzitsua zara niretzat, bertze anitzentzat bezala.
Ez dira une xamurrak hauek. Baina barrenera begiratzeko ere balioko dizu. Bertzeentzako, guztientzako lan eskerga egina duzu, eta eginen duzu. Har ezazu zure buruari begiratzeko unea bailitzan. Gogorra da, baina aberasgarria izanen delakoan,
animo, eta eskerrik asko zuri, ondoan egoten jakin izan duzulako.
Jon Abril
Nik ez dakit idazten, eta telefonoz, ba ezin harrapatu.
Baina hemen egon nahi dot, jakin dezazun maite zaitxudala.
Beti izan zara niretzako modelo bat, erreferentzi bat, bizitzako irakasle bat, zure jakinduriagatik, baina batezbe, zure izateagatik: pertsona osoa zara. Eta hazten noan einean, konturatzen naz zu bezelako oso jende gutxi daula. Zuk dana emuten dozu jendiagatik eta benetan inportetan dauen gauzengatik.
Inoiz ez doztazu failau zure beharra naukonian, eta apur bat zure morukua izatea nahi dotela pentsatzen dotenian, konturatu naz, Joxe izaten ezin dala ikasi: jaio behar da. Zure bihotz ona ezin da kopiau.
Iadanik negar nahiko egin dot, beraz hobeto idazteari usten badiot.
Beti zurekin izango zaituen hiloba,
Jon Larrañaga Aranzabal.
Ez etsi; maite zaitxut.
Aupa Joxe,
Goizean goizetik, zu, Bego eta Mirentxu besterik ez zaituztet buruan edo bihotzean (gutxi batzuetan burua eta bihotza batera joaten dira-eta!); zuek bihotzean eta elektrizitatea moduko zeozer hatzamar puntatan, idazten utzi ez didana
Dena ondo-ondo joango dela seguru nago, eta hau guztia pasatu artean, ongi etorri ile motz-gutxi-dunen mundura. Zurea, sikiera, behin behinekoa izango da!
Aupa Joxe! Zure kontakizuna benetan emozionantia eta gaitzari aurre egiteko modua, mirestekoa. Badakit fondoko lasterkari gogorra zarela (zuk inportatu ziñuan "jogging"a AEBtik Debagoienera?), eta ziur naiz aurrera egingo dozula. Errepide bazterrean izango gaittuzu, animoak ematen. Eutsi gogor! Besarkada handi bat.
> Aupa Jose (eta Aupa Bego ata Miren):
Bizitza zoragarri eta puta honetan gauza batzuk aukeratu egiten ditugu eta beste batzuk, aldiz, etorri egiten zaizkigu deitu barik ere.
Ez daukat hitzetan esaterik zure lerroek eragindako zirrara. HUHEZIn jakinean geunden lehenagotik ere, baina lasaitu ederra eman digu zuk zeuk "erreibindikatzeak"; bestela, izan ere, ez baita erraza izaten asmatzea zelan jokatu. Zabaldu ala ez zabaldu, zer izaten da hobea halakoetan?
Ondo egin duzu zeuk lau haizetara zabalduta. A zelako adorea! Beste horrenbesterainokoa beharko duzunez hurrengo hilabeteetan, ba ederto hasi zarela esan nahi dizut. Zorionak! Besarkada haundi bat zuri eta bina muxu haundi ondo-ondoan izango dituzun Bego eta Mireni. Guk lagunduko dizuegu baina "etxekook" zarete BIZI-BIZI bizi behar duzuenok.
Ea korrikaldia ez den luzea eta izerdi handirik bota beharrik ez daukazu(e)n! Hemengo mahaia, izan ere, ahalik eta azkarren beteta ikusi nahi baitugu berriro.
A triunfar!!
Aupa Joxe.
Hire aitortza adoretsua irakurri eta gero esan bihar deuat, horrek jestuorrek inddarra duala adierasten dabela. Horrez gaiñera, esandakoak esanda eta esateko modua kontuan hartuta, eutsiko detsak, ez jaukat zalantzarik, badakik eta maratoia zer dan.
Neure aintxitxiketaldixetan saiatuko nok kilometro bat edo beste gehixago egitten, heure partea.
Bittartian ez etsi eta goixari eutsi.
Gogor egin.
> Kaixo Joxe,
lagun batek sustatun idatzi duzuna irakurtzeko mesua pasa dit eta irakurtzean "izoztuta" gelditu nahiz...korapiloa sentitu dut eztarrian eta malkoak begi bietatik...baina idatzin duzun "pozik nago" hori irakurtzean, emozioak gainartu nau...ziur naiz zure jarrera baikor horrek "karrera luze" horretan irabazle izatera eramango zaituela! Eta gogoratu zure familia eta lagunen maitasuna baino "tratamentu" hobeagorik ez dagoela...momenturik bajuenetan indarrez beteko zaituena!
Animo eta laister arte! Muxu handi bat
Semearekin Arrasateko Ospitalean nengoela emon justiek albistea. Hiru egun pasau jituau han eta astelehen iluntzean bialdu gaituek. Gurea ez dok ezer larririk izan.
Zur eta lur itxi naixuek. Gogoan juat orain dala pare bat urte hor ibili nintzela neu be osasunaz arduratuta, zerbait baneukala eta. Azkenean, medikuak esan justan: zu ez zaitez kezkatu, kenduizu burutik kezka horreik, gaixotasuna goiz edo berandu danoi etorten jaku eta zuri be etorriko jatzu, baina bitartean bizi zaitez lasai.
Inork ez jakixau noiz eta zer etorriko jakun baina unea helduko balitz, gurako neukek hire moduko adore eta indarraz aurre egitea.
Besarkada haundi bat Goienako guztion partez. Aurtengo urtea planak egiten pasatu juau. Badakik, plan estrategikoa eta halako kontuak: asmo barriak eta Goiena galaxia guztiarentzako beste lan. Hiretzakoak hurrengo ikasturterako gordeko jituagu.
Bitartean, animo eta laztan haundi bat Begori eta Mireni.
Estepan.
>Mila esker Jose:
Komunikazio modu berriak gure Euskal Herriarentzat sortzen jarraitze arren. Euskaldunok beti gorde gorde egin ditugu gure barreneko kontuak eta hurbil hurbilekoekin kontua gordez aurrera atera behar izan dugu.
Zorionak, behingoz, egoera gogorretan kemenez berri tamalgarria plazaratzeko izan duzun indarragatik.
Indarra bikoiztu, laukoiztu edo miloikoiztuko zaizun ziurtasuna dut; alde batetik, desaogoak berak eskainiko zizuna eta bestetik, lagun askoren animo eta bibrazio positiboak; abizen ezezaguneko linfoma zikin hori, seguru nago, desagertu arazteko indar nahiko eta ahalmen osoa jadanik zure barruan duzula.
Gurea ez da prentsa arrosa izango, baina esperantzadun berdea sortzen hasi berri zara.
Mila esker berriz zuri eta Bego eta Mirentxurentzat aitatxo osasuntxoa "hechando ostias".
Besarkada eder bana
amaia gabi
Kaixo, Joxe:
Azkena telefonoz hitz egin genduan orain dela hilabete batzuk eta nork pentsatu behar zuen horrelako konturik. Baina horrelaxe dira mundu hontako gora-beherak. Hala ere, miresgarria da benetan, egoera berri eta gogor horren aurrean izan duzun jarrera eta ziur nago oraingo lasterketa hau irabaziko duzula.
Animo eta har ezazu besarkada handi bat.
Joxe:
Zure idatzi eta adoreak zeharo hunkitu gaitu. Inoiz, guri ere gauza hauek gertuan tokatu izan zaizkigu eta zuentzat bezalaxe une gogorrak izan dira.
Pertsona gisa duzun maila handia erakutsi diguzu eta zu ezagututa, ziur gaude arazo honi aurre egingo diozula.
Gainera kontatzen diguzunez, duzun izaera ikaragarri horretaz gain, une hauetan asko lagunduko dizun familia miresgarri bat ere baduzu.
ANIMO ETA EUTSI GOIARI!! GAINDITUKO DUZU!!!
BESARKADA ETA MUXU HANDI BAT
Nerea eta Aintzane Dikarretik
Kaixo Joxe, eta besarkadarik haundiena hasteko! Jakin dogu zurea, eta egoera hauetan gertatu ohi dan moduan, hitzik barik eta aho zabalik gelditu gara, zuri. Baina, jakin badakigu, aski gogor eman ezkero, ez dagoela ireki ezin leiken aterik, beraz, jantzi zure oinetakorik sendoenak, eta emaiozu aurrean dozun atetzar horri lurra jotzen dauen arte. Atearen bestaldean zai izango gaituzu, ateak hausten jarraitzeko.
TELESKOKO langileak
Aupa Joxe:
Ez zaittut ezagutzen baina ez dot gutxitan entzun eta irakurri zure izena. Ni Plaentxiako herri aldizkariko kazetaritxo bat naiz. Gaztia naiz baina dagoeneko ikasi dot pertsonak neurtzen eta badakit pertsona haundixak zelako arrastua lagatzen daben ezagutzen daben jentiaren artian. Zuk ez dozu makala laga irakurtzen dotenan arabera. Sinestezina da egin dozuna, sustatun gaixotasunaren berri emon, eta sinestezinagua da lortu dozuna, sustatuko euskaldun taldetxua familixa bat izan geinkela eta garala konturatu eragittia. Eta ez, hori ez dau edozeinek lortzen.
Zure moduko jentia da mundu hau hobia, maittekorragua, hurbilagua, errukitsuagua, zentzuzkuagua, epelagua egitten dabena.
Joxe, bialdu kontu ilunak burutik eta hartu indarra zure ingurukuen eta gure maittasunetik. Sendatzen zaranian Sustatuko lagunok antolatuko dogun bazkarixan elkartuko gara.
Animo lagun! hau bizitzako etapa bat besterik ez da! garaittuko dozu, honezkero garaittu ez badozu!
Aupa Joxe:
Hi haiz hi mutila! Egin leiken onena egin dok: garbi eta dotore kontau dana. Oso hunkituta geratu nok hasieran, arnasa barik. Izan be, gizakiaren patua hari batetik zintzilik bizitzia dok. Baina hi haizen fondoko lasterkaria ezagututa, odol txarraldi horrek eztosk maratoi erdi be iraungo.
Orain badakik: gozatu udazkeneko hegoa, neguko edurra, familiaren eta lagunen maitasuna, atzera lagatako sosegua eta liburuak, udaberria etorriko dalako eta orduan inguruan behar haugulako, betiko Joxe behar dogulako.
Gaitz horrek etxakik asko zeinekin sartu dan! Horrek hartu bihar jok astindua!
Animo eta besarkada bat, eta ia noiz eitten dogun jarrialdi bat, (edo ibilaldixa), oinguan lanera joateko prisa barik.
Juan Martin
Aretxagazetako lan taldeak, bertako kide bat egun batetik bestera umea izateko zain dagoela jaso du zure berria. Bizitzak badaki batzuetan gozoa eta hurrengoan garratza izaten.
Aretxagazeta eta Ze barriko lantaldearen izenean aurrera Joxe, eta laster arte!
Mirari, Aintzane, Ziortza eta Amagoia.
Joxe, gabon!
Beti bezala, berandu nabil inguruko gauzetaz jabetzeko orduan. Eta oraintxe kontatu dit Edurnek zer gertatzen ari zaizun. Dudan esperientzia apurrak diostanez, bikaina izan da zure erreakzioa eta, nola ez, eman diguzun eredua.
Nik ez dut batere zalantzarik garaile aterako zarenaz. Ziorlako seme-alabak...zintzo eta gogorrak! (Esango didazu niri...!)
Besarkada bana hiruoi, gure maitasunarekin.
Josemari
Kaixo :
Irakurri dut zure mezua eta idazten dizut animatzeko. Zure arreba Begoñarekin lan egin nuen orain dela urte batzuk hemen Arrasaten.
Animo eta aupa gizon.Joan den urtean nik ere pasatu nuen minbizia eta hemen lanean nago orain.
Armstrong txirrindulariak izan zuenaren bezalakoa izan nuen nik ere. Operazioa eta kimiok pasa ondoren nahiko ahul nenbillen bainan orain ondo nago. Txirringan ere banabil.
Aurrera mutilla !
Besarkada bat.
Iñaki Sierra.
Isiltasunaren oihua
Irailaren 17an, jakin nuenian, isiltasuna ere isildu egin zuan....hitzik gabe gelditu zuan. Orain bi egun beranduago, benetan ari hintzela sinestu eta gero, ari nok mututasunetik irtetzen.
Ez zak gaizki hartu, baina irakurtzen ari naizen liburu batek dioen bezala, bizitzak erregalo bat egin dik. Bizipoza, indarra eta bizitzeko gogoa eman dik. Ingurukoen maitasuna eman dik. Bego eta Miren asko maite hituen baina oraindik gogo gehiagorekin maite dituk. Bestela ez gaituk konturatzen. Egunerokotasunaren monotoniak maitasuna ere apaldu egiten dik. Arrunta bihurtzen dik. Hik badakik orain benetako maitasuna zer den.
Eta ingurukoek asko maite hautela jakin duk. Gure egunerokotasun arrunt eta baldar honetan askok eta askok maite hautela jakin duk. Merezia duk baina suertea izan duk. Orain badakik zenbat maite haugun.
Hire Miren eta Begok erakartzen haute, indarra eta gogoa damaite. Gurdiari idiak bezala tiratzen haute. Guk bultzadatxo bat ematen saiatuko gaituk aldapatxo hori gainditzeko, baina baduk indarra eta errez gaindituko duk.
Hirekin bizikletaz ibiltzeko, korrika egiteko edo solasalditxo bat edukitzeko prest najaok, aspaldian ez gaituk egon eta.
Laster izango delakoan har zak nire besarkada gogotsua.
Alber
Ieup Joxe!
Zure berri jakin genuenean zirrarak hartu gintuen, baina mezuko hitzak irakurri ahala, Joxe eta bere adorea osorik ikusi genituen eta saminaren gainetik, irribarrea nagusitu zen "Joxek eutsiko dio" elkarrik eginez. Ez gaude urruti eta hurbil izango gaituzu. Besarkada handi bana hiruroi.
Animo osaba!!!!!
Gabon osaba joxe sustatuko orrialderi gain begirada bat ematen ari nintzela zera ikusi dut, zuk idatzitako mezu hura eta bururatu zait testu txiki bat bidaltzea. Nire partetik animo, denon artean lortuko dugula, besterik gabe muxu handi handi bat eta besarkada izugarri bat, ikarragarri maite dudan osaba batentzako.
Animo Elgoibartik ere. Zure animoek bultzatu gintxuen duela 10 urte Elgoibarko astekaria sortzera. Gu Elgetara hilabetekaria sortzeko ideiarekin jun eta bueltan astekaria sortzeko planak egiten etorri giñan. Zein zen aldea?? Zurekin izan gendun elkarrizketia.
Adorea sobran daukak eta eutsi goiari!!!
Aupa Joxe!!
Pixka bat berandu izan dut zure berri, Pressetik bidali didate albistea. Benetan hunkitu nau sustatun irakurritakoak. Baina jarrera ezin hobearekin aurre egingo diozu gaixotasunari. Eredutzat hartu ditzaketen pertsonen listan apuntatu zaitut, bai horixe!
Nire ama duela hamar bat urte horrelako tratze batetik ere pasa zen. Eta egunero dabil oraindik ere niri bazkari beroa platerrean ipintzen.
Muxu fuerte fuerte bat bidali nahi dizut, eta jakin zazu lasterketa honetan etzaudela bakarrik. Animo Joxe!
Kaixo Joxe.
Zuk en nauzu ezagutzen. Nik ez zaitut ezagutzen baina Nereak zure eskutitzaren berri eman zidan eta ni "beste bat" naiz. Zure kontakizuna irakurri eta hunkitu den beste bat.
Aste buru honetan nire aspaldiko lagunen alabari zure antzeko etorkizuna agindu diote. Hogeitalau urteko neska, gaztea, proiektuz eta ilusioz beteta. Bizitza oso bat bizitzeko, eta bera "beste bat" da.
Natura horrelakoa da, Joxe. Gure bizitzaren eredua eta gidaria, baina batzuetan honelakoak egiten dizkigu. Eta gu, harro, naturaren kontrolatzaileak sentitzen garen gizakiok, bere zati txiki bat besterik ez gara. Naturaren ugaritasunean, gu piezatxo bat , "beste bat" baino ez gara.
Joxe, nire ezezagun hori! ez zara lotsatu behar ipurdi bistan uzten duten amantal horietako bat jantzi dizutelako. Ipurdia gorputzaren zati bat. "beste bat" besterik ez da.
Ezta ere ez zara lotsatu behar negar egiteagatik, mundu honetan, "valle de lágrimas" esaten duten honetan negar egitea zilegi, ona eta gure eskubidea delako. Nik ere askotan negar egiten duten horietako "beste bat" naiz.
Beno, Joxe! Zuri esperantza eman dizute eta itzaropen hori ez duzu inoiz galduko.
Beno Joxe! Nik ez dizut animorik emango, zuk nik baino duzulako. Zuk bai, guri emateko beste duzula erakutsi diguzulako.
Beno Joxe! Honenbeste jende eta hain famatuen erantzun artean nirea "beste bat" baino ez du izan nahi. Biziko zara, eta betiko gainera gure gogoan!
Juan Mari
Aupa Joxe! Orain dela aste pare bat hitzegin nuen zurekin proiektua dela eta ez dela, beharbada horrelako kontuak direla eta izan dira nik zurekin izan dudan harreman guztia. Eskertzekoa da bai eskeini duzun indar eta laguntza guztia eta nik ere nire indar guztia eskeini nahi nizuke, e-mailez bada ere (badakizu gaur egungo arreman bide erabiliena unibertsitatean) ;)
Besterik gabe, Animo!! geurie dala garaipena!!!!
M.@!!!
Kaixo Joxe:
Zer moduz zabiltza?. Esan behar dizut denok lur jota geratu ginela berria jakitean (badakizu hasierako erreakzioak nolakoak izaten diren). Hala ere, asko poztu nintzen komentatu zidatenean animoz ongi zenbiltzala, eutsi goiari eta zuk duzun umore horri.
Duela urte gutxi jakin nuen asko maite nuen pertsona batek minbizia zuela, baina berak, zuk bezala, egoerari aurre egiten jakin zuen nahiz eta erraza ez gertatu. Dena den, eta urteeak pasa eta gero, konturatzen da familiak, laguna eta lankideak zer nolako garrantzia duten horrelako egoera baten (beraien laguntasuna, hurbiltasuna, maitasuna...). Norberak duen jarrerarekin burrukaren erdia baino gehiago irabazi ahal da, eta hori zoritxarrez edo zorionez, guk badakigu.
Animo Joxe, eta badakizu gu hemen gaudela ezer nahi edo desio baduzu.
Agur bero bat nire aldetik eta ia laster ikusten garen,
Bego
Animo joxe, gaur jakin diat hire berri sorpresaz kotxez nentorrela etxera. Sarritan entzun diat lasterketarekin konparatzen, eta ziur neok oraingo hau ere gainditzeko gai izango haizela, inguruan oso gregario honak izango bait dituk. Jakin ezak urrutiaxogotik bada ere hire lasterketaren berri jakiteko ahaleginak egingo ditudala. Eta hire alde apostu egingo duala. Eutsiok gogor!!
Atzo bertan jaso naixuan Goienkaria eta Mikelen artikulua irakurrita, jakin juat hi hintzela aurreko batean aipatzen auen "Joxe" hori eta, bide batez, sustatu.eus honen berri be hartu naixuan.
Neuk be zorixonak emoten dostat euki duan adoreagaitik, ze eukitzea gauza bat dok eta lau haizetara barreiatzea beste oso bestelako bat. Baina konturatzen nok oso ondo egin duala, horrela gu guztion alkartasuna errazago heldu leikek hiregana.
Aitatu be egiten dok hire minbizi hori sendatzen direnetakoa ei dala. "Abizena" ez dotsak jarri, baina nik euki dotenaren anaia izan ezkero, apellidu berekoa esan gure juat, osatu egingo haz, neu osatu nazen modura, hori seguru. Bajakixat ze txarto pasetan dan eta zelako ezintasuna esperimentatzen dan; baina garrantzitsua dok oso goiari eustea eta umore onari, hik egin duan moduan.
Hartu egik nire besarkadarik beroena eta ea laster alkar ikusteko moduan garen.
Koldo
P.S.: neu be harro-harro ipinten nok Goitb, Goienkaria eta horreik danon barri hartzen doten bakotxian. Hire seme-alabak dittuk neurri handi baten, baina neuriak be badittuk, txikiagoan bada be, ezta?
> Beraz, badakit zer dudan eta gertu nago zezen hau toreatzeko. Badakit urtebete gogorra dudala aurrean, baina ni fondoko lasterkaria naiz, distantzia luzeetan ohitua, eta prest borroka egiteko. Jende asko izango dut alboan: Bego eta Miren, familia, lagunak eta lankideak. Ezin naiz kexatu.
Eta zure gertu-gertukoak moduan izango dituzu ondoan Sustaturen bueltan gauden guztiok ere.
Ez dakit kexatzeko motiborik dagoen, baina aurrera egiteko nahi beste motibo egoten da beti ere. Animo Joxe! Danon artian eutsiko jotsagu, seguru!
Iban